BIO

Urodzony 10 stycznia 1939 w Białymstoku w rodzinie inteligenckiej; syn Edmunda Kazaneckiego i Janiny z Ralickich. W 1951-55 uczęszczał do Liceum Ogólnokształcącego nr 1 w Białymstoku, a następnie rozpoczął studia w zakresie filologii polskiej w Studium Nauczycielskim w Białymstoku. Po roku przerwał naukę, aby podjąć pracę początkowo w państwowych gospodarstwach rolnych, w powiecie ełckim, później w Państwowej Komunikacji Samochodowej w Białymstoku. Od 1957 kontynuował studia polonistyczne w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Opolu. Debiutował w grudniu 1959 wierszem Usnęły rzeczy, nie rażą już zmysłów..., zamieszczonym w jednodniówce studenckiej „Przedpole”. W 1960 należał do grupy literackiej Formaty; był jednym z założycieli opolskiego oddziału Korespondencyjnego Klubu Młodych (później Korespondencyjny Klub Młodych Pisarzy), a w 1963-64 jego przewodniczącym. Należał do Klubu Literackiego w Białymstoku. Po studiach powrócił w 1964 do Białegostoku, ożenił się z Haliną Iwaszkiewicz i podjął pracę nauczyciela języka polskiego w Technikum Mechanicznym. Równocześnie kontynuował twórczość literacką, publikując wiersze, opowiadania, artykuły i recenzje na łamach „Kameny” (1964-67), „Kontrastów” (1965, 1968-69, 1971-74; tu m.in. opowiadania podpisane Andrzej Popiel, recenzje podpisane: (wjk), W.K.), „Gazety Białostockiej” (od 1975 pt. „Gazeta Współczesna”; 1974, 1978-79, 1981), „Poezji” (1967, 1969, 1971-73, 1976, 1980-82, 1986). W 1968 pracował w miesięczniku „Kontrasty”, gdzie prowadził dział poezji i redagował stałą rubrykę Post Scriptum. Był wielokrotnym laureatem konkursów poetyckich w Białymstoku, Łodzi i Lublinie. Od 1970 należał do Związku Literatów Polskich. Po zmianie formuły „Kontrastów” w 1974 powrócił do pracy w szkolnictwie. Od 1978 był redaktorem naczelnym Białostockiego Informatora Kulturalnego „Zdarzenia”. W 1977 otrzymał nagrodę Wojewódzkiej Rady Narodowej w Białymstoku. W 1980 został przewodniczącym Komitetu Porozumiewawczego Stowarzyszeń Twórczych i Naukowych w Białymstoku. Po zawieszeniu działalności „Zdarzeń” podjął pracę w Krajowej Agencji Wydawniczej i pełnił funkcję kierownika literackiego jej białostockiego oddziału. W 1985 otrzymał nagrodę Wojewody Białostockiego. Odznaczony Złotą Odznaką Honorową Związku Młodzieży Wiejskiej (1974), odznaką „Zasłużony Białostocczyźnie” (1978, 1987), odznaką „Zasłużony Działacz Kultury” (1980). Zmarł 1 lutego 1989 w Białymstoku. Pośmiertnie odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1989).
Od 1992 w rocznicę śmierci poety jest przyznawana nagroda im. W. Kazaneckiego przez Prezydenta Białegostoku.

Twórczość

1. Kamień na kamieniu. [Wiersze]. Katowice: Śląsk 1964, 47 s.

2. Portret z nagonką. [Wiersze]. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1969, 83 s.

Zawartość

Cykle: Danina; Opis sytuacji; Portret z nagonką; Znak jakości.

3. Jeden dzień. [Opowiadania]. Powst. przed 1970.

Nagrody

Wyróżnienie w konkursie o nagrodę im. J. Czechowicza w 1970.

4. Węzeł. [Tom wierszy]. Powst. przed 1970.

Nagrody

Wyróżnienie w konkursie o nagrodę im. J. Czechowicza w 1970.

5. Pejzaże sumienne. [Wiersze]. Lublin: Wydawnictwo Lubelskie 1974, 70 s.

6. Cały czas w orszaku. [Wiersze]. Olsztyn: Pojezierze 1978, 102 s.

Zawartość

Cykle: Między niebem a ziemią ściga nas ta pieśń; Śmierć uśmiechu Giocondy; Stan oblężenia; Okoliczności łagodzące; Nigdy nigdzie; Cały czas w orszaku.

