BIO
Urodzona 23 grudnia 1923 w Zaciszu pod Częstochową; córka Władysława Badory, księgarza, i Franciszki z Waczyńskich. W 1939 zdała małą maturę w gimnazjum żeńskim Stowarzyszenia „Nauka i Praca” w Częstochowie. W czasie okupacji niemieckiej przebywała nadal w Częstochowie. Od 1940 uczęszczała do tajnego Liceum Humanistycznego prowadzonego przez dyrektorkę byłego gimnazjum, Marię Rynkiewicz. W 1942 otrzymała świadectwo dojrzałości i zaczęła studiować polonistykę na tajnym Uniwersytecie Ziem Zachodnich. Uczestniczyła w działalności konspiracyjnej jako członkini Armii Krajowej (AK). Po zakończeniu wojny kontynuowała studia na Uniwersytecie Poznańskim. W tym okresie ukończyła też kursy dziennikarskie oraz pierwszy rok Studium Dramatycznego, prowadzonego przez Nunę Szczurkiewiczową. Wiersze, opowiadania, reportaże drukowała od 1946 w „Dzienniku Zachodnim”, „Głosie Wielkopolskim” i „Życiu Częstochowy”. Uczestniczyła w studenckim życiu kulturalnym jako autorka i wykonawczyni tekstów satyrycznych, m.in. w Kabarecie Literackim „Kukułka”, w radiu i zespołach artystycznych Laritas Academica i „Głosu Wielkopolskiego”. W 1950 uzyskała magisterium z zakresu filologii polskiej i rozpoczęła pracę jako dziennikarka w „Głosie Wielkopolskim”. W tymże roku wyszła za mąż za Stefana Kolińskiego. W 1951 wyjechała do Warszawy, gdzie pracowała jako urzędniczka, początkowo w Lidze Morskiej, a później w Ministerstwie Kultury i Sztuki w Departamencie Twórczości Artystycznej (później Departament Polityki Kulturalnej). Od 1953 pracowała w Ludowej Spółdzielni Wydawniczej jako kierowniczka działu literatury pięknej, a w 1958-64 w wydawnictwie „Sport i Turystyka” jako redaktorka działu albumowego. W 1959 została członkinią Polskiego Związku Esperantystów. Za swój właściwy debiut literacki uważała opowiadanie pt. Opisanie całego życia pierwszej polskiej rymotwórczyni, opublikowane w 1960 w magazynie ilustrowanym „Ty i Ja” (nr 1). Od 1960 współpracowała z Polskim Radiem, przygotowując słuchowiska, montaże literackie oraz reportaże. W 1961-81 była członkinią Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich (SDP). Od 1964 pracowała jako dziennikarka w czasopiśmie „Światowid”, a następnie od 1966 w tygodniku „Świat”. W 1968 otrzymała II nagrodę Klubu Publicystów Polityki Kulturalnej SDP za działalność publicystyczną i reportażową. Po zlikwidowaniu czasopisma „Świat” była w 1969-81 kierowniczką działu kulturalnego w tygodniku „Stolica”; drukowała tu także liczne artykuły na tematy kulturalne oraz stały felieton pt. Wycieczki do kultury. W 1971 wyszła za mąż za Włodzimierza Sochaczewskiego. W 1973 została członkinią Związku Literatów Polskich (ZLP). W 1977 otrzymała nagrodę Ministra Kultury i Sztuki za zasługi w upowszechnianiu problematyki kulturalnej. W 1982 po przerwie spowodowanej stanem wojennym została usunięta ze stanowiska kierowniczki działu kulturalnego i do emerytury (1984) pracowała w „Stolicy” jako redaktorka działu krytyki literackiej. W 1986 weszła do zarządu Oddziału Warszawskiego ZLP. W 1991 została członkinią Światowego Związku Żołnierzy AK. W 1992 otrzymała za całokształt twórczości nagrodę im. K. Małcużyńskiego przyznaną przez Stowarzyszenie Autorów „ZAiKS” (ZAiKS). W 1998 otrzymała nagrodę literacką im. W. Reymonta za całokształt twórczości, przyznaną przez Związek Rzemiosła Polskiego. W 2004 współpracowała z kwartalnikiem „Temidium” (tu cykl opowieści pt. Słynne procesy) oraz rocznikiem „Almanach Częstochowski” (tu cykl Wspomnienia). Odznaczona m.in. odznaką „Zasłużony Działacz Kultury” (1971), Srebrnym Krzyżem Zasługi (1974), odznaką honorową Złota Syrenka za zasługi dla Warszawy (1977), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1979), Krzyżem Armii Krajowej (1994), Odznaką Pamiątkową Akcji „Burza” (1995), honorową odznaką ZAiKS-u im. K. Małcużyńskiego (1998) oraz Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2002). Zmarła 29 października 2016 w Warszawie.
