KASKA Adam

Urodzony 2 maja 1922 we wsi Postoliska pod Radzyminem; syn Stanisława Kaski, nauczyciela, i Janiny z Wąsowskich. Od 1934 uczęszczał do IV Państwowego Gimnazjum im. A. Mickiewicza w Warszawie. W 1937 zamieszkał w Kobyłce pod Warszawą. W czasie okupacji niemieckiej pracował początkowo jako robotnik budowlany, następnie jako pracownik umysłowy. W 1942 zdał maturę na tajnych kompletach; uczył w tajnym gimnazjum ogólnokształcącym w Kobyłce. Brał udział w pracy konspiracyjnej; w 1940-43 należał do Armii Krajowej, a następnie do Korpusu Bezpieczeństwa, w którym ukończył kurs oficerski, uzyskując stopień podporucznika. Po wyzwoleniu wstąpił we wrześniu 1944 do 1. Armii Wojska Polskiego i w szeregach 9. Pułku Piechoty brał udział w walkach o przełamanie Wału Pomorskiego, w forsowaniu Odry oraz w szturmie na Berlin. Zdemobilizowany w końcu 1946, podjął studia na Wydziale Dyplomatyczno-Konsularnym Akademii Nauk Politycznych w Warszawie, które ukończył w 1950. Debiutował w 1947 opowiadaniem Walka o Warszawę, opublikowanym w „Zielonym Sztandarze” (nr 3). Od tegoż roku pracował w prasie warszawskiej: w „Expressie Wieczornym” (1947, jako korektor), „Robotniku” (1947-48, jako dziennikarz; tu m.in. wiadomości miejskie podpisane: Ks), następnie w „Trybunie Ludu” (1949-52; kolejno reporter w dziale miejskim i publicysta działu zagranicznego; też pod pseudonimem KAD). W 1949 ukończył Centralną Szkołę Dziennikarską przy Komitecie Centralnym Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W 1950 ożenił się z Czesławą Wasiak. Od maja 1954 pracował w Domu Książki jako starszy instruktor sekcji propagandy, a w 1955-63 w Spółdzielni Wydawniczej „Czytelnik” w redakcji anglo-amerykańskiej, następnie w społeczno-politycznej. W tym czasie rozpoczął stałą twórczość przekładową, debiutując pod pseudonimem K.A. Skalski tłumaczeniem opowiadania Vance'a Palmera Za burtą (druk w antologii I drzewa mówią, Warszawa 1955). W 1958 został członkiem Związku Literatów Polskich. Prozę, reportaże, felietony, artykuły, recenzje i przekłady (z literatury amerykańskiej, angielskiej, australijskiej i niemieckiej) publikował w „Nowych Książkach” (1957-58, 1963, 1979-80), „Prawie i Życiu” (1957, 1979-80), „Żołnierzu Polskim” (1958, 1968-69, 1979, 1985), „Kulturze” (1964, 1968), „Morzu” (1966-75) oraz w „Itd” (1967-70, 1972). Od 1963 był kierownikiem redakcji literatury pięknej w Wydawnictwie Ministerstwa Obrony Narodowej. W listopadzie 1985 przeszedł na emeryturę. Odznaczony medalami wojskowymi: „Zasłużonym na Polu Chwały”, „Za Zwycięstwo i Wolność”, „Za Warszawę”, „Za Odrę, Nysę i Bałtyk”, oraz medalami radzieckimi: „Za wziatije Berlina”, „Za oswobożdienije Warszawy”, „Za pobiedu nad Giermanijej”. Zmarł 6 września 1986 w Warszawie.