BIO

Urodzony 17 października 1898 w Krakowie; syn Leona Krókowskiego, polonisty, nauczyciela gimnazjalnego, i Zofii z Jaworskich. Uczęszczał do III Gimnazjum im. Króla Jana Sobieskiego w Krakowie. Po zdaniu matury w 1916, studiował do 1921 filologię klasyczną i archeologię na Uniwersytecie Jagiellońskim (UJ) w Krakowie. Od 1920 uczył języka łacińskiego w Prywatnym Gimnazjum Stanisława Jaworskiego, a w 1921 podjął nadto pracę na UJ jako młodszy asystent Katedry Filologii Klasycznej. Debiutował w 1922 rozprawą De Propertio ludibundo observationes aliquot, opublikowaną w tomie Charisteria Casimiro de Morawski septuagenario oblata; praca ta stała się też podstawą doktoratu uzyskanego w 1923. W tymże roku został starszym asystentem na UJ oraz jako stypendysta Polskiej Akademii Umiejętności (PAU) odbył podróż naukową do Włoch. Uprawiał wyczynowo taternictwo (z którego zrezygnował po tragicznej śmierci w górach siostry Zofii w 1928). W 1927 został współpracownikiem Komisji Filologicznej PAU. W tymże roku ożenił się z Jadwigą Maciejczyk. Następnie po złożeniu egzaminu nauczycielskiego pracował w Gimnazjum im. J. Zamoyskiego w Warszawie (1927-29), w Gimnazjum B. Nowodworskiego w Krakowie (1929-31) oraz, przeniesiony służbowo, w Gimnazjum im. W. Łukasińskiego w Dąbrowie Górniczej (do 1939). W czasie okupacji niemieckiej przebywał nadal w Dąbrowie Górniczej i pracował fizycznie w składzie drewna. Brał udział w tajnym nauczaniu. Po wojnie, delegowany przez Kuratorium Okręgu Szkolnego w Katowicach, od maja 1945 do marca 1946 był organizatorem i dyrektorem gimnazjum w Prudniku na Opolszczyźnie, po czym powrócił na krótko do pracy nauczycielskiej w Dąbrowie Górniczej. W 1946 zamieszkał we Wrocławiu, gdzie otrzymał stanowisko adiunkta w Instytucie Filologii Klasycznej Uniwersytetu Wrocławskiego (UWr), a po przeprowadzeniu habilitacji w 1951 na podstawie pracy Questiones epicae (wyd. 1951) stanowisko docenta. Był wieloletnim sekretarzem redakcji, a od 1952 redaktorem organu Polskiego Towarzystwa Filologicznego Eos. W pracy naukowej zajmował się szczególnie badaniem literatury łacińskiej i renesansowej poezji nowołacińskiej w Polsce. W 1954 otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1959 profesora zwyczajnego. Pełnił funkcje prodziekana (1954-55) i dziekana (1955-56) Wydziału Filologicznego UWr. Od 1957 kierował nowo utworzoną na UWr. Katedrą Filologii Nowołacińskiej, a od 1958 nadto Instytutem Filologii Klasycznej. W 1959-61 był prorektorem do spraw ogólnych UWr. W następnych latach należał do Zespołu Rzeczoznawców Filologii Klasycznej w ramach Sekcji Studiów Uniwersyteckich Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego. Był członkiem Komitetu Nauk o Kulturze Antycznej Polskiej Akademii Nauk, członkiem Towarzystwa Naukowego we Wrocławiu, członkiem Renaissance Society of America. Odznaczony m.in. Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1956). Zmarł 8 września 1967 we Wrocławiu.

Twórczość

1. Prace dotyczące literatury łacińsko-polskiej.

2. De „Septem sideribus” quae Nicolao Copernico vulgo tribuuntur. Symbolae ad carminum Horatii a Polonorum poetis Latinis imitatione expressorum historiam. Cracoviae 1926, 123 s. Archiwum Filologiczne Polskiej Akademii Umiejętności.

3. Język i piśmiennictwo łacińskie w Polsce XVI w. W: Kultura staropolska. Kraków 1932 s. 385-459; odbitka Kraków 1932, 75 s.

4. Andrzej Trzecieski: Poeta-humanista i działacz reformacyjny. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1954, 135 s.

