BIO
Urodzony 29 października 1879 w Jackówce pod Tłumaczem (Podole); syn Karola Kozickiego, zarządcy majątku, i Eleonory z domu Jakubsche. Po ukończeniu w 1897 gimnazjum w Stanisławowie, studiował prawo i filozofię na Uniwersytecie Lwowskim. W 1898 podjął pracę w Wydziale Krajowym, w którym po ukończeniu studiów awansował z czasem do stopnia radcy Wydziału. W okresie studiów był członkiem tajnej organizacji Związku Młodzieży Polskiej „Zet” i współpracował z jej organem „Teka”; debiutował w 1899 na łamach tego pisma wierszem pt. Nad Dniestrem (nr 3; podpisany Andrzej Piotr Lubicz). Brał również udział w pracach Czytelni Akademickiej. Od 1901 współpracował z Gronem Konserwatorów Galicji Wschodniej; w 1902-10 był redaktorem jego „Sprawozdań”, a od 1912 członkiem Grona. Równocześnie studiował historię sztuki i w 1905 na podstawie pracy pt. Święty Sebastian. Studium porównawcze z dziejów sztuki włoskiej (druk „Przegląd Polski” 1905/1906 t. 1, 3, 4) uzyskał doktorat na Uniwersytecie Lwowskim (promotor profesor Jan Bołoz-Antoniewicz). Interesował się przede wszystkim sztuką okresu renesansu i polską sztuką XIX wieku. W 1907-15 prowadził referat sztuk plastycznych w dzienniku „Słowo Polskie”, ogłaszał tu liczne recenzje i sprawozdania z wystaw plastycznych oraz artykuły na temat sztuki (podpisane też W.K.); w 1914 ogłaszał także recenzje w „Książce”. W 1911 debiutował jako dramatopisarz. Od 1910 należał do lwowskiego Towarzystwa Filozoficznego, od 1917 do Okręgu Komisji Konserwatorów we Lwowie. Od 1916 był członkiem Ligi Narodowej i brał udział w konspiracyjnej pracy politycznej, głównie na polu publicystycznym. W 1919 wznowił współpracę ze „Słowem Polskim”, publikując liczne artykuły na tematy polityczne (podpisane głównie: (-); W.K.). W maju i czerwcu 1920 z inicjatywy Ministerstwa Spraw Zagranicznych uczestniczył wraz z Janem Kasprowiczem i Stefanem Żeromskim w akcji plebiscytowej na Warmii i Mazurach (wspomnienia z tego okresu pt. O swobodny oddech Polski. Spostrzeżenia z północnych terenów plebiscytowych ogłosił w „Gazecie Warszawskiej” 1920 nr 167-170). Powróciwszy do Lwowa, zajmował stanowisko kierownika departamentu stypendialnego Tymczasowego Wydziału Samorządowego. Kontynuował współpracę ze „Słowem Polskim”; był od 1922 do 1927 (kiedy to ustąpił po odejściu pisma od linii politycznej Stronnictwa Narodowego) jednym z redaktorów politycznych dziennika; publikował tu stale do 1931, po 1923 głównie artykuły i recenzje dotyczące sztuki oraz recenzje teatralne z teatrów lwowskich (w cyklach: Z Teatru Wielkiego, Z Teatru Małego, Z Teatru Nowości, Z Teatru Rozmaitości). Od 1920 był współpracownikiem Komisji Historii Sztuki Polskiej Akademii Umiejętności i wiceprezesem Związku Naukowo-Literackiego we Lwowie. W 1921 został członkiem przybranym Towarzystwa Naukowego we Lwowie. Pełnił funkcję prezesa tamtejszego Związku Zawodowego Literatów Polskich. W 1922 habilitował się na podstawie pracy o Donatellu (nieopublikowanej) na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie i od 1926 kierował jako profesor nadzwyczajny Katedrą Historii Sztuki Nowożytnej na tymże uniwersytecie. W 1933 po rozwiązaniu katedry w związku z reformami Jędrzejowiczowskimi przeszedł w stan nieczynny, a w 1934 na emeryturę. Zmarł 12 stycznia 1936 we Lwowie.
Twórczość
1. Michał Anioł. [Monografia]. Lwów: Skład główny H. Altenberg, Warszawa: E. Wende [1908], 230 s. [Wyd. 2] Warszawa: Gutenberg-Print 1996.
2. Wolne duchy. Dramat karnawałowy w 3 aktach. Lwów: Towarzystwo Wydawnicze 1911, 155 s.
3. W gaju Akademosa. Poezje i szkice krytyczne. Lwów: Towarzystwo Wydawnicze 1912, 476 s.
Zawartość
4. W obronie kościołów i cerkwi drewnianych. [Szkic]. Lwów: Grono C.K. [Cesarsko-Królewskich] Konserwatorów Galicji Wsch[odniej] 1913, 17 s.
Przekłady
ukraiński
5. Euforion. Dytyramb dramatyczny w 3 aktach. Lwów: Gubrynowicz i Syn 1919, 229 s.
6. Sztuka polska. (Zarys rozwoju polskiego malarstwa i rzeźby). Warszawa: Ministerstwo Sztuki i Kultury 1920, 18 + 20 s.
7. Ziemia. Powieść. Częstochowa: Księgarnia A. Gmachowskiego 1925, 512 s.
8. Henryk Rodakowski. [Szkic]. Warszawa: Gebethner i Wolff 1927, 23 s. Por. poz. ↑.
9. Kazimierz Sichulski. [Szkic]. Warszawa: Gebethner i Wolff 1928 [właśc. 1929], 22 s.
10. Święto kos. Dramat w 3 aktach. Lwów: Drukarnia „Słowo Polskie” 1928, 66 s. Prapremiera: Lwów, Teatr Miejski 1930.
Nagrody
11. Władysław Jarocki. [Szkic]. Warszawa: Gebethner i Wolff 1928, 23 s.
12. Scena Lwowska. (1780-1929). [Autorzy:] W. Kozicki, H. Cepnik. Lwów: Gmina miasta Lwów 1929, 55 s.
13. Edward Wittig. Rozwój twórczości. Warszawa: L. Złotnicki 1932, 120 s.
14. Syn marnotrawny. Trzy akty z prologiem. Lwów: Księgarnia Polska B. Połonieckiego 1932, 162 s.
15. Henryk Rodakowski. [Monografia]. Lwów: Wydawnictwo Ossolineum 1937, VII, 564 s.
16. Kopalnia. Sztuka w 3 aktach. Powst. przed 1937.
17. Mocarz. Rapsod dramatyczny w 3 aktach. Powst. przed 1937.
