BIO
Urodzony 13 września 1927 w Warszawie; syn Włodzimierza Kossaka, urzędnika, i Niny z domu Naumow. W czasie okupacji niemieckiej uczył się na tajnych kompletach gimnazjalnych w Warszawie. Po powstaniu warszawskim został wywieziony do obozu pracy przymusowej przy fabryce Isoprers w Rottenbach w Niemczech. Po zakończeniu wojny przebywał do lipca 1946 w obozie dla wysiedleńców zorganizowanym przez United Nations Relief and Rehabilitation Administration (UNRRA) w Coburgu (Bawaria). Tu złożył egzaminy maturalne w polskim Liceum im. I. Paderewskiego (1946). Debiutował w sierpniu 1945 utworem dramatycznym pt. Sztuka bez tytułu, wystawionym w teatrze obozowym w Coburgu. Publikował artykuły, felietony, wiersze i utwory satyryczne w czasopiśmie „Głos Coburga” (1945-46). Po powrocie do kraju pracował jako urzędnik w Izbie Rzemieślniczej w Bydgoszczy. Kontynuował twórczość literacką, publikując w 1947-48 m.in. wiersze w „Głosie Wielkopolskim” i jego dodatku „Świat”. Od 1947 studiował filozofię i socjologię na Uniwersytecie Poznańskim (UPozn.); w 1951 uzyskał magisterium. W czasie studiów był asystentem w Zakładzie Logiki i Filozofii (1948-50) oraz starszym asystentem w Zakładzie Socjologii (1950-52) UPozn. Wykładał też estetykę marksistowską na Wydziale Humanistycznym tegoż uniwersytetu (1950-52). Od 1948 należał do Związku Akademickiego Młodzieży Polskiej (później do Związku Młodzieży Polskiej). W 1951 został członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR). W 1951/52 był kierownikiem redakcji okręgowej tygodnika „Po prostu” w Poznaniu. W 1952 przeniósł się do Warszawy. W 1952-55 był aspirantem w Instytucie Nauk Społecznych przy Komitecie Centralnym (KC) PZPR, następnie do 1957 adiunktem w tymże instytucie. W 1955-57 należał do kolegium redakcyjnego tygodnika „Po prostu” w Warszawie, w piśmie tym publikował liczne artykuły, recenzje i szkice (1950-57). Współpracował też z redakcją „Argumentów” (1959-64). W 1957-67 pracował w Wyższej Szkole Nauk Społecznych (WSNS) przy KC PZPR na stanowisku kierownika Zespołu Historii i Teorii Kultury. W tejże uczelni uzyskał w 1961 doktorat z zakresu nauk humanistycznych na podstawie pracy Problematyka ideowo-etyczna pisarstwa Jerzego Andrzejewskiego. Od „Dróg nieuniknionych” do „Popiołu i diamentu” (promotor docent doktor Karol Martel). W 1964 wszedł w skład redakcji „Kultury”, ogłaszał tu do 1969 artykuły i recenzje. Jako stypendysta rządu włoskiego w 1964-65 przebywał we Włoszech. W 1965 został członkiem Związku Literatów Polskich. Od 1967 był inspektorem w Wydziale Kultury KC PZPR (do 1971); w tychże latach prowadził jednocześnie Zakład Teorii Kultury i Polityki Kulturalnej w WSNS oraz od 1968 był docentem etatowym w Katedrze Filozofii i Socjologii WSNS przy KC PZPR. W 1967 został członkiem kolegium redakcyjnego „Miesięcznika Literackiego”, w piśmie tym publikował liczne artykuły i eseje. Od 1969 należał do komitetu naukowego serii Biblioteki Studiów Społecznych – wydawnictwa WSNS przy KC PZPR. W 1972-75 był kierownikiem Pracowni Teorii Kultury w Instytucie Filozofii i Socjologii Polskiej Akademii Nauk. W 1974 otrzymał nagrodę „Miesięcznika Literackiego”. W 1977-78 należał do zespołu redakcyjnego tygodnika „Literatura”. W 1982 został dyrektorem Instytutu Kultury przy Ministerstwie Kultury i Sztuki. W 1982-87 był konsultantem Wydziału Kultury KC PZPR. W 1982-84 kierował Zakładem Teorii Kultury w Instytucie Filozofii i Socjologii WSNS.W 1987 przeszedł na emeryturę. W 1994 wszedł w skład kolegium redakcyjnego dwumiesięcznika „Ars Humana”. Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim (1969), Krzyżem Komandorskim (1976) Orderu Odrodzenia Polski oraz Orderem Sztandarem Pracy (1987). Zmarł 11 września 1998 w Warszawie.
Twórczość
1. Bunt na kolanach. [Szkice]. Warszawa: Książka i Wiedza 1960, 94 s.
Zawartość
2. W poszukiwaniu stylu epoki. Współczesne przemiany cywilizacyjno-techniczne a nowe formy w sztuce i architekturze. Warszawa: Iskry 1961, 216 s. Wyd. nast. tamże: wyd. 2 1963, wyd. 3 uzupełnione 1966.
3. Humanizm skrępowany. [Szkice]. Warszawa: Książka i Wiedza 1963, 168 s.
Zawartość
4. Kultura, pisarz, społeczeństwo. [Studium]. Warszawa: Książka i Wiedza 1964, 330 s.
5. Ideologia i wizje kultury. Z zagadnień teorii i socjologii kultury. [Szkice]. Warszawa: Centralna Rada Związków Zawodowych 1965, 166 s.
Zawartość
6. W kręgu chrześcijańskiego egzystencjalizmu. [Studia i szkice]. Warszawa: Książka i Wiedza 1965, 251 s.
Zawartość
7. Dylematy kultury masowej. [Szkice]. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe 1966, 164 s.
Zawartość
8. Spór o współczesną kulturę. [Szkice]. Warszawa: Książka i Wiedza 1968, 264 s.
Zawartość
9. Lenin i kultura. [Studium]. Warszawa: Książka i Wiedza 1970, 212 s. Wyd. 2 poprawione i rozszerzone tamże 1974.
Przekłady
rosyjski
10. Egzystencjalizm w filozofii i literaturze. (Warszawa): Książka i Wiedza 1971, 365 s. Wyd. 2 zmienione i poszerzone tamże 1976.
Zawartość
Przekłady
czeski
rosyjski
11. La politique culturelle en Pologne. [Współautorzy:] S.W. Balicki, M. Żuławski. Paris: UNESCO 1972, 70 s.
Przekłady
angielski
12. Rozwój kultury w Polsce Ludowej. [Studia]. Warszawa: Iskry 1974, 240 s.
Zawartość
13. Kino Passoliniego. [Szkic]. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe 1976, 195 s.
Zawartość
14. Kształty polityki kulturalnej. [Współautor:] K. Krzemień. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe 1976, 273 s.
15. Podstawy polityki kulturalnej PZPR. Warszawa: Książka i Wiedza 1977, 182 s.
16. Film i przekształcenia współczesnej kultury. [Szkice]. Warszawa: Centralny Ośrodek Metodyki i Upowszechniania Kultury 1987, 157 s.
Zawartość
17. Teoria kultury Karola Marksa i problemy współczesnego humanizmu. Warszawa: Książka i Wiedza 1987, 478 s.
18. Tradycja w polskiej kulturze współczesnej. [Szkice]. Warszawa: Centralny Ośrodek Metodyki i Upowszechniania Kultury 1988, 110 s.
Zawartość
Materiały szkoleniowe dotyczące kultury
Prace redakcyjne
Przekłady
francuski
Omówienia i recenzje
• Ankiety dla IBL PAN 1974, 1995.
