BIO

Born on 14 June 1950 in Warsaw; daughter of the civil servants Adam Mordarski and Danuta, née Krzewińska. She attended the Romuald Traugutt Grammar School (No. XLV) in Warsaw from 1964, where she was taught Polish literature by Jadwiga Kaczyńska and Zofia Makowska. After completing advanced secondary education in 1968, she took a degree in Polish Studies at the University of Warsaw (UW). She was awarded a master's degree in 1973 and the following year entered the doctoral studies programme at the Faculty of Polish and Slavonic Philology at UW. She was awarded a doctoral degree in 1978 for her thesis Felietonistyka Bolesława Prusa na tle epoki (Bolesław Prus as a columnist in the context of his age), which was supervised by Prof. Janina Kulczycka-Saloni. The following year, she published her debut article, Adolf Dygasiński jako współautor „Ech warszawskich” rubryki felietonowej „Przeglądu Tygodniowego” (Adolf Dygasiński as co-author of "Echa warszawskie", a column in "Przegląd Tygodniowy", which appered in the edited volume O Adolfie Dygasińskim. Materiały sesji naukowej w 75-lecie śmierci pisarza, Kielce 18–19 maja 1977. (On Adolf Dygasiński. Materials from the academic symposium held on the 75th anniversary of the author's death, Kielce 18-19 May 1977). Between 1981 and 1987 she was director of the Adult Education Centre (Pracownia Oświaty Dorosłych) at the Institute of School Curricula at the Ministry of Education (Instytut Programów Szkolnych Ministerstwa Oświaty i Wychowania). She then worked as an academic tutor in the Polish studies department at the Bialystok campus of UW, which in 1997 became the University of Bialystok. Bobrowska was initially a lecturer before being appointed assocaite professor. Her research has focused on nineteenth-century literature and culture. She spent a year in the USA from 1995 as a result of her husband being awarded a one-year Fulbright Scholarship at the University of California. She received her habilitation degree from UW in 1998 for her study Konopnicka na szlakach romantyków (Konopnicka following in the Romantics' footsteps). The following year she took up employment at Akademia Teologii Katolickiej (the Academy of Catholic Theology, which became UKSW, the Cardinal Stefan Wyszyński University – Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego the same year). There she held the Chair in Positivism and Young Poland, which later became the Chair in Positivism. She also temporarily held the chair in Teaching Methods. Between 2000 and 2014, she chaired the Mazovian Committee of the Olympiad in Polish Literature and Language (Mazowiecki Komitet Olimpiady Literatury i Języka Polskiego). She became a member of the Senate Disciplinary Commission for Doctoral Affairs, the Faculty Commission for Research and the Academic Council for Doctoral Studies at UKSW. In 2007 she was made state-appointed professor. The same year she became editor-in-chief of the journal "Wiek XIX. Rocznik Towarzystwa Literackiego im. Adama Mickiewicza”. She also became a member of the General Board of the Adam Mickiewicz Literary Society, which published it. She was awarded the Silver Cross of Merit in 2015.
She married the computer scientist Leon Bobrowski in 1971. He is now professor in engineering. They have two children, the philosopher Ewa and the English studies scholar Lidia (married name: Wechterowicz). She lives in Warsaw.

Twórczość

1. Konopnicka na szlakach romantyków. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN 1997, 337 s.

Rozprawa habilitacyjna.

Zawartość

Wstęp. — I. Konrad, Anhelli, Irydion — Konopnicka o osobowościach wielkiej trójcy romantycznej [dot. Z. Krasińskiego, A. Mickiewicza i J. Słowackiego]. — II. W poszukiwaniu istoty geniuszu. Konopnicka o Mickiewiczu. — III. Dwaj lirnicy. Konopnicka o Zaleskim i Lenartowiczu. — IV. Uczennica starego wieszcza. Próba dialogu autokreacyjnego [dot. T. Lenartowicza]. — V. Poetyckie manifesty pokolenia. Adam Mickiewicz „Poezje” (1822) — Maria Konopnicka „Poezje” (1881). — VI. Liryka Konopnickiej w kręgu romantycznych motywów: 1. Tęsknota i lot; 2. Eleuzyjsko-chrześcijańska symbolika siewcy i ziarna w wierszach kryptopatriotycznych. — VII. „Na drodze” — w poszukiwaniu centrów znaczenia. — VIII. Z dziejów motywu prometejskiego w literaturze polskiej. „Prometeusz i Syzyf”. — IX. U antropologicznych źródeł baśni. Mit inicjacji w „Imaginie”.

2. Bolesław Prus — mistrz pozytywistycznej kroniki. [Monografia]. Białystok: Wydawnictwo UwB 1999, 235 s. Instytut Filologii Polskiej Uniwersytetu w Białymstoku. Białost. Bibl. Polonist., 4.

3. Małe narracje Prusa. [Studia]. Warszawa: Wydawnictwo Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego 2003, 331 s. Wyd. 2 zmienione Gdańsk: słowo/obraz terytoria 2004, 366 s.

