BIO
Urodzony 10 stycznia 1933 w Kazimierówce (województwo radomskie) w rodzinie rolników; syn Antoniego Krasińskiego i Marianny z Muchów. Ukończył Liceum Ogólnokształcące im. J. Kochanowskiego w Radomiu. Od 1951 studiował polonistykę na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. W 1951/52 pracował równocześnie w Bibliotece im. H. Łopacińskiego jako bibliotekarz. W czasie studiów współpracował też z Teatrem Akademickim. Debiutował w 1954 artykułem o Giovannim Papinim pt. Człowiek odnaleziony opublikowanym w „Tygodniku Powszechnym” (nr 4). Po uzyskaniu magisterium w 1955 rozpoczął współpracę z Instytutem Sztuki (IS) PAN w Warszawie – wykonywał prace zlecone dla Pracowni Słownika biograficznego teatru polskiego. Od 1956 był zatrudniony na etacie asystenta w archiwum teatralnym, a następnie w Pracowni Słownika biograficznego teatru polskiego IS, z którą współpracował jako autor i recenzent także po odejściu z Instytutu w 1959. Artykuły i recenzje na temat historii teatru polskiego XX w. publikował m.in. w „Pamiętniku Teatralnym” (od 1957; tu m.in. wspólnie ze Zbigniewem Raszewskim i Jerzym Timoszewiczem, pod pseudonimem Jan Wiśniewski, przegląd Historia teatru polskiego w czasopismach, część Wywiady. Jubileusze. Wspomnienia pośmiertne 1958 z. 1, 3/4, 1959 z. 4, 1961 z. 1, 3, 1962 z. 2), „Teatrze” (1958-77), „Le Théâtre en Pologne” (1966-68 przegląd wydawnictw). W 1958-60 wykładał historię literatury powszechnej w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej. W 1959 podjął pracę w Redakcji Polonistycznej Państwowego Wydawnictwa Naukowego, gdzie redagował również książki z zakresu historii sztuki. W 1960 został członkiem Polskiego Ośrodka Międzynarodowego Instytutu Teatralnego (ITI). Od 1964 pracował w Państwowym Instytucie Wydawniczym (PIW) na stanowisku starszego redaktora w Redakcji Teatraliów (do 1970). W 1967-79 był nadto kustoszem w Muzeum Teatralnym. W 1968 nawiązał współpracę z czasopismem „Dialog” (tu w 1981-94 prowadził dział Z archiwum). W 1970-75 był kierownikiem Redakcji Teatralnej Wydawnictw Artystycznych i Filmowych (do 1975). Następnie do 1982 kierował Redakcją Historii Teatru w PIW. W 1976 uzyskał w IS PAN stopień doktora na podstawie pracy Warszawskie sceny 1918-39 (promotor prof. Zbigniew Raszewski). W 1977-83 (z przerwą) prowadził wykłady i seminarium na Wydziale Wiedzy o Teatrze w warszawskiej Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej. W 1981 wyjechał do USA w poszukiwaniu materiałów do monografii Arnolda Szyfmana; po wprowadzeniu stanu wojennego w Polsce przedłużył pobyt, otrzymawszy stypendium amerykańskie na prace w archiwum Jana Lechonia w Nowym Jorku. Do kraju powrócił w czerwcu 1982 i podjął pracę w IS jako kierownik Zespołu Dokumentacji Teatru i Zbiorów Specjalnych. W 1984 habilitował się na podstawie pracy monograficznej o Stefanie Jaraczu i w 1986 otrzymał w IS stanowisko docenta. W 1987 został członkiem Komitetu Nauk o Sztuce PAN. W 1990 objął funkcję zastępcy dyrektora do spraw naukowych IS. W 1992 otrzymał tytuł profesora. W 1993 został redaktorem naczelnym „Pamiętnika Teatralnego.” Wyróżniony odznaką „Zasłużony Działacz Kultury” (1976), Srebrnym Krzyżem Zasługi (1979) i Złotą Odznaką „Za Opiekę nad Zabytkami” (1982). Mieszka w Warszawie.
Twórczość
1. Teatr Jaracza. Ateneum 1928-1939. [Monografia]. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1970, 316 s.
2. Edmund Wierciński 1899-1955. Wystawa w Państwowym Teatrze Polskim. Warszawa: Wydawnictwo Teatru Polskiego 1956, 43 s.
Zawartość
3. Edmund Wierciński. [Monografia]. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1960, 134 s.
4. Wanda Siemaszkowa. [Monografia]. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1963, 189 s.
5. Stefan Jaracz. [Monografia]. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe 1976, 207 s. Por. poz. ↑.
6. Warszawskie sceny 1918-1939. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1976, 351 s.
Nagrody
Zawartość
7. Stefan Jaracz. [Biografia]. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1983, 576 s. Por. poz. ↑.
Nagrody
8. Leon Schiller w Teatrze Polskim w 1917-1952. W setną rocznicę urodzin (14 III 1887). Warszawa: Wydawnictwo Teatru Polskiego 1987, 48 s.
Zawartość
9. Teatr Polski Arnolda Szyfmana 1913-1939. [Monografia]. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe 1991, 335 s.
10. Teatr Polski w Warszawie 1939-2002. W dziewięćdziesiątą rocznicę otwarcia (29 I 1913 – 29 I 2003). Warszawa: Teatr Polski 2002, 387 s.
Artykuły w czasopismach i książkach zbiorowych, m.in.
Prace redakcyjne
T. 24. Okno na życie; Ludzie i bydlątka. (Wrażenia teatralne). Objaśnienia: E. Krasiński. 1966.
T. 25. Reflektorem w serce. Romanse cieniów. (Wrażenia teatralne). Oprac. Jan Kott. Objaśnienia: E. Krasiński, J. Stradecki. 1968.
T. 26. Perfumy i krew; Krótkie spięcia. Wrażenia teatralne. Objaśnienia: E. Krasiński, J. Stradecki. 1969.
T. 27. Murzyn zrobił... (Wrażeń teatralnych seria siedemnasta). Objaśnienia: E. Krasiński, J. Stradecki. 1970.
T. 28. 1001 noc teatru. Wrażeń teatralnych seria osiemnasta. Objaśnienia: E. Krasiński, J. Stradecki. 1975.
Omówienia i recenzje
• Ankieta dla IBL PAN 1988, 1995.