BIO
Urodzony 27 marca 1882 w Rzeszowie; syn Augusta Kisielewskiego, zubożałego ziemianina, nauczyciela tańca, i Józefy z domu Szałajko, nauczycielki; brat Jana Augusta Kisielewskiego, dramatopisarza; ojciec Stefana Kisielewskiego, pisarza i kompozytora. Do gimnazjum uczęszczał początkowo w Rzeszowie, a po przeniesieniu się rodziny w 1896 do Krakowa, w Podgórzu, gdzie w 1901 uzyskał świadectwo dojrzałości. Od 1898 był członkiem konspiracyjnej organizacji niepodległościowej Wolni Bracia; w tajnym organie tej organizacji ogłosił pierwszy swój artykuł. Od jesieni 1901 studiował ekonomię polityczną na Uniwersytecie Lwowskim. Kontynuując działalność polityczną, uczestniczył w pracach organizacji Promienistych, wstąpił też do Polskiej Partii Socjalno-Demokratycznej Galicji i Śląska Cieszyńskiego. Współpracował od 1901 z miesięcznikiem „Promień”, poświęconym sprawom młodzieży szkolnej, publikując liczne artykuły o problematyce społeczno-politycznej (pod kryptonimem Z.Ł.); od października 1902 do kwietnia 1904 podpisywał pismo jako wydawca. W związku z przewlekłą chorobą (gruźlica kości) przebywał od 1903 w Szwajcarii, gdzie studiował historię literatury na uniwersytecie w Zurychu i napisał swój pierwszy dramat Morituri. Po powrocie do kraju w 1905, brał aktywny udział w ruchu rewolucyjnym w Łodzi jako agitator polityczny. Aresztowany w Warszawie w 1906, został po kilku miesiącach więzienia na Pawiaku zwolniony za kaucją. W 1907-08 przebywał ponownie za granicą, w Zurychu i w Rzymie. W tym czasie współpracował z warszawskim tygodnikiem „Świat”, w którym ogłaszał artykuły i recenzje. W 1909 zamieszkał w Warszawie. Ożenił się z Salomeą Janiną Pakuszewską, później nauczycielką przyrody. Nawiązał kontakty z ruchem ludowym i spółdzielczym; w 1910-11 publikował w piśmie „Społem”, w 1912 współdziałał w założeniu w Warszawie nielegalnego Związku Chłopskiego, związanego ideologicznie z prawicą Polskiej Partii Socjalistycznej (PPS). Równocześnie zaczął rozwijać twórczość literacką, ogłaszając opowiadania w czasopismach „Nowa Gazeta” (1909-13; m.in. Panna Róża pod pseudonimem Zygmunt Komar, 1910 nr 428-466, z przerwami), „Społeczeństwo” (1910), „Krytyka” (1911, 1913-14), „Widnokrąg” (1913-15; tu m.in. stały felieton Gorzkie pląsy). W 1914 wstąpił do Legionów Polskich, później do Polskiej Organizacji Wojskowej. Redagował w Piotrkowie Trybunalskim pismo legionistów „Wici” (1914-15) oraz w Łodzi organ Polskiej Organizacji Narodowej przy I Brygadzie „Do Broni” (1914). Od maja 1915 do lipca 1916 przebywał w Dąbrowie Górniczej i pracował w dzienniku „Gazeta Polska”, subwencjonowanym przez Naczelny Komitet Narodowy (tu liczne opowiadania, obrazki, reportaże, artykuły i felietony m.in. w cyklu Małe obserwatorium podpisanym Zysław). Pod koniec wojny osiadł na stałe w Warszawie. Został członkiem PPS i w 1918 rozpoczął pracę w „Robotniku” początkowo jako felietonista, a później redaktor działu literackiego; w dzienniku tym ogłaszał liczne utwory literackie, recenzje oraz felietony (m.in. w 1919-22 satyryczny cykl Mały felieton podpisany Zysław). Od 1920 był aktywnym członkiem Związku Zawodowego Literatów Polskich (ZZLP) i wchodził w skład zarządu Związku. W marcu 1925 na skutek konfliktu z Komitetem Wykonawczym PPS wystąpił z partii i zerwał z „Robotnikiem”. Odtąd zajmował się wyłącznie twórczością literacką i organizacyjną w ZZLP i w Polskim PEN Clubie. W 1926 otrzymał stypendium literackie na wyjazd do Szwajcarii. W 1928-38 pracował w Wydziale Literackim Polskiego Radia; przez pewien czas prowadził działy felietonu literackiego, krytyki literackiej i czytania prozy. Występował też jako prelegent radiowy, m.in. był autorem cyklu audycji Dla samotnych. Za twórczość literacką otrzymał w 1936 Srebrny Wawrzyn, a w 1938 Złoty Wawrzyn Polskiej Akademii Literatury. W 1938 przeszedł na rentę inwalidzką. W sierpniu 1939 zgłosił się na ochotnika do Polskiego Radia. Po wybuchu II wojny światowej ewakuował się z Radiem z Warszawy do Lublina i Baranowicz, a następnie udał się do Lwowa zajętego już przez Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich. Pod koniec grudnia 1939 przedostał się do okupowanej przez Niemców Warszawy. Zmarł 25 kwietnia 1942 w Warszawie.
