KŁOSSOWICZ Jan

Urodzony 26 czerwca 1935 w Opatowie; syn Kazimierza Kłossowicza, inżyniera, i Eugenii z Igielskich, farmaceutki. W dzieciństwie mieszkał w Opatowie, a następnie we Włocławku. W czasie okupacji niemieckiej przebywał z matką w Warszawie (ojciec zginął w Katyniu). W 1944 został wywieziony do obozu pracy w Berlinie, jako małoletni został zwolniony i w styczniu 1945 powrócił do Polski, początkowo do Grodziska Mazowieckiego, a następnie do Chyliczek pod Warszawą. Uczęszczał do liceum ogólnokształcącego w Piasecznie pod Warszawą. W 1947-1949 należał do Związku Harcerstwa Polskiego, był drużynowym zuchów. Po ukończeniu w 1951 liceum pracował w 1952-54 w Bibliotece Uniwersyteckiej w Warszawie. W 1954-59 studiował filologię polską na Uniwersytecie Warszawskim. W tym czasie zamieszkał w Warszawie na stałe. W 1959-63 pracował jako sekretarz, a następnie kierownik literacki w Teatrze Dramatycznym. Debiutował w 1959 pracą magisterską o dramaturgii Stanisława Ignacego Witkiewicza, opublikowaną w „Dialogu” (nr 12). Rozpoczął stałą współpracę z prasą kulturalną jako krytyk teatralny; recenzje felietony, szkice ogłaszał m.in. w „Dialogu” (1961-81; od 1971 kierownik działu dramatu polskiego), „Polityce” (1961-68; od 1963 kierownik działu teatralnego), „Przeglądzie Kulturalnym” (1962-63; także kierownik działu teatralnego), „Teatrze” (1965-68), „Współczesności” (w 1969-71 kierownik działu teatralnego), „Literaturze” (1971-90; również pod pseudonimem Jan Igielski; 1971-82 kierownik działu krytyki artystycznej). W 1960 został członkiem Polskiego Ośrodka Międzynarodowego Instytutu Teatralnego (ITI; od 1982 wiceprzewodniczący Klubu Krytyki Teatralnej). W 1962 ożenił się z Teresą Wróblewską, historyczką literatury. Współpracował z Telewizją Polską jako publicysta kulturalny (do 1981), a w 1963-69 także kierownik redakcji dramatu klasycznego. W 1965 przebywał na trzymiesięcznym stypendium w Paryżu. W 1965-82 należał do Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich (SDP). Otrzymał m.in. nagrody Klubu Krytyki Teatralnej SDP (1965 i 1978), nagrodę im. S. Piętaka (1967). W 1969-81 był doradcą literackim w Teatrze Współczesnym w Warszawie. W 1977 został członkiem Związku Literatów Polskich (do rozwiązania Związku w 1983). Od 1980 był członkiem Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”. W 1982-86 pełnił funkcję kierownika literackiego Teatru Ateneum w Warszawie. W 1986 przebywał na trzymiesięcznym stypendium w USA; współpracował w tym czasie z nowojorskim „Nowym Dziennikiem”. W 1989 został członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich i reaktywowanego SDP. W tymże roku opublikował w dodatku do „Życia Warszawy” pt. „Kultura i Życie” cykl felietonów Tylko o teatrze. W 1990-91 kierował działem kulturalnym tygodnika „Spotkania” (publikował tu także pod pseudonimem Jan Igielski). Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1974). Mieszka w Warszawie.