Print

BIO

Urodzony 15 grudnia 1921 we wsi Zielona pod Wilnem w rodzinie chłopskiej; syn Mateusza Karpowicza i Agrypiny Fiedorowicz. Do 1939 i po wybuchu II wojny światowej mieszkał w rodzinnej wsi. Uczęszczał do szkół, a potem na kursy wieczorowe w Wilnie (1938/39). Pierwsze wiersze pt. Mosty oraz Poemat rąk ogłosił wiosną 1941 na łamach „Prawdy Wileńskiej” (nr 66, 119; podpisany Tadeusz Lirmian). Podczas okupacji niemieckiej pracował na wsi. Po wkroczeniu armii radzieckiej został jesienią 1944 członkiem Związku Patriotów Polskich. Ożenił się z Marią Łokucjewską (rozwód 1946). Po zakończeniu wojny przyjechał w ramach tzw. akcji repatriacyjnej do Szczecina i pracował w miejscowej rozgłośni Polskiego Radia. Podjął również twórczość literacką, wiersze ogłaszał m.in. w „Szczecinie” (1946-48) i „Odrze” (1947). Zawarł związek małżeński z Marią Budniewską. W 1949 zamieszkał we Wrocławiu. Zdał tu eksternistycznie maturę, a następnie studiował polonistykę na Uniwersytecie Wrocławskim (UWr.); w 1954 uzyskał magisterium. W 1953-57 pracował jako asystent Katedry Historii Literatury Polskiej na UWr. Od 1956 należał do Związku Literatów Polskich (ZLP) (do rozwiązania Związku w 1983); w 1957-61 pełnił funkcję prezesa Oddziału Wrocławskiego ZLP. Redagował dział poezji i prozy w „Nowych Sygnałach” (1956-57), a następnie był członkiem kolegium redakcyjnego „Odry” (do 1976), ogłaszał tu także artykuły, recenzje i wiersze. W tym okresie zajął się również dramatopisarstwem. W 1958 otrzymał nagrodę miasta Wrocławia za twórczość poetycką, w 1961 nagrodę Stowarzyszenia Autorów „ZAiKS”. Od grudnia 1965 do czerwca 1968 był zastępcą redaktora naczelnego miesięcznika „Poezja”. W 1966 został członkiem Polskiego PEN Clubu. W 1973 uzyskał na UWr. doktorat na podstawie pracy o poezji Bolesława Leśmiana Poezja niemożliwa (promotor prof. Bogdan Zakrzewski). Na przełomie 1973/74 był na rocznym stypendium International Writing Program w Iowa City (USA). Po odbyciu dłuższej podróży po Stanach Zjednoczonych, do 1976 był wykładowcą historii literatury polskiej na University of Illinois w Chicago. W 1975 otrzymał nagrodę Fundacji Alfreda Jurzykowskiego w Nowym Jorku. W 1976-77 przebywał na stypendium Deutscher Akademischer Austauschdienst – Berliner Künstlerprogramm w Berlinie Zachodnim. W 1978 prowadził wykłady z literatury polskiej na Ludwig-Maximilians-Universität w Monachium oraz w Ragensburgu. We wrześniu tego roku został profesorem katedry literatury polskiej w Department of Slavic and Baltic Languages and Literatures na University of Illinois w Chicago. W 1980 utworzył przy tym uniwersytecie The Norwid Society, którego został prezesem. Organizował międzynarodowe konferencje dotyczące pisarzy polskich (Cypriana Kamila Norwida w 1983, Bolesława Leśmiana w 1987, Juliana Przybosia w 1992). W 1991 został członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. W 1992 przeszedł na emeryturę. Był współredaktorem międzynarodowego pisma „2B”. W 2000 po raz pierwszy od wyjazdu zagranicę przyjechał do Polski – w związku z promocją książki pt. Słoje zadrzewne; odebrał wówczas nagrodę Prezydenta miasta Wrocławia. W 2001 otrzymał nagrodę Fundacji Władysława i Nelli Turzańskich w Toronto. Kontynuował twórczość literacką; przez kilka lat pracował nad tomem pt. Wielkie cienie małych czarnoksiężników. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1964) i odznaką „Zasłużony dla Kultury Polskiej” (1991). Zmarł 29 czerwca 2005 w Chicago; pochowany na Cmentarzu Osobowickim we Wrocławiu.

Twórczość

1. Legendy pomorskie. Szczecin: Polskie Pismo i Książka 1948, 192 s.

2. Żywe wymiary. [Wiersze]. Szczecin: Polskie Pismo i Książka [1948], 70 s.

