BIO
Urodzony 2 września 1907 w Łodzi; syn Jana Korcellego, urzędnika kolejowego, i Marii z Pączkowskich. W 1925 zdał maturę w Państwowym Gimnazjum im. M. Kopernika w Łodzi i rozpoczął studia prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim. W 1929-32 pracował w Izbie Rzemieślniczej w Łodzi, będąc jednocześnie łódzkim korespondentem warszawskiego „Kuriera Porannego”. Następnie kierował łódzką redakcją „Ilustrowanego Kuriera Codziennego”, pisywał także recenzje teatralne do „Dziennika Łódzkiego” oraz felietony do „Republiki”. W tym okresie podjął także pierwsze próby dramatopisarskie. W 1932 ożenił się z Ireną Wasilewską. Po wybuchu II wojny światowej brał udział w kampanii wrześniowej. W czasie okupacji niemieckiej przebywał początkowo w Warszawie, a następnie we wsi Głuchów pod Skierniewicami. Prowadził tu tajne nauczanie, zarobkował także jako robotnik rolny. W tym okresie nawiązał kontakt z lewicowym ruchem ludowym Wola Ludu. Po wojnie powrócił do Łodzi. Został członkiem Stronnictwa Ludowego (potem Zjednoczone Stronnictwo Ludowe; ZSL). Zajmował się organizacją prasy Stronnictwa; w 1945 był założycielem „Życia Chłopskiego”, w 1945-47 redaktorem naczelnym „Zielonego Sztandaru”. Równocześnie kontynuował twórczość dramatopisarską. W 1946 został członkiem Związku Zawodowego Literatów Polskich (od 1949 Związek Literatów Polskich; ZLP). Od 1947 pracował w Ministerstwie Kultury i Sztuki w Warszawie jako dyrektor Departamentu Artystycznego Ruchu Amatorskiego. Z upoważnienia Ministerstwa był współorganizatorem i pierwszym kierownikiem literackim Zespołu Pieśni i Tańca „Mazowsze”. W 1949-52 pracował ponownie w czasopismach ludowych: był redaktorem naczelnym „Dziennika Ludowego”, a potem organu ZSL „Wola Ludu”. Od 1952 poświęcał się wyłącznie pracy literackiej. Od 1956 był członkiem zespołu redakcyjnego miesięcznika „Dialog”, zamieszczał tu także artykuły, recenzje teatralne i utwory dramatyczne. Współpracował również z Polskim Radiem jako autor audycji literackich i słuchowisk. Od 1961 należał do Polskiego PEN Clubu. W 1969 otrzymał nagrodę Komitetu do Spraw Radia i Telewizji za całokształt pracy twórczej i działalność w dziedzinie dramaturgii radiowej. W 1973 został prezesem Klubu Dramatopisarzy przy ZLP. Od 1984 należał do nowego ZLP. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1954). Zmarł 31 lipca 1987 w Warszawie.
Twórczość
1. Refren piosenki. [Utwór dramatyczny]. Powst. ok. 1933.
Nagrody
2. Papuga. Komedia z czasów dawniejszych w 3 aktach. Powst. 1938-1939. Prapremiera: Warszawa, Teatr Polski 1946. Druk zob. poz. ↑.
3. Bankiet. Sztuka w 3 aktach. Prapremiera: Łódź, Teatr Wojska Polskiego 1949. Por. poz. ↑. Druk w nowej wersji zob. poz. ↑.
4. Jedyna droga. Widowisko w 4 obrazach. [Współautor:] K. Gruszczyński. Prapremiera: Warszawa, Objazdowy Teatr Dramatyczny Domu Wojska Polskiego 1951. Wyd. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej 1951, 57 s.
5. Meldunek z terenu. Sztuka w 3 aktach. Powst. 1951. Prapremiera: pt. Dzień na prowincji. Gniezno, Teatr Gnieźnieński 1953. Wyd. Warszawa: Centrum Obsługi Przedsiębiorstw i Instytucji Kultury [b.r.], powielone.
Nagrody
6. Najazd. Sztuka w 4 aktach z czasów Stefana Czarnieckiego. Prapremiera: pt. Czarniecki i jego żołnierze. Warszawa, Teatr Domu Wojska Polskiego 1952. Druk pt. Najazd. „Twórczość” 1952 nr 7 s. 52-89. Wyd. osobne Warszawa: Czytelnik 1952, 85 s. Wyd. nast. pt. Stefan Czarniecki i jego żołnierze. (Najazd). Sztuka w 4 aktach. W oprac. inscenizacyjno-reżyserskim L. René. Projekty dekoracji: J. Kosiński i A. Cybulski. Projekty kostiumów: A. Cybulski i A. Hoffman. Warszawa: Czytelnik 1953, 117 s. Polskie Radio 1966 (pt. Najazd). Przedruk zob. poz. ↑.
7. Na zoranym ugorze. O pracy kulturalno-oświatowej na wsi spółdzielczej. (Obserwacje i uwagi). Warszawa: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza 1953, 53 s.
8. Dom na Twardej. Sztuka w 3 aktach. Prapremiera: Łódź, Teatr Powszechny 1954. Wyd. [Warszawa:] Ministerstwo Obrony Narodowej 1954, 171 s. Wyd. nast. wg inscenizacji B. Dąbrowskiego w Państwowym Teatrze Kameralnym w Warszawie. Uwagi inscenizacyjno-reżyserskie: B. Dąbrowski. Projekt dekoracji: Z. Strzelecki. Warszawa: Czytelnik 1955, 134 s. Telewizja Polska 1964. Polskie Radio 1969. Przedruk zob. poz. ↑.
Nagrody
Przekłady
czeski
rosyjski
9. Dokument poufny. Opowieść sceniczna w 1 akcie. „Dialog” 1956 nr 5 s. 5-13. Wyd. osobne [Warszawa:] Centrum Domu Twórczości Ludowej 1956, 23 s., powielone Prapremiera: (łącznie z 9 innymi jednoaktówkami) pod wspólnym tytułem Szury. Wybór i układ tekstów: L. Serafinowicz, W. Wieczorkiewicz. Poznań, Teatr Lalki i Aktora, Scena Młodych 1975.
Nagrody
10. Spotkanie w teatrze. (Komedia w 4 odsłonach). „Dialog” 1956 nr 1 s. 4-49.
11. Baloniki... Baloniki... Krotochwila nieco ekscentryczna w 2 cz. Prapremiera: Warszawa, Teatr Syrena 1958.
12. Wyjście przez okno. (Komedia optymistyczna w 2 aktach). „Dialog” 1964 nr 4 s. 5-27. Polskie Radio 1966. Przedruk zob. poz. ↑.
13. Neofici, czyli przyszłość literatury. [Słuchowisko radiowe]. Polskie Radio 1966. Druk zob. poz. ↑.
14. Dramaty. Słowo wstępne: M. Piwińska. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1970, 346 s.
Zawartość
15. W stronę teatru. Ludzie, zdarzenia, polemiki. Warszawa: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza 1976, 151 s.
Zawartość
Adaptacje
Omówienia i recenzje
• Ankieta dla IBL PAN 1957.