BIO

Urodzony 10 stycznia 1933 w Kazimierówce (województwo radomskie) w rodzinie rolników; syn Antoniego Krasińskiego i Marianny z Muchów. Ukończył Liceum Ogólnokształcące im. J. Kochanowskiego w Radomiu. Od 1951 studiował polonistykę na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. W 1951/52 pracował równocześnie w Bibliotece im. H. Łopacińskiego jako bibliotekarz. W czasie studiów współpracował też z Teatrem Akademickim. Debiutował w 1954 artykułem o Giovannim Papinim pt. Człowiek odnaleziony opublikowanym w „Tygodniku Powszechnym” (nr 4). Po uzyskaniu magisterium w 1955 rozpoczął współpracę z Instytutem Sztuki (IS) PAN w Warszawie – wykonywał prace zlecone dla Pracowni Słownika biograficznego teatru polskiego. Od 1956 był zatrudniony na etacie asystenta w archiwum teatralnym, a następnie w Pracowni Słownika biograficznego teatru polskiego IS, z którą współpracował jako autor i recenzent także po odejściu z Instytutu w 1959. Artykuły i recenzje na temat historii teatru polskiego XX w. publikował m.in. w „Pamiętniku Teatralnym” (od 1957; tu m.in. wspólnie ze Zbigniewem Raszewskim i Jerzym Timoszewiczem, pod pseudonimem Jan Wiśniewski, przegląd Historia teatru polskiego w czasopismach, część Wywiady. Jubileusze. Wspomnienia pośmiertne 1958 z. 1, 3/4, 1959 z. 4, 1961 z. 1, 3, 1962 z. 2), „Teatrze” (1958-77), „Le Théâtre en Pologne” (1966-68 przegląd wydawnictw). W 1958-60 wykładał historię literatury powszechnej w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej. W 1959 podjął pracę w Redakcji Polonistycznej Państwowego Wydawnictwa Naukowego, gdzie redagował również książki z zakresu historii sztuki. W 1960 został członkiem Polskiego Ośrodka Międzynarodowego Instytutu Teatralnego (ITI). Od 1964 pracował w Państwowym Instytucie Wydawniczym (PIW) na stanowisku starszego redaktora w Redakcji Teatraliów (do 1970). W 1967-79 był nadto kustoszem w Muzeum Teatralnym. W 1968 nawiązał współpracę z czasopismem „Dialog” (tu w 1981-94 prowadził dział Z archiwum). W 1970-75 był kierownikiem Redakcji Teatralnej Wydawnictw Artystycznych i Filmowych (do 1975). Następnie do 1982 kierował Redakcją Historii Teatru w PIW. W 1976 uzyskał w IS PAN stopień doktora na podstawie pracy Warszawskie sceny 1918-39 (promotor prof. Zbigniew Raszewski). W 1977-83 (z przerwą) prowadził wykłady i seminarium na Wydziale Wiedzy o Teatrze w warszawskiej Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej. W 1981 wyjechał do USA w poszukiwaniu materiałów do monografii Arnolda Szyfmana; po wprowadzeniu stanu wojennego w Polsce przedłużył pobyt, otrzymawszy stypendium amerykańskie na prace w archiwum Jana Lechonia w Nowym Jorku. Do kraju powrócił w czerwcu 1982 i podjął pracę w IS jako kierownik Zespołu Dokumentacji Teatru i Zbiorów Specjalnych. W 1984 habilitował się na podstawie pracy monograficznej o Stefanie Jaraczu i w 1986 otrzymał w IS stanowisko docenta. W 1987 został członkiem Komitetu Nauk o Sztuce PAN. W 1990 objął funkcję zastępcy dyrektora do spraw naukowych IS. W 1992 otrzymał tytuł profesora. W 1993 został redaktorem naczelnym „Pamiętnika Teatralnego.” Wyróżniony odznaką „Zasłużony Działacz Kultury” (1976), Srebrnym Krzyżem Zasługi (1979) i Złotą Odznaką „Za Opiekę nad Zabytkami” (1982). Mieszka w Warszawie.

Twórczość

1. Teatr Jaracza. Ateneum 1928-1939. [Monografia]. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1970, 316 s.

2. Edmund Wierciński 1899-1955. Wystawa w Państwowym Teatrze Polskim. Warszawa: Wydawnictwo Teatru Polskiego 1956, 43 s.

Zawartość

Zawiera szkic biograficzny, wykaz ról i sztuk reżyserowanych.