3. Gorzkie źródła. [Wiersze]. Wrocław: Związek Literatów Polskich Oddział Wrocławski 1957, 16 s.

See Studies Zobacz szczegóły pozycji

4. Kamienna muzyka. [Wiersze]. Warszawa: Czytelnik 1958, 79 s.

See Studies Zobacz szczegóły pozycji

5. Wracamy późno do domu. (Sztuka współczesna w 7 obrazach). „Dialog” 1958 nr 1 s. 5-39. Prapremiera: Kraków, Teatr Ludowy 1958. Przedruk zob. poz. ↑.

See Studies Zobacz szczegóły pozycji

6. Cavernus. (Groteska antropologiczna w 14 obrazach). Prapremiera: Bielsko, Teatr Propozycji 1960. Druk fragmentów „Życie Literackie” 1961 nr 4 s. 6-7.

7. Wszędzie są studnie. (Sztuka współczesna w 2 częściach i 11 obrazach). Prapremiera: pt. Studnie Warszawa, Teatr Ateneum 1960. Druk „Dialog” 1960 nr 1 s. 5-34. Przedruk zob. poz. ↑.

8. Zielone rękawice. (Średniowieczna ballada sceniczna w 5 obrazach). „Dialog” 1960 nr 9 s. 5-40. Prapremiera: Kraków, T. 38 1961. Przedruk zob. poz. ↑.

Nagrody

Wyróżnienie w konkursie Centralnej Poradni Amatorskiego Ruchu Artystycznego na sztukę teatralną z okazji Tysiąclecia Państwa Polskiego w 1960.

Przekłady

rosyjski

Zelenye perčatki. [Przeł.] V. Ćejpajtis. Moskva 1964, przedruk w: Sovremennaja pol'skaja p'esa. Moskva 1974.

9. Znaki równania. [Wiersze]. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1960, 59 s.

See Studies Zobacz szczegóły pozycji

10. Kiedy ktoś zapuka. [Słuchowisko radiowe]. Polskie Radio 1961. Druk w: Teatr wyobraźni. Warszawa 1969 s. 129-174. Przedruk zob. poz. ↑, ↑.

Przekłady

niemiecki

Radio Niemieckiej Republiki Demokratycznej 1965. [Inf.: „Le Théâtre en Pologne”, Warszawa 1965 nr 1 s. 17].

11. Przerwa w podróży (poświęcona wszystkim pasażerom wszystkich środków lokomocji). [Utwór dramatyczny]. Powst. ok. 1962. Prapremiera: Białystok, Teatr im. A. Węgierki 1965. Druk zob. poz. ↑, ↑.

12. W imię znaczenia. [Wiersze]. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum 1962, 46 s.

Nagrody

Nagroda w konkursie Bydgoskiej Wiosny Poetyckiej na najlepszy tomik poezji wydany w 1961/62.
See Studies Zobacz szczegóły pozycji

13. Jego mała dziewczynka. [Utwór dramatyczny] Telewizja Polska 1963; Prapremiera: telewizyjna: teatralna: Wrocław, Teatr Współczesny Scena Mała „Rekwizytornia” 1977. Druk zob. poz. ↑, ↑.

14. Dziwny pasażer. [Utwór dramatyczny]. „Dialog” 1964 nr 6 s. 5-33. Prapremiera: teatralna: Wrocław, Teatr Rozmaitości 1964; telewizyjna: Telewizja Polska 1966; radiowa: Polskie Radio 1967. Przedruk zob. poz. ↑.

Nagrody

Wyróżnienie w konkursie Studia Współczesnego Teatru Polskiego na słuchowisko współczesne w 1964.

15. Trudny las. [Wiersze]. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1964, 82 s.

Zawartość

Zawiera wiersz Trudny las oraz cykle: Drzewa dowolne; Powiązania; Trochę za las; Okrycia.
See Studies Zobacz szczegóły pozycji

16. Czterech nocnych stróżów. (Dzieje serca w 5 obrazach). Prapremiera: Wrocław, Scena Teatru Kameralnego 1966. Druk zob. poz. ↑, ↑.

17. Człowiek z absolutnym węchem. [Utwór dramatyczny w 7 obrazach]. Powst. przed 1967. Druk. zob. poz. ↑.

18. Kiedy ktoś zapuka. [Utwory dramatyczne]. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie 1967, 386 s.

Zawartość

Kiedy ktoś zapuka [poz. ↑]; Czterech nocnych stróżów [poz. ↑]; Człowiek z absolutnym węchem [w 7 obrazach; poz. 17]; Jego mała dziewczynka [poz. ↑]; Przerwa w podróży [poz. ↑].
See Studies Zobacz szczegóły pozycji

19. Wiersze wybrane. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum 1969, 214 s.

Zawartość

Zawiera wiersze z poz. ↑, ↑, ↑, ↑ oraz cykl Na odwrót.