5. Mikołaja Hussowskiego „Carmen de bisonte. Wrocław: Państwowe Wydawnictwo Naukowe 1959, 52 s. „Prace Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego”.

Streszczenie własne: „Sprawozdania Wydziału Nauk Społecznych PAN1958 z. 2 s. 40-46.
Wersja włoska: Il „Carmen di bisonte” di Niccolo Husovianus Cracoviae 1523 e le sue ispirazioni Italiane e antiche. W: Il mondo antico nel Rinascimento. Firenze 1958 s. 93-105.

Artykuły w czasopismach i książkach zbiorowych, m.in.

• Wergiliuszowa pieśń o ziemi ojczystej w ujęciu klasycystycznym i romantycznym.(„Ziemiaństwo polskie” [K. Koźmiana] i „Pan Tadeusz” [A. Mickiewicza]) „Sprawozdania Dyrekcji Gimnazjum I w Krakowie za r. 1930/1931”; odbitka Kraków 1931, 32 s.
Laurentii Corvini poetae Silesii carmina duo ex codice Wratislaviensi edidit J. Krókowski. W: Caristeria Thaddaeo Sinko quinquaginta abhinc annos amplissimis in philologia honoribus ornato ab amicis, collegis, discipulis oblata. Varsaviae 1951 s. 121-139.
Studia nad literaturą polsko-łacińską w dziesięcioleciu 1945-1954. „Eos” 1945/1955 wyd. 1957 z. 2 s. 293-327.
Ovido in Polonia nella leggenda e nei fatti. Eos 1959/1960 z. 1 s. 157-175.
Laurentius Corvinus und seine Beziehungen zu Polen. W: Renaissance und Humanismus in Mittel- und Osteuropa. Berlin 1962 s. 153-172.

Przekłady

1. A. Trzecieski: Carmina – Wiersze łacińskie. Oprac., przeł. i wstępem poprzedził J. Krókowski. (Dzieła wszystkie. T. 1). Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum 1958, XLVI, 710 s. Polska Akademia Nauk Instytut Badań Literackich Biblioteka Pisarzów Polskich B, 8.

Prace edytorskie

1. K. Janicki: Carmina. Wyd. i wstępem poprzedził J. Krókowski. Przeł. [z łaciny] E. Jędrkiewicz. Wstęp 2, komentarz, similia, appendices, słownik imion własnych i indeks: J. Mosdorf. (Dzieła wszystkie). Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum 1966, LXI, 474 s. Instytut Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk. Biblioteka Pisarzów Polskich B, 15.

Zob. też Przekład poz. .

Omówienia i recenzje

Ankieta dla IBL PAN 1958.

Słowniki i bibliografie

Słownik współczesnych pisarzy polskich. T. 2. Warszawa 1964.
S. Zabłocki: Spis prac profesora Jerzego Krókowskiego. Eos 1967/1968 wyd. 1969 z. 1.
Polski słownik biograficzny. T. 15. Cz. 3. Wrocław 1970 (M. Plezia).
Literatura polska XX wieku. Przewodnik encyklopedyczny. T. 1. Warszawa 2000 (S. Zabłocki).

Ogólne

Artykuły

S. Zabłocki: Jerzy Krókowski. Eos 1967/1968 wyd. 1969 z. 1.
M. Plezia: Wspomnienie o profesorze Jerzym Krókowskim. Sprawozdania Wydziału I Polskiej Akademii Nauk 1968 nr 3.
J. Ławińska-Tyszkowska: Jerzy Krókowski. W: Uczeni wrocławscy (1945-1979). Wrocław 1980.

De „Septem sideribus” quae Nicolao Copernico vulgo tribuuntur

[R. Ganszyniec] G. „Kwartalnik Klasyczny1927 nr 1.
M. Hélin. „Revue Belge de Philologie et d'Histoire”, Bruksela 1928.

Andrzej Trzecieski: Poeta-humanista i działacz reformacyjny

C. Backvis. „Revue des Études Slaves”, Paryż 1956.

A. Trzecieski: Carmina – Wiersze łacińskie

C. Backvis. „Revue des Études Slaves”, Paryż 1959.
A. Borelli. „RSC1960.
D. Martinková. „Listy Filologické”, Praga 1960.