Zawartość

Wstęp. — „Kamizelka” czy „Śnieg” — czyli o „perspektywach na całość bytu”; Kod tradycji — język miejsc. (Puławy i Świątynia Sybilli w „Pleśni świata”); Enklawy quasi-ikoniczne w „Duszach w niewoli”; Stygmaty dusz w niewoli (Prus i Norwid); Latarnicy Wóycickiego i Prusa, czyli o „fizjologii parabolicznej”; Mława i Werki, czyli o „repertoryi transcendentalnej”. (Dwa felietony wyjazdowe Prusa i Konopnickiej); Siedmiu Napoleonów Rzeckiego seniora i rzeźba Wojciecha Zapały, czyli „nie-milknące głosy”. (Prus i Konopnicka raz jeszcze); „Legenda o świętym Julianie Szpitalniku”, „Z żywotów świętych”. (Flaubert i Prus jako żywotopisarze); Paryż, Warszawa, Kraków przyszłości. (Verne, Prus i Bałucki jako fantaści-futurolodzy); Pominięci, opuszczeni, niedołęgi, zmarnowani — czyli „nic nie ginie!” (Apoteoza antybohatera); Sen — „o okropnym głosie wołającym”.

4. Felicjan Faleński — tragizm, parabolizm, groteska. [Studia]. Warszawa: Stowarzyszenie Pro Cultura Litteraria; Wydawnictwo Instytutu Badań Literackich PAN 2012, 190 s.

Zawartość

Faleński — pieśniarz narodowy, poeta myśli, humorysta. — I. Pieśni, korowody i tańce polskie (cykl „Melodie z domu niewoli”); II. Śmierć haniebna i śmierć chwalebna („Melodie z domu niewoli”); III. Semantyka dźwięku i ciszy w cyklu „Odgłosy z gór”; IV. O miłości oraz innych źródłach i mediach poznania. („Ponad źródłem”); V. Szkic do portretu „Polaka małego” A.D. 1873. („Pociecha rodziny”); VI. Konstrukcja ramowa i cykliczność. Opowieści z domu obłąkanych Kraszewskiego, Sztyrmera i Faleńskiego; VII. Podróż jako wykluczenie. „Stultifera navis” Branta, Boscha, Swedenborga i Faleńskiego („Okręt z głupcami. Parabola z wieku dwudziestego”); VIII. „O głupim Gawle. Klechda niemądra”. Felicjana Faleńskiego spotkania z literacką tradycją i współczesnością; IX. „O głupim Gawle. Klechda niemądra” — satyra, fantastyka, groteska.

Artykuły w czasopismach i książkach zbiorowych, m.in.