Przekłady

włoski

wiersza Historia białopiennego źródła: Dalla storia della sorgente del tronco bianco. [Przeł.] F. Ferrara. Roma 1968.
See Studies Zobacz szczegóły pozycji

20. Mam piękną kolekcję noży, czyli Pogrzeb przyjaciela. [Słuchowisko radiowe]. Polskie Radio 1970. Druk „Teatr Polskiego Radia” 1970 nr 4 s. 5-25. Przedruk zob. poz. ↑.

21. Przyjdź jak najprędzej. [Słuchowisko radiowe]. Polskie Radio 1970. Druk „Teatr Polskiego Radia” 1970 nr 1 s. 23-43. Przedruk zob. poz. ↑.

22. Charon od świtu do świtu. [Utwór dramatyczny]. Prapremiera: Wrocław, Teatr Współczesny im. E. Wiercińskiego 1972. Druk zob. poz. ↑.

23. Dźwiękowy zapis doliny. [Utwór dramatyczny]. Powst. ok. 1972. Druk fragmentów „Program Teatru Rozmaitości”, Wrocław 1972 nr z III s. 21-27.

24. Niewidzialny chłopiec. [Utwór dramatyczny]. Powst. ok. 1972. Druk fragmentów „Program Teatru Rozmaitości”, Wrocław 1972 nr z III s. 28-33.

25. Noc jest tylko wygnanym dniem. (Sztuka karnawałowa w 4 częściach asymetrycznie przyśpieszonych). Powst. ok. 1972. Druk fragmentów „Program Teatru Rozmaitości”, Wrocław 1972 nr z III s. 15-17. Druk całości zob. poz. ↑.

See Studies Zobacz szczegóły pozycji

26. Odwrócone światło. [Wiersze]. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum 1972, 423 s.

Zawartość

Zawiera wiersze w cyklach: Przed każdą chwilą; Zwiastowanie; Narodzenie; Nauka; Nauczanie; Kana Galilejska; Ukrzyżowanie; Zmartwychwstanie.
See Studies Zobacz szczegóły pozycji

27. Dramaty zebrane. Wstęp: A. Falkiewicz. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum 1975, XXXIV, 813 s.

Zawartość

Wracamy późno do domu [poz. ↑]; Wszędzie są studnie [poz. ↑]; Dziwny pasażer [poz. ↑]; Zielone rękawice [poz. ↑]; Przerwa w podróży [poz. ↑]; Kiedy ktoś zapuka [poz. ↑]; Jego mała dziewczynka [poz. ↑]; Czterech nocnych stróżów [poz. ↑]; Człowiek z absolutnym węchem [poz. ↑]; Zakup z dostawą na miejsce. (W dwóch ratach) [poz. ↑]; Charon od świtu do świtu [poz. ↑]; Przyjdź jak najprędzej [poz. ↑]; Noc jest tylko wygnanym dniem [poz. ↑]; Mam piękną kolekcję noży, czyli Pogrzeb przyjaciela [poz. ↑].
See Studies Zobacz szczegóły pozycji

28. Poezja niemożliwa. Modele Leśmianowskiej wyobraźni. [Rozprawa]. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum 1975, 374 s.

See Studies Zobacz szczegóły pozycji

29. Zakup z dostawą na miejsce. (W dwóch ratach). [Utwór dramatyczny]. Powst. przed 1975. Druk zob. poz. ↑.

30. Kiedy przychodzi Anioł. [Utwór dramatyczny]. Prapremiera: Wrocław, Teatr Współczesny 1978.

31. Rozwiązywanie przestrzeni. Poemat polimorficzny. Druk fragmentów: Kupa. Osiem wierszy wyjętych z poematu polimorficznego „Rozwiązywanie przestrzeni”. Wrocław, Jerozolima, Chicago 1972-1981. Grafiki J. Salińskiego. Chicago: Green and Pen 1981, [10] k.; Rozwiązywanie przestrzeni. Poemat polimorficzny. (Fragmenty). Warszawa: Niezależna Oficyna Wydawnicza 1989, 47 s.

See Studies Zobacz szczegóły pozycji

32. Słoje zadrzewne. Teksty wybrane. Posłowie: A. Falkiewicz. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie 1999, 359 s.

See Studies Zobacz szczegóły pozycji

Artykuły w czasopismach i książkach zbiorowych, m.in.

