BIO
Urodzony 28 marca 1904 we Lwowie w rodzinie inteligenckiej; syn Teodora Kawyna i Bronisławy. W 1922 zdał egzamin maturalny w VI Gimnazjum typu klasycznego we Lwowie, po czym podjął studia polonistyczne na Uniwersytecie Jana Kazimierza. W 1927 otrzymał doktorat na podstawie rozprawy Słowacki-Heine. („Beniowski” – „Niemcy. Baśń zimowa”. Paralela) (promotor prof. Wilhelm Bruchnalski). W tymże roku debiutował na łamach „Ruchu Literackiego” recenzją książki Mieczysława Piszczkowskiego pt. Kształt i ruch w poezji Trembeckiego (nr 7) oraz szkicem zatytułowanym Socjologia Słowackiego. Uwagi wstępne (nr 10). Był żonaty z Zofią z Kwaśniewskich, nauczycielką. Od 1927 pracował jako nauczyciel szkół średnich, najpierw w gimnazjach w Radziechowie i w Stryju, później we Lwowie, m.in. w XII Gimnazjum Państwowym. Artykuły i szkice literackie publikował w licznych czasopismach, m.in. w „Ruchu Literackim” (1928-31), „Słowie Polskim” (1928-34), „Ogniwie” (1929-35), „Poloniście” (1930, 1934, 1938), „Lwowskich Wiadomościach Muzycznych i Literackich” (1932-33), „Sygnałach” (1933, 1936-37) i „Wiadomościach Literackich” (1933-34, 1938). Kontynuował też pracę naukową, zajmując się historią literatury XIX w. Okres II wojny światowej spędził we Lwowie. Po zajęciu Lwowa przez Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich pracował w 1940-41 jako starszy asystent Katedry Literatury Polskiej Uniwersytetu im. I. Franki. W czasie okupacji niemieckiej był nauczycielem języka polskiego na technicznych kursach dla młodzieży polskiej. Uczył na tajnych kompletach. Brał też czynny udział w tajnych posiedzeniach Towarzystwa Literackiego im. A. Mickiewicza. Po wkroczeniu do Lwowa wojsk radzieckich był od sierpnia 1944 ponownie asystentem Katedry Historii Literatury Polskiej Uniwersytetu im. I. Franki oraz kierownikiem biblioteki w Instytucie Doskonalenia Nauczycieli we Lwowie. W marcu 1945 wyjechał w ramach tzw. akcji repatriacyjnej do Lublina, gdzie został zatrudniony na stanowisku zastępcy profesora na Wydziale Humanistycznym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego (KUL). W tym samym roku habilitował się na podstawie rozprawy pt. Cyganeria warszawska (wyd. 1938) i otrzymał stopień docenta. W 1945 został współpracownikiem Komisji Historii Literatury Polskiej PAU oraz członkiem czynnym Towarzystwa Naukowego KUL. Jesienią 1946 otrzymał stanowisko profesora nadzwyczajnego i objął kierownictwo II Katedry Literatury Polskiej na KUL. Równocześnie do 1950 kontynuował pracę w szkolnictwie średnim, najpierw w Państwowym Gimnazjum i Liceum im. J. Zamoyskiego, następnie w Liceum Ogólnokształcącym dla Dorosłych. W lubelskim Studio Dramatycznym prowadził wykłady o literaturze polskiej ze szczególnym uwzględnieniem dramatu. W 1949-50 był współredaktorem „Roczników Humanistycznych Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego”. W 1950 przeniósł się do Łodzi i na Uniwersytecie Łódzkim otrzymał stanowisko docenta Katedry Historii Literatury Polskiej, a następnie tytuł i stanowisko profesora nadzwyczajnego (1954). Pełnił funkcję kierownika Katedry Zespołowej Literatury Polskiej (1952-55) oraz dwukrotnie – dziekana Wydziału Filologicznego (1952/53 i 1959-63). W 1952 został członkiem czynnym Łódzkiego Towarzystwa Naukowego (ŁTN); w 1956-65 był przewodniczącym Komisji Historii Literatury Wydziału I ŁTN. Artykuły, recenzje i komentarze literackie publikował w „Pracach Polonistycznych” (1957-67). W 1959 został redaktorem „Zeszytów Naukowych Uniwersytetu Łódzkiego” (ser. 1 – Filologia); tu też ogłaszał artykuły i szkice literackie. W 1961 otrzymał tytuł profesora zwyczajnego. Zmarł 29 września 1968 w Łodzi.
Twórczość
1. Słowacki – Heine. („Beniowski” – „Niemcy. Baśń zimowa”. Paralela). Lwów: Towarzystwo Naukowe 1930, 203 s. Archiwum Towarzystwa Naukowego we Lwowie.
2. Cyganeria warszawska. Z dziejów obyczajowości literackiej. Powst. przed 1933. Wyd. Warszawa: Kasa im. Mianowskiego Instytut Popierania Nauki 1938, 117 s.
3. Ideologia stronnictw politycznych w Polsce wobec Mickiewicza 1890-1898. Lwów: Nakład „Filomaty”. Wyd. z zasiłku Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego 1937, 244 s.
4. „Syzyfowe prace” Stefana Żeromskiego. Lublin: Nakład Księgarni Wydawnictwa Lamus 1946, 35 s.
5. Twórczość naukowa Juliusza Kleinera. Lublin: Wydawnictwo Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego 1946, 24 s.
6. Zagadnienie grupy literackiej. Lublin: Wydawnictwo Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego 1946, 66 s.
Zawartość
7. Renesans i humanizm. [Studium]. Lublin: Księgarnia Wydawnictwa Lamus 1947, 59 s.
Zawartość
8. Z badań nad legendą Mickiewiczowską. Studia i szkice fenograficzne. Lublin: Czytelnik 1948, 170 s. Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.
Zawartość
9. W kręgu kultu Mickiewicza. Szkice fenograficzne. Łódź: Wydawnictwo Ossolineum 1957, 96 s. Łódzkie Towarzystwo Naukowe.
Zawartość
10. Nieznany tekst komedii Józefa Korzeniowskiego pt. „Druga żona”. [Łódź:] Łódzkie Towarzystwo Naukowe 1959, 6 s.
11. Konrad Wallenrod w recepcji klasyków i romantyków warszawskich. [Łódź:] Łódzkie Towarzystwo Naukowe 1960, 11 s.
12. Mickiewicz w oczach swoich współczesnych. Studia i szkice. Kraków: Wydawnictwo Literackie 1967, 362 s. Wyd. 2 Warszawa: Rytm 2001, 491 s.
Zawartość
13. Literatura polska w kraju w latach 1831-1863. Wykłady. Oprac.: K. Poklewska, B. Stelmaszczyk. Łódź: Państwowe Wydawnictwo Naukowe 1972, 149 s.
Zawartość
14. Studia i szkice. Wstęp: A. Hutnikiewicz. Kraków: Wydawnictwo Literackie 1976, 366 s.
Zawartość
15. Józef Korzeniowski. Studia i szkice. Wstęp: J. Zaorski. Łódź: Wydawnictwo Łódzkie 1979, 245 s.
Zawartość
Artykuły w czasopismach i książkach zbiorowych, m.in.
Prace edytorskie i redakcyjne
Omówienia i recenzje
• Ankieta dla IBL PAN 1957.