Adolf Dygasiński jako współautor „Ech warszawskich” — rubryki felietonowej „Przeglądu Tygodniowego. W: O Adolfie Dygasińskim. Materiały z sesji naukowej w 75-lecie śmierci pisarza Kielce 18–19 maja 1977. Kielce 1979 s. 257277.
Kierowniczka opinii i krzewicielka oświaty. Dziennikarze warszawscy drugiej połowy XIX wieku o zadaniach prasy (1866–1892). W: Problemy literatury polskiej okresu pozytywizmu. Seria 2. Wrocław 1983 s. 241271.
Elementy naturalizmu w „Obrazkach” Marii Konopnickiej. W: Problemy literatury polskiej okresu pozytywizmu. Seria 2. Wrocław 1984 s. 117134.
Problemy szkolnej dydaktyki literatury pozytywizmu. Polonistyka 1989 nr 3 s. 188198.
Twarze i maski. Kreacje autora i czytelnika wewnętrznego w kronikach Sienkiewicza, Prusa, Konopnickiej i Świętochowskiego. W: Miasto słów. Studia z historii literatury i kultury drugiej połowy XIX wieku. Białystok 1990 s. 5393.
Feliks Fryze, warszawski „dziennikarz z krwi i kości”; Jan Gadomski, redaktor nowoczesny [dot. pracy w „Gazecie Polskiej”]; Wacław Szymanowski i warszawski szkicownik; Adam Wiślicki i „Przegląd Tygodniowy. W: Warszawa pozytywistów. Warszawa 1992 s. 2225; 26–30; 189–198; 217–226.
Konopnicka jako felietonistka. W: Maria Konopnicka. Głosy o życiu i pisarstwie w 150-lecie urodzin. Warszawa 1992 s. 1433.
Motywy białorusko-litewskiego pogranicza w twórczości Marii Konopnickiej. (Rekonesans). W: Na pograniczu. Studia i szkice. Białystok 1992 s. 1124.
Poeta, Dajmon i świat. W: Kraszewski — pisarz współczesny. Warszawa 1996 s. 177184.
Baśń dla dorosłych i baśń dla dzieci. „Imagina” i „O krasnoludkach i o sierotce Marysi” Marii Konopnickiej. W: O krasnoludkach i o sierotce Marysi” Marii Konopnickiej. W stulecie pierwszego wydania. Studia i szkice. Suwałki 1997 s. 3345.
Na wspak” J.K. Huysmansa i „Bez dogmatu” H. Sienkiewicza — dwie powieści o „skomplikowanych durniach. W: Sienkiewicz i epoki. Powinowactwa. Warszawa 1999 s. 923.
Wiktor Gomulicki — poeta utraconej Arkadii, czyli o postyczniowych „nawróceniach na idyllę. W: Wiktor Gomulicki. Problemy twórczości i recepcji. Pułtusk 1999 s. 4867.
Antyk w twórczości Marii Konopnickiej. W: Literatura i czasopiśmiennictwo polskie 1864–1918 wobec tradycji antycznej. Warszawa 2000 s. 535.
Piórem rysopisa” — fizjologie warszawskie połowy wieku. W: Mieszczaństwo i mieszczańskość w literaturze polskiej drugiej połowy XIX wieku. Warszawa 2000 s. 2746 [dot. szkiców A. Wieniarskiego].
Ziarno i nić Ariadny — dwa symbole wyjścia z labiryntu historii w kryptopatriotycznych utworach Adama Asnyka i Marii Konopnickiej. Pamiętnik Literacki 2000 z. 2 s. 7590.
Cykliczność a ikonosfera — literacki efekt galerii. W: Cykl literacki w Polsce. Białystok 2001 s. 105121.
Wilno i Werki” — czyli Konopnickiej wędrówka po ziemi i niebie. W: Miejsca Konopnickiej. Przeżycia — pejzaż — pamięć. Kraków 2002 s. 101112.
Mythmaking” — Shelley i Tetmajer jako piewcy natury. (Uwagi na marginesie cyklu „Podczas wiatru z Tatr”). W: Poezja Kazimierza Tetmajera. Interpretacje. Kraków 2003 s. 6990.
Dezintegracja osobowości a dezintegracja społeczna — świadectwa dziewiętnastowieczne. W: Pozytywizm i negatywizm. My i wy po stu latach. Łódź 2005 s. 427457.
Polały się łzy czyste, czy krokodyle? Pastisz i ironia w „Cieniach”. W: Światy Stefana Żeromskiego. Warszawa 2005 s. 159175.
O pewnej artystycznej „inicjatywie kresowej. („Litwini” Placida Jankowskiego i Józefa Ignacego Kraszewskiego). Prace Filolologiczne 2008 t. 54/55 s. 207–216.
Przekraczanie barier — transgresja. W: Bez antypodów? Zbliżenia i konfrontacje kultur. Łódź 2008 s. 165189.
Yvetta bez duszy. Choroba jako metafora w cyklu „Na normandzkim brzegu” Marii Konopnickiej. W: Małe prozy Orzeszkowej i Konopnickiej. Lublin 2010 s. 289303.
Wielka szyba” — percepcja, reprezentacja, kreacja. W: Realiści, realizm, realność. W stulecie śmierci Bolesława Prusa. Warszawa 2013 s. 223234.
Profesor Dębicki w Borkach. (Wiktor Gomulicki i Bolesław Prus). Wiek XIX 2014 s. 191206.
Adolf Dygasiński jako współautor Ech Warszawskich — rubryki felietonowej „Przeglądu Tygodniowego. W: Pozytywiści warszawscy. „Przegląd Tygodniowy” 1866-1876. Seria 1. Studia, rewizje, konteksty. Białystok 2015 s. 151-161.
Chudy literat” południa XIX wieku w prozie Józefa Ignacego Kraszewskiego i Felicjana Medarda Faleńskiego. W: Literatura i kultura lat 60. XIX wieku między polityką a prywatnością. Dyslokacje. Warszawa 2019.
Emancypantki (z entuzjastkami w tle) w powieści Wiktora Gomulickiego „Złote ogniwa. W: Przemiany dyskursu emancypacyjnego kobiet. Seria 2. Perspektywa polska. Białystok 2019.
Kopciuszek” Józefa Ignacego Kraszewskiego – najbardziej warszawska powieść przed „Lalką. Pamiętnik Literacki 2019 z. 2.

Prace redakcyjne

1. Literatura i sztuka drugiej połowy XIX wieku. Światopoglądy, postawy, tradycje. Red.: B. Bobrowska, S. Fita, J.A. Malik. Lublin: Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego 2004, 504 s. Prace Wydziału Historyczno-Filolologicznego. Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego..
Materiały z konferencji w Kazimierzu Dolnym, X 2002.

Omówienia i recenzje

Ankieta dla IBL PAN 2016.

Konopnicka na szlakach romantyków

A. BRODZKA-WALD. „Pamiętnik Literacki1998 z. 4.
J. KULCZYCKA-SALONI: Książka Barbary Bobrowskiej o Marii Konopnickiej – nowe spojrzenie na literaturę czasów postyczniowych. Przegląd Humanistyczny 1998 nr 1, przedr. w tejże: Na polskich i europejskich szlakach literackich. Z pism rozproszonych 1985–1998. Warszawa 2000.
R. STACHURA. „Ruch Literacki1998 nr 2.

Bolesław Prus — mistrz pozytywistycznej kroniki

A. KAPA: Prus jako felietonista. Konspekt” jesień 2000.

Felicjan Faleński — tragizm, parabolizm, groteska

U. KOWALCZUK: Felicjan Faleński – eksperymentator. Nowe argumenty. Przegląd Humanistyczny 2014 nr 3.