• Naked poetry. (A discourse about newest Polish Poetry). [Przeł.] J. Laskowski. „The Polish Review”, Nowy Jork 1976 nr 1/2 s. 59-71.
• Art – a bridge to the imposible. [Przeł.] P. Majewski. „The Polish Review”, Nowy Jork 1981 nr 2 s. 4-22.
• Homo viator w polskiej poezji współczesnej. W: Literatura polska na obczyźnie. T. 5. London 1988 s. 65-114.
• Le souverain de l'ile de la conscience. „Revue des Études Slaves”, Paryż 1991 z. 2 s. 368-417 [dot. poezji Z. Marka].

Wybory utworów literackich w przekładach

angielski

• Three slavic poets: Joseph Brodsky, Tymoteusz Karpowicz, Djordje Nikolić. [Wyd.] J. Rezek. [Wiersze T. Karpowicza przeł.] J. Darowski. Chicago 1975.

niemiecki

• Das abgewandte Licht. Vade tecum. [Przeł.:] K. Dedecius, M. Kurecka, R. Pietrass. Berlin [ok. 1977].

słowacki

• T'ažký les. [Przeł.] V. Kovalčik. Bratislava 1969.

Przekłady

1. S. Szczypaczow: Strofy miłosne. [Wiersze]. Wybrał [i przeł. większość utworów] T. Karpowicz. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1960, 32 s.
2. M. Pavlovič: Sobowtóry. [Wiersze]. Wybrał T. Karpowicz. Przeł.: P. Vujičić, T. Karpowicz. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1965, 49 s.
See Studies Zobacz szczegóły pozycji

Prace redakcyjne

1. M. Miszewski: Poręcze świateł. [Wiersze]. Red. arkusza T. Karpowicz. Wrocław: Związek Literatów Polskich Oddział Wrocławski 1957, 15 s.

Omówienia i recenzje

• Ankieta dla IBL PAN 1959.

Wywiady

• [Rozm.] R. Sawicki. „Wieloczas. Le Temps Pluriel”, Paryż 1983 nr 1/2 [w języku polskim i francuskim].
• Żeby uniknąć szaleństwa. Na pytania W. Sorgente na temat dramaturgii i teatru odpowiada T. Karpowicz. „Archipelag”, Berlin Zachodni 1985 nr 12, wersja angielska: „Slavic and East European Arts”, Stony Brook, New York 1985 z. 3.
• M. Spychalski, J. Szozda: Mówi Karpowicz. Wrocław: Biuro Literackie 2005, 85 s. [fragmenty rozmów z T. Karpowiczem i jego żoną Marią w czasie kręcenia filmu dokumentalnego w 1993].

Słowniki i bibliografie

• Słownik współczesnych pisarzy polskich. T. 2. Warszawa 1964.
• Literatura polska XX wieku. Przewodnik encyklopedyczny. T. 1. Warszawa 2000 (J. Łukasiewicz).

Ogólne

Książki

• K. Krasoń: Sztuka aluzji literackiej w twórczości lirycznej Tymoteusza Karpowicza. Szczecin: Uniwersytet Szczeciński 2001, 238 s.
• Podziemne wniebowstąpienie. Szkice o twórczości Tymoteusza Karpowicza. Pod red.: B. Małczyńskiego, K. Mikurdy, J. Mueller. Wrocław: Biuro Literackie 2005, 356 s. [zawartość: Połóg: J. Mueller: „Timszel”. Dla Tymoteusza Karpowicza; S. Barańczak: Tymoteusz Karpowicz albo Polifonia; J. Gutorow: Przez chwilę, w zawieszonym śpiewie. Karpowicz i „ostatni wers”; M. Głowiński: Liryka fenomenologiczna; J.J. Lipski: Ku intelektualistycznemu symbolizmowi; A. Okopień-Sławińska: Tymoteusza Karpowicza „Poradnik fotografa”. – Światło: E. Balcerzan: Kto się boi „Odwróconego światła?”; L. Szaruga: „Odwrócone światło” – próba czytania; J. Trznadel: Metafizyczna silva rerum, czyli poezja możliwa i niemożliwa. (O „Odwróconym świetle” Tymoteusza Karpowicza); E. Kuźma: Kto mówi o „Odwróconym świetle” Tymoteusza Karpowicza; R. Nycz: Nierozstrzygalność: niemożliwe światy Karpowicza; J. Potkański: Lacanowski sens form Karpowicza. – Przestrzeń: M. Stala: Rozwiązywanie świata; Z. Bieńkowski: Koszty własne poezji Karpowicza; B. Małczyński: Poetyckie re-lektury dyskursów filozoficznych w „Rozwiązywaniu przestrzeni” Tymoteusza Karpowicza (rekonesans); J. Roszak: Przestrzenność – aha; K. Czeczot: Farmakon Karpowicza; B. Kierc: Mistrz nieobecny. – Dopełnienie: J. Łukasiewicz: Symetrie Karpowicza; A. Falkiewicz: Metafora metafor. O poezji Tymoteusza Karpowicza; A. Kula: Z braku aniołów. Komentarz do „wierszy zranionych” Tymoteusza Karpowicza; K. Krasoń: „Fałszywa ontologia” Leśmiana w wierszach Karpowicza; J. Momro: Bezosobowa forma słuchu. Na marginesie jednego wiersza Tymoteusza Karpowicza; K. Mikurda: Paralaksy i oksymorony (niedopełnienie)].

