BIO
Urodzony 13 stycznia 1928 w Bursztynie (powiat rohatyński, województwo stanisławowskie); syn Jana Kłysia, górnika, i Anieli z domu Gola, pracowniczki służby zdrowia. Po wybuchu II wojny światowej i zajęciu tych terenów przez Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich, mieszkał początkowo w Rohatynie, a następnie we Lwowie. W 1941, po wybuchu wojny radziecko-niemieckiej, przeniósł się do Krakowa, gdzie uczył się w szkole handlowej i w zawodowej szkole budowlanej. Jednocześnie pracował zarobkowo, jako sprzedawca gazet, magazynier w składzie węgla, palacz. Brał udział w działalności konspiracyjnej, w marcu 1944 wstąpił do Armii Krajowej. W połowie grudnia 1944 został aresztowany przez gestapo. Po wyzwoleniu rozpoczął kurs maturalny, ale już w maju 1945 przerwał naukę i wyjechał w Bieszczady jako kurier centrali nielegalnej organizacji. Po rozbiciu oddziału „Groźnego”, do którego należał, udał się do Gdańska, gdzie pracował przy oczyszczaniu portu, jako grabarz, a następnie doker. W 1946 powrócił do Krakowa. Aresztowany przez Urząd Bezpieczeństwa został skazany w grudniu tegoż roku na osiem lat więzienia. Po zwolnieniu na podstawie amnestii w 1948, ukończył kurs maturalny, równocześnie pracował jako poborca podatkowy, pomocnik księgarski i cenzor. W 1950 zajmował się propagandą w dyrekcji budowy Nowej Huty, a następnie w 1951-52 był redaktorem w gazecie „Budujemy Socjalizm”. W 1951 debiutował w „Życiu Literackim” fragmentem prozy pt. W nowym mieście (nr 13). W 1954 pracował w Wydawnictwie Literackim. Od tegoż roku należał do Związku Literatów Polskich (ZLP). W 1955 wyjechał do Kielc, gdzie w 1956-57 był redaktorem technicznym i zastępcą redaktora naczelnego w miesięczniku „Ziemia Kielecka”, a po zamknięciu pisma w 1958, przez pół roku dyrektorem tamtejszej operetki. Po powrocie w 1958 do Krakowa zajął się wyłącznie pracą literacką. Był wieloletnim opiekunem Koła Młodych przy ZLP (1962-74). W 1962 został członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR), w 1970 był wiceprzewodniczącym Komisji Kultury komitetu krakowskiego PZPR. W 1972 otrzymał nagrodę Rady Narodowej miasta Krakowa. W 1974-79 sprawował funkcję kierownika literackiego Zespołu Filmowego „Silesia”. W 1977-80 był wiceprezesem Oddziału Krakowskiego ZLP, wiceprzewodniczącym Komisji Zagranicznej Zarządu Głównego ZLP i członkiem Rady Funduszu Literackiego przy Komitecie Centralnym PZPR. Otrzymał odznakę „Zasłużony Działacz Kultury” (1970). Zmarł 1 lutego 2004 w Krakowie.
Twórczość
1. Ostatnie słowo ma człowiek. [Powieść]. Kraków: Wydawnictwo Literackie 1953, 311 s.
2. Droga do Edenu. [Powieść]. Kraków: Wydawnictwo Literackie 1960, 210 s. Wyd. nast. tamże: wyd. 2 1970, wyd. 4 [!] 1985.
3. Kakadu. [Powieść]. Kraków: Wydawnictwo Literackie 1961, 181 s. Wyd. nast. tamże: wyd. 2 1965, wyd. 3 1976.
Przekłady
estoński
łotewski
rosyjski
ukraiński
uzbecki
4. Cmentarni goście. [Powieść]. Kraków: Wydawnictwo Literackie 1962, 166 s.
Przekłady
rosyjski
5. Anioły płakać będą. [Powieść]. Kraków: Wydawnictwo Literackie 1965, 465 s. Wyd. nast. tamże: wyd. 2 1966, wyd. 3 1980.
Nagrody
Przekłady
bułgarski
6. Zabijcie czarną owcę. [Powieść]. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1969, 298 s. Por. poz. ↑. Wyd. nast. tamże: wyd. 2 1972, [wyd. 3] 1987.
Przekłady
niemiecki
rumuński
słowacki
Adaptacje
radiowe
7. Zabijcie czarną owcę. Scenariusz filmowy. Ekranizacja 1972. Por. poz. ↑.
8. Znikąd donikąd. Scenariusz filmowy. Ekranizacja 1975. Por. poz. ↑.
9. Bengoro. [Opowiadania]. Kraków: Wydawnictwo Literackie 1985, 242 s.
Zawartość
Przekłady
rosyjski
ukraiński
Omówienia i recenzje
• Ankiety dla IBL PAN 1973, 1988.