BIO
Urodzony 27 maja 1886 w Jeleniowie w Górach Świętokrzyskich; syn Szymona Konarskiego, właściciela ziemskiego, prezesa Warszawskiej Komisji Ziemskiej, i Joanny z Kosseckich; siostrzeniec Zofii Bukowieckiej, pisarki dla młodzieży. W 1897-1905 uczył się w siedmioklasowej Warszawskiej Szkole Realnej. Po strajku szkolnym w 1905, przeniósł się do Krakowa i w 1906 zdał maturę w Wyższej Szkole Realnej. W tymże roku wyjechał do Petersburga, gdzie uzyskał chroniącą go od służby wojskowej maturę klasyczną. Od 1907 studiował historię na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Po uzyskaniu w 1913 doktoratu na podstawie rozprawy Polska przed odsieczą wiedeńską w 1683 kontynuował studia dzięki stypendium Kasy Pomocy Naukowej im. J. Mianowskiego, najpierw w Dreźnie, a następnie w Paryżu. W 1914-16 pracował jako nauczyciel historii na pensjach: Julii Jankowskiej, Antoniny Walickiej i Zofii Kurmanowej w Warszawie. W kwietniu 1916 został powołany na stanowisko wykładowcy historii nowożytnej na Uniwersytecie Warszawskim. W tym też roku zaczął publikować prace z zakresu archiwistyki i historii oświaty w „Przeglądzie Historycznym”. W styczniu 1917 zaciągnął się do Legionów Polskich; służył jako szeregowiec w 5. Pułku Piechoty stacjonującym w Chełmie. Pod koniec 1917 objął stanowisko sekretarza generalnego w Departamencie Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego w Tymczasowej Radzie Stanu (następnie Ministerstwie). W 1917-19 redagował „Dziennik Urzędowy Departamentu Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego Tymczasowej Rady Stanu Królestwa Polskiego”. W 1919 ożenił się z Wandą Jesieńską (zmarła w 1968). W 1921 został dyrektorem Archiwum Głównego Akt Dawnych. Był członkiem Sekcji Archiwalnej oraz Sekcji Historii Warszawy i Mazowsza Towarzystwa Miłośników Historii (od 1936 przewodniczący). W 1925 był nadto współinicjatorem kursów archiwalnych. Kontynuował pracę naukową, zamieszczając artykuły m.in. w „Przeglądzie Historycznym” (1925), „Ziemi” (1926-29) oraz „Archeionie” (od 1927). Rozpoczął również twórczość literacką. Debiutował w 1926 opowiadaniem dla dzieci pt. Dziadunio, zamieszczonym na łamach „Płomyka” (nr 13). W czasie okupacji niemieckiej przebywał nadal w Warszawie. Od początku 1940 brał udział w działalności konspiracyjnej. Po zakończeniu wojny pełnił funkcję zastępcy dyrektora Archiwum Głównego Akt Dawnych, od grudnia 1958 był kustoszem Działu III – akt XIX stulecia. W 1947 przyczynił się do powołania przez Sekcję Archiwalną Towarzystwa Miłośników Historii Komisji Terminologicznej, której został przewodniczącym. Prace z zakresu archiwistyki zamieszczał nadal na łamach „Archeionu” (1947-52). Równocześnie kontynuował twórczość dla dzieci, publikując m.in. opowiadania w „Płomyku” (do 1946) i w „Płomyczku” (1946-82, z przerwami). W 1948 został członkiem Związku Zawodowego Literatów Polskich (od 1949 Związek Literatów Polskich). W lutym 1951 otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego. Po przejściu na emeryturę w 1961 kontynuował twórczość literacką. W 1968 zawarł związek małżeński z Marią Wąsowską. W 1971 otrzymał dyplom honorowy Towarzystwa Miłośników Historii i Towarzystwa Przyjaciół Warszawy. Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1948) oraz Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1956). Zmarł 3 listopada 1972 w Warszawie.
Twórczość
Oprócz prac z zakresu archiwistyki opublikował:.
1. Opowieści słoneczne. Warszawa: Wydawnictwo „Płomyka” 1928 [antydatowane 1927], 78 s.
Zawartość
Przekłady
słowacki
ukraiński
2. Bajki i powiastki. [Warszawa:] Wydawnictwo Wychowania Przedszkolnego 1929, 22 s.
Zawartość
3. Legendy. Warszawa: Księgarnia Polskiego Towarzystwa Polskiego Macierzy Szkolnej 1929, 97 s.
Zawartość
4. Musi być! Obrazki z powstania 1863 roku. Warszawa: Nasza Księgarnia 1929 [antydatowane 1928], 157 s. Wyd. nast. tamże: wyd. 2 1937, wyd. 3 1939, wyd. 4 1947.
Zawartość
5. Tajemnica zegara królewskiego. Lwów, Warszawa: Książnica-Atlas [1933], 220 s. Wyd. 2 Warszawa: Instytut Wydawniczy „PAX” 1971, 206 s.
6. Przyjaciele. [Powieść dla młodzieży]. T. 1-2. Warszawa: B-cia Drapczyńscy 1934, 144 + 157 s.
7. Bańki mydlane. [Opowiadania dla dzieci]. Warszawa: Nasza Księgarnia 1937, 111 s.
Zawartość
8. Przygody jednej książki. Lwów: Państwowe Wydawnictwo Książek Szkolnych 1937 [antydatowane 1936], 117 s.
9. Krzywe Koło. Powieść na tle życia Warszawy w latach 1939-1944. Warszawa: Nasza Księgarnia 1946, 159 s. Wyd. nast. tamże: wyd. 2 1946; wyd. 3 poprawione 1957.
Przekłady
włoski
10. Złączym się z narodem. Powieść historyczna dla młodzieży. Warszawa: Nasza Księgarnia 1946, 194 s. Wyd. 2 tamże 1948.
11. Dwie matki. [Powieść]. Warszawa: Nasza Księgarnia 1947, 76 s.
12. Konrad Prószyński. (Kazimierz Promyk). Szkic. [Warszawa:] Czytelnik 1948, 47 s. „Wiedza Powszechna. Wydawnictwo Popularno-Naukowe”.
13. Dalekie a bliskie. Wspomnienia szczęśliwego człowieka. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum 1965, 523 s.