Artykuły

• J. Rogoziński: Przykład Karpowicza. „Współczesność” 1963 nr 24.
• J. Trznadel: Tymoteusz Karpowicz. „Tygodnik Kulturalny” 1963 nr 32.
• A. Okopień-Sławińska. W: Liryka polska. Kraków 1966 [Analiza wiersza „Poradnik fotografa”].
• M. Garbala: Wejście w słowo. (O językowym kształcie poezji Tymoteusza Karpowicza). „Agora” 1969 nr 25.
• M. Piwińska: Zaczarowane koło Tymoteusza Karpowicza. „Dialog” 1969 nr 8 [dot. twórczości dramaturgicznej].
• E. Balcerzan: Imiona znaczeń; Składnia świata Tymoteusza Karpowicza; Mózg i człowiek. W: Oprócz głosu. Warszawa 1971.
• S. Barańczak: II. Szkoła bez uczniów: Tymoteusz Karpowicz albo Polifonia. W tegoż: Nieufni i zadufani. Wrocław 1971.
• Z. Bieńkowski: Maksymalny minimalizm. „Kultura” 1971 nr 47, przedruk w tegoż: Ćwierć wieku intymności. Warszawa 1993.
• H. Walińska: O języku „lingwistycznej” poezji Tymoteusza Karpowicza. „Nurt” 1971 nr 3.
• H. Pustkowski: Miron Białoszewski i Tymoteusz Karpowicz. (Z zagadnień poezji lingwistycznej). „Litteraria” 1972 t. 4.
• K. Grela: Karpowicz. „Poezja” 1973 nr 5.
• H. Spasowska: Językowe źródła metafory. (Na przykładzie poezji Tymoteusza Karpowicza). „Litteraria” 1973 nr 5.
• W.P. Szymański: Kwadratura koła. (Poezja Tymoteusza Karpowicza) W tegoż: Outsiderzy i słowiarze. Wrocław 1973.
• A.K. Waśkiewicz: Metonimia świata. (O poezji Tymoteusza Karpowicza) W tegoż: Rygor i marzenie. Łódź 1973.
• P. Dybel: Patron pokolenia? „Literatura” 1974 nr 37.
• A. Falkiewicz: Świat Tymoteusza Karpowicza. „Dialog” 1974 nr 5, wyd. też jako wstęp do: T. Karpowicz: Dramaty zebrane. Wrocław 1975, przedruk w tegoż: Fragmenty o polskiej literaturze. Warszawa 1982.
• K. Grela: „Odpowiednie dać rzeczy słowo”. „Poezja” 1974 nr 7/8, przedruk w tejże: Kształt słowa. Warszawa 1986.
• J. Hofman-Stelmach: Człowiek zaklęty w swoją formę. (O dramaturgii Tymoteusza Karpowicza) „Teatr” 1974 nr 23.
• H. Pustkowski: Tymoteusz Karpowicz: I. Nieufność wobec języka; II. „Poradnik fotografa”; III. „Odwrócone światło”. W tegoż: „Gramatyka poezji”? Warszawa 1974.
• S. Bardijewska: Teatr radiowy Karpowicza. „Odra” 1976 nr 9.
• P. Dybel: Świat dramatu Tymoteusza Karpowicza. „Miesięcznik Literacki” 1976 nr 8.
• B. Kierc: Karpowicz. W tegoż: Przyboś i. Wrocław 1976.
• J. Kurowicki: Przykład odwróconego światła. W tegoż: Dzień powszedni wyobraźni albo o ułomności zdrowego rozsądku w poznaniu poetyckim. Warszawa 1976.
• A. Świrek: Nad wierszami Tymoteusza Karpowicza. „Studia i Materiały” 1976 nr 5.
• B. Bąk: Przez szczegół i analizę. „Scena” 1977 nr 4 [dot. twórczości dramaturgicznej].
• S. Burkot. W tegoż: Spotkania z poezją współczesną. Warszawa 1977 [analiza wierszy: Chory; Księga Eklesiastesa; Gramatyka przez sen].
• H. Czubała: Patrz ponad patrzenie. „Nowy Wyraz” 1977 nr 1 [dot. twórczości poetyckiej].
• J. Hofman: W świecie pozornym. (O dramaturgii Tymoteusza Karpowicza). „Życie Literackie” 1978 nr 33.
• S. Gąssowski: Tymoteusz Karpowicz. W tegoż: Współcześni dramatopisarze polscy. 1945-1975. Warszawa 1979.
• A. Pajdzińska: Defrazeologizacja w poezji Tymoteusza Karpowicza. „Biuletyn Lubelskiego Towarzystwa Naukowego” 1980 nr 2.
• E. Balcerzan: Tymoteusz Karpowicz. (Magiczne znaki równania). W tegoż: Poezja polska w latach 1939-1965. Cz. 1. Strategie liryczne. Warszawa 1982.
• M. Ampel-Rudolf: Lingwistyczne manipulacje w poezji Tymoteusza Karpowicza. (Modyfikacje związków frazeologicznych). „Rocznik Naukowo-Dydaktyczny. Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Rzeszowie” 1985 nr 60.