3. Edmund Wierciński. [Monografia]. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1960, 134 s.

4. Wanda Siemaszkowa. [Monografia]. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1963, 189 s.

5. Stefan Jaracz. [Monografia]. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe 1976, 207 s. Por. poz. .

6. Warszawskie sceny 1918-1939. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1976, 351 s.

Nagrody

Nagroda varsavianistyczna „Za Wybitną Pozycję wśród Varsavianów Okresu 1976/77”.

Zawartość

U progu niepodległości; Miejskie teatry dramatyczne; Teatry Szyfmana; Towarzystwo Krzewienia Kultury Teatralnej; Teatr Wielki; Prywatne teatry dramatyczne; Przybytki lekkiej muzy; Dwadzieścia lat teatru; Posłowie.

7. Stefan Jaracz. [Biografia]. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1983, 576 s. Por. poz. .

Nagrody

Nagroda „Teatralna Książka Roku” przyznana przez Polski Ośrodek Międzynarodowego Instytutu Teatralnego (ITI) w 1983.

8. Leon Schiller w Teatrze Polskim w 1917-1952. W setną rocznicę urodzin (14 III 1887). Warszawa: Wydawnictwo Teatru Polskiego 1987, 48 s.

Zawartość

Zawiera także listy L. Schillera z lat 1949-1952.

9. Teatr Polski Arnolda Szyfmana 1913-1939. [Monografia]. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe 1991, 335 s.

10. Teatr Polski w Warszawie 1939-2002. W dziewięćdziesiątą rocznicę otwarcia (29 I 1913 – 29 I 2003). Warszawa: Teatr Polski 2002, 387 s.

Artykuły w czasopismach i książkach zbiorowych, m.in.

Życie teatralne Warszawy w okresie międzywojennym. Cz. 1. Lata 1918-1928; cz. 2. Lata 1929-1933. W: Warszawa II Rzeczypospolitej 1918-1939. Z. 4-5. Warszawa 1972, 1973 s. 41-124; 71-152.
Kronika teatralna Heleny Buczyńskiej. W: Jubileusz 40 – lecia pracy artystycznej Heleny Buczyńskiej. Warszawa 1957 s. 27-52.
Wyspiański na scenach polskich. Przegląd dat i faktów. Pamiętnik Teatralny 1957 z. 3/4 s. 631-645.
Repertuar Teatrów Miejskich we Lwowie za dyrekcji Wilama Horzycy 1932-1937. Wybór. „Pamiętnik Teatralny 1960 z. 1 s. 12-38.
Teatr polski w Wilnie, w Białymstoku i we Lwowie (1939-1945). Pamiętnik Teatralny 1963 z. 1/4 s. 249-270.
Wojenne lata Jaracza. Pamiętnik Teatralny 1965 z. 2 s. 199-221.
Fredrowska kampania Jaracza. Dialog 1968 nr 1 s. 120-130.
Sprawy dyscyplinarne i sąd Związku (1919-1939). Pamiętnik Teatralny 1968 z. 3 s. 361-372.
Teatr Artystów. Pamiętnik Teatralny 1968 z. 3 s. 385-395.
Teatr Melodram Leona Schillera. Warszawa 1931. Pamiętnik Teatralny 1970 z. 4 s. 471-486.
50 lat Teatru Ateneum 1926-1978. W: Teatr Ateneum im. Stefana Jaracza w Warszawie 1928-1978. Warszawa 1978 s. 5-27.
Arnold Szyfman. Kronika życia i działalności. Pamiętnik Teatralny 1982 z. 1/4 s. 5-45.
Szklane domy Mieczysława Rulikowskiego. U początków powojennej nauki o teatrze. Pamiętnik Teatralny 1983 z. 4 s. 483-518.
Czterdzieści lat „Pamiętnika Teatralnego. Dialog 1992 nr 11 s. 114-123.
Teatry żydowskie w Warszawie między wojnami (1918-1939). Pamiętnik Teatralny 1992 z. 1/4 s. 313-344.
Zbigniew Raszewski. Kronika życia i działalności. Pamiętnik Teatralny 1993 z. 3/4 s. 345-424.
Teatralia izraelskie. Pamiętnik Literacki 1996 z. 1/2 s. 223-233.
Działalność Komisji Weryfikacyjnej ZASP 1945-1949. Pamiętnik Literacki 1997 z. 1/4 s. 36-112.
Z dziejów teatrów żołnierskich od Buzułuku do Londynu 1941-1948. Pamiętnik Teatralny 1998 z. 1/2 s. 1-54.

Prace redakcyjne

1. T. Boy-Żeleński: Pisma. Red.: H. Markiewicz. Objaśnienia: E. Krasiński. T. 25-28. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1968-1975.

