KONOPKA Feliks

Urodzony 17 lipca 1888 w Breniu pod Dąbrową Tarnowską w rodzinie ziemiańskiej; syn Jana Konopki i Anny z Bobrowskich. Uczęszczał do Gimnazjum św. Anny w Krakowie, gdzie w 1906 zdał maturę. Następnie do 1911 studiował nauki rolnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim, a w 1912-14 malarstwo i grafikę na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (kurs Jacka Malczewskiego). Po studiach przebywał stale na wsi, administrując rodzinnym majątkiem w Breniu. Debiutował w 1925 wierszami pt. Kwitnący sad Tonit-Żerga i Jesień w parku, drukowanymi w dzienniku „Czas” (nr 2), z którym współpracował następnie do 1935. Tłumaczył wiersze współczesnych poetów polskich na francuski, przekłady te ukazywały się m.in. w wychodzącym w Warszawie miesięczniku „La Pologne Littéraire” (1930). W czasie okupacji niemieckiej przebywał nadal w Breniu. Po wojnie zamieszkał w Krakowie. Od 1945 należał do Związku Zawodowego Literatów Polskich (od 1949 Związek Literatów Polskich). W 1947-50 był zatrudniony w Państwowej Pracowni Konserwacji Zabytków i pracował przy restauracji ołtarza Wita Stwosza w Kościele Mariackim. W następnych latach zajmował się twórczością poetycką i przekładową z literatury francuskiej i niemieckiej, a także tłumaczeniami poezji polskiej na te języki, m.in. dokonywał przekładów tekstów do utworów muzycznych, publikowanych przez Polskie Wydawnictwo Muzyczne. Współpracował także z Polskim Radiem jako autor audycji literackich i adaptacji (też pod pseudonimem Piotr Krzemień). Od 1959 należał do Polskiego PEN Clubu. Za prace przekładowe otrzymał w 1963 nagrodę PEN Clubu, w 1977 nagrodę Stowarzyszenia Autorów „ZAiKS”, a w 1978 za osiągnięcia w dziedzinie upowszechniania kultury nagrodę miasta Krakowa. Od 1976 był członkiem założycielem The International Academy of Poets w Londynie. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim (1957) i Krzyżem Komandorskim (1979) Orderu Odrodzenia Polski. Zmarł 17 lutego 1982 w Warszawie.