• K. Sielicki: Dramat pytań najtrudniejszych. „Teatr” 1985 nr 4.
• K. Krasoń: Motywy biblijne w twórczości poetyckiej Tymoteusza Karpowicza w latach 1958-1964. „Litteraria” 1986 t. 18.
• P. Kuncewicz: Początki szkoły językowej. „Przegląd Tygodniowy” 1986 nr 50.
• L. Szaruga. „Archipelag”, Berlin Zachodni 1986 nr 1/2.
• J. Hofman: Nieprzeniknione. „Tygodnik Kulturalny” 1987 nr 18.
• E. Czerwiński: Jerzy Broszkiewicz i Tymoteusz Karpowicz: priests in mufti. W tegoż: Contemporary Polish theater and drama (1956-1984). New York 1988.
• K. Krasoń: Wojna w twórczości Mirona Białoszewskiego i Tymoteusza Karpowicza. „Przegląd Humanistyczny” 1988 nr 6.
• E. Kuźma: Wokół poetyki rewolucyjnej. „Almanach Humanistyczny”* 1989 nr 11, przedruk w tegoż: Między konstrukcją a destrukcją. Szczecin 1994.
• K. Sielicki: Samotnik. „Teatr” 1989 nr 9 [dot. twórczości dramaturgicznej].
• M. Stala: Rozwiązywanie świata. „NaGłos” 1990 nr 2.
• A. Falkiewicz: Metafora metafor. O poezji Tymoteusza Karpowicza. „Teksty Drugie” 1991 nr 3.
• E. Tkaczyszyn-Dycki: Siedemdziesiąte urodziny Tymoteusza Karpowicza. „Kresy” 1992 nr 11.
• K. Krasoń: Jeszcze raz o „języku” światła (1941-1949). W: Z warsztatu badawczego humanisty. Szczecin 1993.
• S. Mutz: W granicach świata – w granicach języka. „FA-art” 1993 nr 1.
• J. Poradecki: Prawykonanie powtarzalności. Orfeusz Tymoteusza Karpowicza. W tegoż: Orfeusz poetów dwudziestego wieku. Łódź 1995.
• A. Więckowski: Antropologia słowa. „Odra” 1995 nr 3.
• A. Krajewska: Św. Jan od Krzyża i dekonstrukcjoniści, czyli Karpowicza „wymazywanie świata”. W tejże: Dramat i teatr absurdu. Poznań 1996.
• D.T. Lebioda: W labiryncie skamieniałych luster. O poezji Tymoteusza Karpowicza. „Metafora” 1996 nr 24.
• B. Kierc: Mistrz nieobecny. „Odra” 1997 nr 3, przedruk w tegoż: Moje kochanki. Wrocław 2001.
• E. Kuźma: Odwrócony Przyboś, czyli Karpowicz. W: Przez znaki do człowieka. Poznań 1997.
• K. Krasoń: Żywe wymiary Pomorza. Szczecińska działalność Tymoteusza Karpowicza. „Pogranicza” 1998 nr 1.
• J. Grądziel: Tymoteusz Karpowicz – „marzyciel z czwartego wymiaru”. „Kresy” 1999 nr 1.
• K. Krasoń: Jeszcze raz w „języku” snów Leśmiana. O pierwiastkach onirycznych w poezji Tymoteusza Karpowicza z lat 1958-1964. W: Oniryczne tematy i konwencje w literaturze polskiej w XX w. Toruń 1999.
• S. Falkowski, P. Stępień: Karpowicz. W imię człowieka. W tychże: Żyrafa, czyli po co i jak czytać poetów współczesnych. Warszawa 2000.
• A. Więckowski: Wstęp wolny (do czytania Karpowicza). „Odra” 2000 nr 5.
• F. Kujawiński, T. Tabako: Tymoteusz Karpowicz. Krótki przewodnik. W: Życie w przekładzie. Kraków 2001.
• A. Zawada: Alchemik słowa. „Pomosty” 2001/2002 [t.] 6/7.
• J.B. Kos: Mosty. „Pomosty” 2003 t. 8.
• P. Czwordon: Blisko wiersza. „Polonistyka” 2004 nr 4.
• B. Małczyński: O „zmylonej drodze” Tymoteusza Karpowicza. W: O granicach i ich przekraczaniu. Opole 2004.
• J. Mueller: Księga wyjścia do Xięgi Tymoteusza Karpowicza. „Twórczość” 2004 nr 10.
• A. Falkiewicz: Dzieło w toku. „Tygodnik Powszechny” 2005 nr 29.
• C. Karkowski: Dwie samotności; A. Zawada: Mistrz Tymoteusz Karpowicz. „Nowy Dziennik”, Nowy Jork dod. „Przegląd Polski” 2005 nr z 8 VII.
• J. Łukasiewicz: Lato nie do ogarnięcia. „Odra” 2005 nr 9.
• M. Kokoszka: „Jeden razy jeden”. Od powtórzenia do intymności. Wokół wierszy Tymoteusza Karpowicza. W: Intymność wyrażona. Katowice 2006. Prace Naukowe Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, 2471.
• B. Latawiec: „Tyle lat jakby razem?” „Teksty Drugie” 2006 nr 4 [tu też listy T. Karpowicza].

