KIEWNARSKA Jadwiga

Urodzona 15 października 1901 w Petersburgu w rodzinie ziemiańskiej; córka Kaliksta Kiewnarskiego i Elżbiety z Szachnów, publicystki, działaczki organizacji kobiecych. Do gimnazjum uczęszczała w Rydze, a w czasie I wojny światowej ukończyła w Moskwie polskie gimnazjum żeńskie prowadzone przez Macierz Szkolną. Uczyła się też na Wyższych Kursach Naukowych. Po przyjeździe do kraju w 1919, zapisała się w następnym roku na Uniwersytet Warszawski. W 1924 wstąpiła do kierowanej przez Juliusza Osterwę szkoły teatralnej – Instytutu Reduty. W tym czasie zaczęła też rozwijać twórczość literacką; debiutowała w 1925 felietonem Kłopoty pięknej pani zamieszczonym w piśmie „Lektura Wolnych Chwil” (nr 1, podpisany Well). W następnych latach publikowała (głównie pod pseudonimem Well) liczne felietony, opowiadania, artykuły, recenzje teatralne i sprawozdania z wystaw w czasopismach „Bluszcz” (od 1926; m.in. w 1936 cykl Życie i konwenanse), „Kobieta w Świecie i w Domu” (od 1927; m.in. w 1935-37 stały felieton O barwę życia), „Kultura Ciała” (1927-30), „7 Dni” (1929-31), Kurier Warszawski” (1929 i od 1932 ; m.in. cykl Ze świata mody), „Dziennik Poznański” (od 1932), „Pani Domu” (1935-37; cykl Godzina z książką). Była żoną Władysława Ludwika Everta, publicysty i dziennikarza, z którym rozeszła się po kilku latach (nie występowała nigdy pod nazwiskiem męża). Brała udział w kobiecym ruchu kulturalnym. Należała do Związku Pań Domu i do Federacji Gospodarczego Kształcenia Kobiet. Wygłaszała liczne odczyty, m.in. o George Sand i Fryderyku Chopinie. Była członkiem Polskiego PEN Clubu. Zmarła 3 lipca 1938 w Warszawie.