BIO
Urodzony 22 stycznia 1897 w Zarzeczu (powiat bielski) na Śląsku Cieszyńskim w rodzinie małorolnych chłopów; syn Józefa Kobieli i Zuzanny z domu Zygma. Uczęszczał do państwowego gimnazjum z polskim językiem nauczania w Cieszynie. Po zdaniu matury w 1917, studiował polonistykę i germanistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim (UJ) w Krakowie. Od 1919 pracował jako nauczyciel języka polskiego, początkowo w Państwowym Gimnazjum im. Króla Władysława Jagiełły w Mińsku Mazowieckim, potem w gimnazjum męskim w Grójcu pod Warszawą (1920-21). W czerwcu 1922 uzyskał absolutorium na UJ i od września tegoż roku do 1925 uczył w prywatnym Gimnazjum Realnym Macierzy Szkolnej w Orłowej na terenie Czechosłowacji. W tym czasie rozpoczął twórczość literacką. Debiutował w 1922 artykułami w wydawanym w Bytomiu dzienniku „Goniec Śląski”; z pismem tym współpracował do 1923. Pisał też drobne utwory sceniczne dla zespołów szkolnych i amatorskich. W 1925 zdał w Orłowej egzamin dla kandydatów na nauczycieli szkół średnich. W 1927 przeniósł się do Katowic, gdzie kontynuował pracę nauczycielską w państwowym gimnazjum. Równocześnie zaczął zajmować się folklorem śląskim. Artykuły na temat zwyczajów ludowych, a także omówienia literatury regionalnej i życia artystycznego na Śląsku publikował m.in. w „Kurierze Literacko-Naukowym” (od 1927), „Zaraniu Śląskim” (1929, 1937; tu m.in. trzy studia o Karolu Miarce, 1929 z. 1-3), „Poloniście” (1930-31), „Polsce Zachodniej” (1933). W 1938, na podstawie dyplomu nauczycielskiego i zdanych egzaminów, uzyskał na UJ magisterium. W tymże roku został członkiem Związku Zawodowego Literatów Polskich (ZZLP). W sierpniu 1939 w związku ze zbliżającą się wojną udał się do Lwowa, a następnie do Tenczynka pod Krakowem. W grudniu 1939 przeniósł się do Bochni, gdzie przebywał do końca okupacji niemieckiej, pracując jako kierownik składu węgla i żelaza Małopolskiej Spółki Handlowej. Po wyzwoleniu powrócił w lutym 1945 do Katowic i objął stanowisko kierownika Oddziału Literackiego w Wydziale Kultury i Sztuki Województwa Śląsko-Dąbrowskiego. Zorganizował Oddział ZZLP w Katowicach i został wybrany na jego prezesa. Zmarł 30 grudnia 1945 w Katowicach. Pośmiertnie odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi.
Twórczość
1. Opryszek. Komedia. Powst. po 1922. Wystawienie: przez zespoły szkolne i amatorskie na Śląsku Cieszyńskim przed 1926.
2. Gorejący skarb. Widowisko śląskie w 5 obrazach ze śpiewami i tańcami. Oprac. muzyczne: J. Rykała. Powst. ok. 1932. Wyd. Katowice: Śląski Związek Teatrów Ludowych 1938, 148 s. Zob. poz. ↑.
3. Córka marnotrawna. Komedia obyczajowa. Powst. ok. 1934.
Nagrody
4. Hołd. Deklamacja sceniczna na uroczystości państwowe. Z ilustracjami muzycznymi. Część muzyczną zebrał J. Rykała. [Katowice:] Komisja Międzyszkolna w Katowicach [Śląski Związek Teatrów Ludowych] 1935, 16, 7 s.
5. Społecznica. Komedia satyryczna w 3 aktach. Powst. ok. 1935. Prapremiera: Katowice 1937.
6. Żabi kraj. Opowiadania śląskie. Cieszyn: Dziedzictwo [1935], 190 s. [Wyd. 2] Zarzecze: Towarzystwo Miłośników Zarzecza; Chybie: Gminny Ośrodek Kultury 1997, 160 s.
Zawartość
7. Awantury i przygody, które przeżył figlarz młody. [Opowieść wierszowana dla dzieci]. Ozdobił rycinami J. Krzyżak. Kraków: Skład główny Gebethner i Wolff [1938], 46 s. [Wyd. 2] Zarzecze: Towarzystwo Miłośników Zarzecza 2000.
8. Kantata młodzieży śląskiej. Recital zbiorowy z chórami i orkiestrą. Katowice: Śląski Związek Teatrów Ludowych 1938, 11 s.
9. Płyniesz Olzo. Widowisko ludowe. Powst. 1938. Por. poz. ↑.
10. Bastion. Powieść z życia Polaków Zaolziańskich. „Tempo Dnia” 1939 nr 23-67. Wyd. osobne [Zarzecze:] Towarzystwo Miłośników Zarzecza [2001], 115 s.
11. Powróciła. Widowisko ludowe. Prapremiera: Opole, Teatr Miejski im. J. Słowackiego 1945.
12. Gorejący skarb i inne utwory sceniczne. Zarzecze: Towarzystwo Miłośników Zarzecza 2003, 159 s.