Gorzkie źródła

• J. Przyboś: Liryka Karpowicza. W tegoż: Sens poetycki. Wyd. 2 powiększone T. 2. Kraków 1967 [dot. też: Znaki równania].
Go back to position Wróć do pozycji

Kamienna muzyka

• A. Kamieńska: Poetyka rzeczywistości. „Twórczość” 1958 nr 6.
• S. Rzęsikowski: Morał w kształcie pikassowskim. „Polonista” 1958 nr 4.
• J. Trznadel: Kształt wyobraźni zorganizowanej. W tegoż: Róże trzecie. Warszawa 1966 [dot. też Znaki równania; Trudny las].
Go back to position Wróć do pozycji

Wracamy późno do domu

• J.P. Gawlik: Konfrontacje. Dramat mistyfikacji czy mistyfikacja dramatu. „Dialog” 1958 nr 5.
Go back to position Wróć do pozycji

Znaki równania

• M. Głowiński: Liryka fenomenologiczna. „Odra” 1961 nr 5.
• J. Trznadel: Poezja elementarna. „Współczesność” 1961 nr 3.
• J.J. Lipski: Ku intelektualistycznemu symbolizmowi. „Twórczość” 1962 nr 5.
• J. Trznadel: Kształt wyobraźni zorganizowanej. W tegoż: Róże trzecie. Warszawa 1966 [dot. też: Kamienna muzyka; Trudny las].
• J. Przyboś: Liryka Karpowicza. W tegoż: Sens poetycki. Wyd. 2 powiększone T. 2. Kraków 1967 [dot. też: Gorzkie źródła].
Go back to position Wróć do pozycji

W imię znaczenia

• M. Karwala: Uwalnianie znaczeń Tymoteusza Karpowicza. W tegoż: Polska poezja współczesna po 1956. Kraków 1998 [dot. wiersza: Rozkład jazdy].
Go back to position Wróć do pozycji

Trudny las

• J. Trznadel: Kształt wyobraźni zorganizowanej. W tegoż: Róże trzecie. Warszawa 1966 [dot. też: Kamienna muzyka; Znaki równania].
• E. Wróblewska: Dwa studia lasu: „Zielona godzina” Bolesława Leśmiana i „Trudny las” Karpowicza. „Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Łódzkiego” 1966 nr 43.
• Z. Bieńkowski: Poezja niemożliwa; Maksymalny minimalizm; Arcydzieło uporu. W tegoż: Ćwierć wieku intymności. Warszawa 1993 [dot. też: Wiersze wybrane; Odwrócone światło].
• W.P. Szymański: Poezja trudnego słowa. W tegoż: Między ciemnością a świtem. Kraków 2005.
Go back to position Wróć do pozycji

