KOSIŃSKI Zbigniew

Urodzony 13 kwietnia 1926 w Umieniu pod Kołem; syn Zygmunta Kosińskiego i Marii z Rogowskich. W czasie okupacji niemieckiej przebywał w Warszawie i uczestniczył w ruchu oporu w szeregach Armii Krajowej. Brał udział w powstaniu warszawskim w zgrupowaniu „Kampinos”. Ukończył Miejskie Gimnazjum i Liceum w Łodzi. Studiował architekturę w Krakowie i malarstwo w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Następnie powrócił do Łodzi i podjął studia na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Łódzkiego. W 1950 został aresztowany i skazany przez sąd wojskowy na siedem lat więzienia. W czasie odbywania kary, w 1953 zdobył I nagrodę w konkursie literackim. W wyniku starań Związku Literatów Polskich (ZLP) został w 1954 warunkowo zwolniony. W tymże roku debiutował wierszem pt. Moja dziewczyna opublikowanym w tygodniku „Po prostu” (nr 23). W 1955 rozpoczął studia w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi, które ukończył w 1962. W czasie studiów prowadził w Łodzi eksperymentalny teatrzyk poetycki Jaskinia, był także założycielem teatru przy Szkole. Wiersze publikował m.in. w czasopiśmie „Odgłosy” (1958-67). W 1959 został członkiem ZLP. Był współorganizatorem grupy plastyczno-literackiej Piąte Koło, a także członkiem grup literackich Nowa Linia (1960-61) i Krąg (1961). Po ukończeniu studiów pozostał na uczelni jako asystent pracowni malarstwa, rysunku i kompozycji. W 1969 założył grupę artystyczną Konkret, która aktywnie działała do 1973. W 1977 przeszedł na rentę. Kontynuował twórczość literacką oraz plastyczną w dziedzinie malarstwa i rzeźby; wystawiał swoje prace, był laureatem konkursów malarskich. Odznaczony Odznaką Honorową m. Łodzi (1974). Zmarł 23 listopada 1991 w Łodzi.