7. Stwórca i kat. [Wiersze]. Olsztyn: Pojezierze 1982, 140 s.

Zawartość

Cykle: Bunt rzeczy; Tryb oznajmujący; W tym rachunku; Powtórka z kalendarza; Stwórca i kat [poemat].

8. Śmierć uśmiechu Giocondy. [Wiersze]. Białystok: Krajowa Agencja Wydawnicza 1983, 276 s.

9. Koniec epoki barbarzyńców. [Wiersze]. Białystok: Nakład autora 1986, 119 s. [Wyd. 2] Białystok: Wojewódzka Biblioteka Publiczna 2000.

Zawartość

Cykle: Koniec epoki barbarzyńców; Li; Ty pójdziesz górą.

10. Na powódź i na wiatr. [Wiersze]. Olsztyn: Pojezierze 1986, 111 s.

11. List na srebrne wesele. [Wiersze]. Białystok: Krajowa Agencja Wydawnicza 1989, 39 s.

12. Oswoić szczura w Zachodnim Berlinie. Zapiski z czternastu dni października 1987 r. [Wspomnienia]. Powst. przed 1989. Red.: J. Leończuk. Białystok: Książnica Podlaska im. Ł. Górnickiego 2001, 163 s.

13. Poezje wybrane. Wstęp i wybór autora. Warszawa: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza 1989, 165 s.

14. Strefa Ocalenia. Powieść fantastyczno-nienaukowa. Powst. przed 1989. Białystok: Książnica Podlaska im. Ł. Górnickiego 2004, 149 s.

15. Wiersze ostatnie. Zebrał i posłowiem opatrzył W. Smaszcz. Białystok: Krajowa Agencja Wydawnicza 1991, 191 s.

16. Wiersze. Wybór i posłowie: W. Smaszcz. Białystok: Łuk 1994, 239 s.

17. Listy Wiesława Kazaneckiego do Wilhelma Przeczka. Red.: J. Leończuk. Białystok: WBP [Wojewódzka Biblioteka Publiczna] 2000, 64 s.

18. Post scriptum. [Szkice literackie]. Red.: J. Leończuk. Białystok: Książnica Podlaska im. Ł. Górnickiego 2002, 153 s.

19. Oddział Nieżyjących. [Powieść]. Białystok: Książnica Podlaska im. Ł. Górnickiego; Prymat 2005, 135 s.

Prace redakcyjne

1. J. Sochoń: Wiersze. Wybrał W. Kazanecki. Wstęp: J. Taranienko. Białystok: Klub Związku Literatów Polskich 1979, 16 s.
2. E. Szulborski: Poprzez sen. [Wiersze]. Wybrał W. Kazanecki. Białystok: Klub Związku Literatów Polskich 1979, 19 s.
3. A. Błok: Wiersze i poematy. Wybór i przedmowa: W. Kazanecki. Białystok: Krajowa Agencja Wydawnicza 1987, 308 s.

Omówienia i recenzje

Ogólne

Artykuły

W. Smaszcz: Cmentarzysko po złudzeniach Boga. Kierunki 1988 nr 20.
W. Smaszcz: Tyle wierszy poszło na marne. Kontrasty 1990 nr 2.
J. Sochoń: O poezji Wiesława Kazaneckiego. Więź 1993 nr 11.
W. Fiedorowicz: Patron prezydenckiej nagrody. Gazeta Współczesna 1994 nr 22 [dot. biografii].
C.M. Szczepaniak: Poszedłem za głosem miłości. Słowo 1994 nr 40.
J. Sochoń: Przełamywanie Przybosia. (O poezji Wiesława Kazaneckiego). W tegoż: U drzwi Godot. Warszawa 1995.

Portret z nagonką

J. Witan: Nagonka na zachłanny świat. Poezja 1970 nr 5.
B. Żurakowski: Poezja i niedojrzałość. Nowe Książki 1970 nr 19.

Cały czas w orszaku

A.K. Waśkiewicz: Wchodząc w wiek średni. Życie Literackie 1978 nr 38 [m.in. o tomie W. Kazaneckiego].
A. Staniszewski: ...Dźwigałem w sobie świątynię. Poezja 1979 nr 4.

Stwórca i kat

A. Staniszewski: Czas nie dopełnił się. Poezja 1983 nr 7.

Śmierć uśmiechu Giocondy

Z. Chojnowski: Spod znaku katastrofy. Poezja 1985 nr 4.