Twórczość
1. Morituri. Dramat. Powst. Zurych 1903. [Inf. rodziny].
2. Świty. Powieść. Powst. Rzym 1908. Druk „Społeczeństwo” 1910 nr 36-39, 41-49. Wyd. osobne Warszawa: „Społeczeństwo”, Gebethner i Wolff 1911, 186 s.
3. Wędrowiec. [Opowiadania]. Warszawa: J.M. Muszkowski, G. Centnerszwer i Sp. 1912, 277 s.
Zawartość
4. Żołnierka. [Opowiadania]. Kraków: Spółka Nakład Książka 1913, 192 s.
Zawartość
5. Krwawe drogi. [Opowiadania]. Kraków: Centralne Biuro Wydawnicze NKN [Naczelnego Komitetu Narodowego] 1916, 127 s.
Zawartość
6. Juliusz Syreń. Powieść. Kraków: Spółka Nakład Książka, Księgarnia J. Czerneckiego 1918, 287 s.
7. Siostra Maria. Opowieść współczesna. „Trybuna” 1919 nr 4-7. Wyd. osobne Kraków: J. Czernecki [1921], 100 s.
8. Szydłem i kropidłem. (Wybór „Małych felietonów” z „Robotnika”). Seria I-II. Warszawa: Księgarnia Robotnicza 1921-1922,101 + 104 s.
9. Paskareczka. Nowele. Warszawa: Towarzystwo Wydawnicze Ignis 1922, 121 s.
Zawartość
10. Błąd. Powieść. Warszawa: F. Hoesick 1927, 236 s.
11. Feliks Żwardoń. Warszawa: Biblioteka Domu Polskiego [1927], 127 s.
Zawartość
12. Poranek. Powieść. Warszawa: Gebethner i Wolff 1927, 187 s. Wyd. nast. Warszawa: Czytelnik 1959.
13. Amerykanka. Powieść. Warszawa: Gebethner i Wolff 1928, 193 s.
14. Czyn, nie łza... (Rzecz o Górce, dziecięcej kolonii leczniczej pod Buskiem). Warszawa: Polski Komitet Międzynarodowego Kongresu Opieki Nad Dzieckiem 1928, 106 s.
15. Doktor Paweł. Powieść. „Tęcza” 1929 nr 8-17, 19, 21-36.
Wyd. osobne [zmienione] Warszawa: Skład główny Dom Książki Polskiej 1931, XIII + 173 + XVI s.
16. Porcelanowe oczy. Nowele. Warszawa: Towarzystwo Wydawnicze Rój 1929, 172 s.
Zawartość
17. Doktor Pachcik. Komedia w 3 aktach. Powst. ok. 1930.
18. Margrabia. Sztuka historyczna w 4 aktach. Warszawa: Skład główny Dom Książki Polskiej 1933, 109 s.
Adaptacje
radiowe
19. Dni listopadowe. Powieść z 1918 r. „Kurier Poranny” 1934 nr 299-355 [z przerwami]. Wyd. osobne Warszawa: Dom Książki Polskiej 1935, 289 s.
20. Kwitnący cierń. Powieść. Warszawa: Rój 1939, 200 s.
21. Odbijany. Sztuka w 3 aktach. Powst. 1939.