Twórczość
1. Płock. [Album]. [Współautor:] A. Brzezicki. Fotografie: F. Karasiewicz. Warszawa: Sport i Turystyka 1965, 36 s.
2. Tajemnice na sprzedaż. [Opowieści biograficzne]. Warszawa: Iskry 1968, 264 s.
Zawartość
3. Damy czarne i białe. [Opowieści biograficzne]. Warszawa: Iskry 1972, 289 s.
Zawartość
4. Tajemnice i damy. [Opowieści biograficzne]. Warszawa: Iskry 1975, 335 s.
Zawartość
5. Urzeczeni. [Opowieści biograficzne]. Warszawa: Iskry 1976, 326 s.
Zawartość
6. Stachu, jego kobiety, jego dzieci.[Opowieść biograficzna]. Kraków: Wydawnictwo Literackie 1978, 313 s. Wyd. nast.: wyd. 2 Katowice: Ślask 1984; wyd 2 [!] Warszawa: Książka i Wiedza 1994.
7. Zamek na lewych papierach.[Opowieści biograficzne]. Katowice: Śląsk 1979, 402 s.
Zawartość
8. Szczęście w Szczęściu.[Opowieści biograficzne]. Warszawa: Nasza Księgarnia 1980, 171 s.
Zawartość
9. Listy do nie kochanych. Henryk Sienkiewicz – Maria Radziejewska, Maria Konopnicka – Maksymilian Gumplowicz, Tadeusz Nalepiński – Maria Janowska. [Opowieści biograficzne]. Katowice:Śląsk 1983, 279 s.
10. Emil i Maryla. [Opowieść biograficzna o E. Zegadłowiczu i Marii z Wrzosków Stachelskiej]. Warszawa: Książka i Wiedza 1984, 178 s.
11. Zabić ciemność. [Opowieść biograficzna o S. Kunickim]. Warszawa: Książka i Wiedza 1988, 282 s.
Nagrody
12. Szatańska księżniczka. Opowieść o Izabeli Czajce-Stachowicz. Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza 1992, 147 s.
13. Córka smutnego szatana. Stanisława Przybyszewska. [Opowieść biograficzna]. Warszawa: Twój Styl 1993, 255 s.
14. Miłosne czary i czarty. [Opowieści biograficzne]. Gdańsk: Wydawnictwo Oskar 1994, 250 s.
Zawartość
15. Orzeszkowa. Złote ptaki i terroryści. [Opowieść biograficzna]. Warszawa: Trio 1996, 211 s.
16. Zegadłowicz. Podwójny żywot Srebrempisanego. [Opowieść biograficzna]. Warszawa: Trio 1999, 269 s.
17. Miłość, namiętność, zbrodnia. [Opowieści biograficzne]. Warszawa: Veda 2000, 216 s.
18. Parnas w Oborach. [Opowieści biograficzne]. Warszawa: Prószyński i S-ka 2000, 217 s.
19. Córka smutnego szatana. [Opowieść biograficzna]. Warszawa: Veda 2006, 283 s.
Prace redakcyjne
Omówienia i recenzje
• Ankieta dla IBL PAN 1988, 2004.