Kiedy ktoś zapuka [Utwory dramatyczne]

• Z. Greń: Dramaty polskie. „Życie Literackie” 1967 nr 41.
• A. Kapłon: Utwory dramatyczne Tymoteusza Karpowicza. „Kontrasty”, Wrocław 1968 nr z VI.
• W. Natanson. „Przegląd Humanistyczny” 1969 nr 1.
Go back to position Wróć do pozycji

Wiersze wybrane [1997]

• J. Pluta: Opozycje i propozycje. (Na marginesie „Wierszy wybranych” Tymoteusza Karpowicza). „Kontrasty Odrzańskie” 1970 nr 5.
• Z. Bieńkowski: Poezja niemożliwa; Maksymalny minimalizm; Arcydzieło uporu. W tegoż: Ćwierć wieku intymności. Warszawa 1993 [dot. też: Trudny las; Odwrócone światło].
Go back to position Wróć do pozycji

Noc jest tylko wygnanym dniem

• K. Kopka: Sny Tymoteusza Karpowicza. „Teatr” 1988 nr 7.
Go back to position Wróć do pozycji

Odwrócone światło

• E. Balcerzan: Kto się boi odwróconego światła? „Odra” 1972 nr 12.
• J. Trznadel: Metafizyczna silva rerum. „Twórczość” 1972 nr 10, przedruk w tegoż: Płomień obdarzony rozumem. Warszawa 1978.
• T. Skutnik: Przerzutnie. „Nowy Wyraz” 1974 nr 6/7.
• B. Kierc: „Piękno nieobecności”; Zwycięska klęska. W tegoż: Teatr daremny. Wrocław 1980 [dot. też: Poezja niemożliwa].
• E. Balcerzan: Kto się boi „Odwróconego światła”. W tegoż: Kręgi wtajemniczenia. Kraków 1982.
• P. Dybel: Odwracanie światła. (O „Odwróconym świetle” Tymoteusza Karpowicza). W tegoż: Ziemscy, słowni, cieleśni. Warszawa 1988.
• K. Krasoń: Egzotyzm jako transgresja w „Odwróconym świetle” Tymoteusza Karpowicza. W: Egzotyzm w literaturze. Szczecin 1991.
• Z. Bieńkowski: Poezja niemożliwa; Maksymalny minimalizm; Arcydzieło uporu. W tegoż: Ćwierć wieku intymności. Warszawa 1993 [dot. też: Trudny las; Wiersze wybrane].
• J. Mueller: Lektura jako trop. O „Odwróconym świetle” Tymoteusza Karpowicza. „FA-art” 2003 nr 1/2.
Go back to position Wróć do pozycji

Poezja niemożliwa

• E. Balcerzan. „Nurt” 1975 nr 12.
• M. Głowiński: Poeta w potoku świadomości. „Literatura” 1975 nr 47.
• E. Czaplejewicz: Klucz. „Miesięcznik Literacki” 1976 nr 5.
• A. Więckowski: Kwadratowa gwiazda. „Odra” 1976 nr 1.
• A. Zawada. „Twórczość” 1976 nr 8.
• M. Kurpisz: Sztuka genialnego zwodzenia. „Poezja” 1977 nr 9.
• J. Dudek. „Ruch Literacki” 1978 nr 3.
• B. Kierc: „Piękno nieobecności”; Zwycięska klęska. W tegoż: Teatr daremny. Wrocław 1980 [dot. też: Odwrócone światło].
Go back to position Wróć do pozycji

Rozwiązywanie przestrzeni

• J. Kisielowa: „Imiona przestrzeni są następujące...”. Uwagi o leksyce przestrzennej w poemacie Tymoteusza Karpowicza „Rozwiązywanie przestrzeni”. W: Z problemów współczesnego języka polskiego. Katowice 1993, „Prace Naukowe Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach”, 1342.
• M. Stala: Rozwiązywanie świata. W tegoż: Powrót poetów. Kraków 1997.
Go back to position Wróć do pozycji

Słoje zadrzewne

• B. Kierc: Rekapitulacja stworzenia. „Pomosty” 1999/2000 t. 4/5.
• W. Kaliszewski: Kamienna mowa Karpowicza. „Więź” 2000 nr 4.
• L. Szaruga: Świat poetycki (VIII). „Zeszyty Literackie” 2000 nr 3.
• J. Łukasiewicz: Symetrie Karpowicza. W tegoż: Ruchome cele. Warszawa 2003.
Go back to position Wróć do pozycji
Print
LICENCE_INFO