T. 24. Okno na życie; Ludzie i bydlątka. (Wrażenia teatralne). Objaśnienia: E. Krasiński. 1966.

T. 25. Reflektorem w serce. Romanse cieniów. (Wrażenia teatralne). Oprac. Jan Kott. Objaśnienia: E. Krasiński, J. Stradecki. 1968.

T. 26. Perfumy i krew; Krótkie spięcia. Wrażenia teatralne. Objaśnienia: E. Krasiński, J. Stradecki. 1969.

T. 27. Murzyn zrobił... (Wrażeń teatralnych seria siedemnasta). Objaśnienia: E. Krasiński, J. Stradecki. 1970.

T. 28. 1001 noc teatru. Wrażeń teatralnych seria osiemnasta. Objaśnienia: E. Krasiński, J. Stradecki. 1975.

2. Listy Juliusza Osterwy. Zebrała E. Osterwianka. Wstęp: J. Zawieyski. Red.: E. Krasiński. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1968, 418 s.
3. Wyspiański w Warszawie. Wystawa. [Katalog]. Warszawa: Ministerstwo Kultury i Sztuki, Teatr Wielki Muzeum Teatralne 1969, 32 s.
4. Listy Gabrieli Zapolskiej. Zebrała S. Linowska. Red.: M. Fik, E. Krasiński. T. 1-2. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1970, 982 + 818 s.
5. Arnold Szyfman 1882-1967. Pamiętnik Teatralny 1982 z. 1/4, 564 s.
Rocznik monograficzny pod red. E. Krasińskiego.
6. O teatrze i dramacie. Studia, przyczynki, materiały. Red.: E. Krasiński. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum 1989, 473 s.
7. Bohdan Korzeniewski: 1905-1992. [Katalog wystawy]. Red.: E. Krasiński. Warszawa: CSS [Centrum Sztuki Studio]; Instytut Sztuki Polskiej Akademii Nauk [1993], 63 s.
8. Instytut Sztuki Polskiej Akademii Nauk 1949-1999. Redakcja naukowa: E. Krasiński. Warszawa: Instytut Sztuki Polskiej Akademii Nauk 2000, 387 s.

Omówienia i recenzje

Ankieta dla IBL PAN 1988, 1995.

Teatr Jaracza

J. Kłossowicz: Jaracz. Współczesność 1970 nr 18.
M. Dąbrowski: Rzecz o teatrze Jaracza. Nowe Książki 1971 nr 11.
B. Lasocka: Pamięć i legenda Jaracza. Miesięcznik Literacki 1971 nr 11.

Edmund Wierciński

M. Prussak: Książki Edwarda Krasińskiego, czyli o metodzie. Dialog 1980 nr 1 [dot. też: Wanda Siemaszkowa; Stefan Jaracz; Warszawskie sceny 1918-1939].
T. Terlecki: Orzeł” Reduty. W tegoż: Rzeczy teatralne. Warszawa 1984.

Wanda Siemaszkowa

A. Grodzicki. „Nowe Książki1963 nr 10.
T. Terlecki: Roman i Siemaszkowa. Wiadomości”, Londyn 1963 nr 30.

Stefan Jaracz [Monografia]

A. Żurowski: Aktor nieznany. Teatr 1976 nr 21 [dot. też biografii S. Jaracza].

Warszawskie sceny 1918-1939

M. Fik: Teatr między wojnami. Polityka 1976 nr 48.
A. Hausbrandt: W kontekście epoki. Nowe Książki 1976 nr 23.
Z. Greń: Warszawa. Życie Literackie 1977 nr 42.
Z. Jasińska: Teatr-przedsiębiorstwo czy przedsięwzięcie. Więź 1977 nr 2.
S. Marczak-Oborski: Wielki i wesoły teatr warszawski. Pamiętnik Teatralny 1977 z. 3.

Stefan Jaracz [Biografia]

A. Żurowski: Aktor nieznany. Teatr 1976 nr 21 [dot. też monografii o S. Jaraczu].
E. Baniewicz: Wielki Jaracz. Teatr 1984 nr 4.
M. Bojarska: Jaracz osobny. Nowe Książki 1984 nr 8.
Z. Chojnacki: Majster. Miesięcznik Literacki 1984 nr 5.
Z. Greń: Źródła. Życie Literackie 1984 nr 2.

Teatr Polski Arnolda Szyfmana

B. Klukowski: Instytucja z charakterem, człowiek z pasją. Nowe Książki 1993 nr 2.