BIO
Urodzony 27 marca 1909 w Łasku pod Łodzią; syn Franciszka Karpińskiego, architekta, i Henryki z Brochockich; bratanek Wojciecha Karpińskiego ↑. W okresie I wojny światowej przebywał przez pewien czas z rodziną w Rosji. Po powrocie do Polski zamieszkał w Łodzi, gdzie uczęszczał do Gimnazjum Zgromadzenia Kupców. Debiutował w 1928 utworem dramatycznym pt. Ku przyszłości, nagrodzonym w konkursie międzyszkolnym, zorganizowanym przez kuratorium łódzkie. Był członkiem grupy literackiej Meteor. Po zdaniu matury w 1929 wyjechał do Warszawy, gdzie rozpoczął studia w Szkole Nauk Politycznych. Wkrótce studia porzucił i zajął się wyłącznie twórczością literacką. W 1930-34 współpracował stale z tygodnikiem satyrycznym „Cyrulik Warszawski”. Należał do kręgu poetów Skamandra. Wiersze drukował m.in. w „Wiadomościach Literackich” (od 1931) i „Skamandrze” (1935-37). Jako autor satyr, fraszek, skeczy współpracował z kabaretami warszawskimi (m.in. z Cyrulikiem Warszawskim), był także współautorem szopek politycznych (przeważnie wspólnie z Januszem Minkiewiczem). W 1934 należał do założonej przez Jerzego Paczkowskiego Grupy Satyryków Cyrulika Warszawskiego. W 1934-35 zamieszczał w „Kurierze Porannym” cotygodniowy felieton sądowy pt. Proszę wstać (podpisany: ś.k., Ś.K., św. k.), a także recenzje i wiersze. Po otrzymaniu w 1936 Nagrody Młodych Polskiej Akademii Literatury wyjechał na kilka miesięcy do Paryża. W listopadzie tegoż roku założył w Warszawie wraz z J. Minkiewiczem w lokalu Café Clubu kabaret Teatr 13 Rzędów, który prowadzili do wiosny 1937. W 1937-38 publikował satyry i felietony w „Szpilkach”, a w 1938-39 codzienny aktualny wiersz satyryczny (m.in. w cyklu Chwyty; podpisany Karp.) na łamach „Kuriera Warszawskiego”. Współpracował także z Polskim Radiem. Po wybuchu II wojny światowej wziął udział jako podporucznik w obronie Warszawy, pełnił obowiązki adiutanta w Komendzie Obrony Warszawy. Został odznaczony orderem Virtuti Militari. Po kapitulacji przedostał się do Lwowa, a potem do Wilna. Kontynuował tu w okresie państwa litewskiego działalność literacką, współpracując z Teatrami Miniatury i Studiem Literacko-Artystycznym „Ksantypa” oraz pisząc utwory poetyckie (m.in. ogłoszone w „Gazecie Codziennej” 1940 nr 98, 100). Zmarł 1 maja 1940 w Wilnie.
Twórczość
1. Ku przyszłości. [Poemat dramatyczny]. Powst. ok. 1928. Druk fragmentów „Głos Poranny” 1929 nr 9. Wystawienie: Łódź, Teatr przy Cegielnianej 1929 [?].
Nagrody
2. Szopka polityczna 1931. [Współautorzy:] M. Hemar, J. Lechoń, J. Tuwim przy współudziale K.I. Gałczyńskiego, J. Paczkowskiego, Ś. Karpińskiego. Warszawa: Skład główny J. Dąb 1931, 70 s.
3. Ludzie wśród ludzi. [Wiersze]. Łódź: Księgarnia K. Neumillera 1932, 72 s. Przedruk zob. poz. ↑.
4. Warszawska szopka polityczna 1934. [Współautor:] J. Minkiewicz. [Warszawa:] Nakład „Cukiernia Ziemiańska” [1933], 56 s.
5. Mieszczański poemat. [Wiersze]. Warszawa: J. Przeworski 1935, 44 s. Przedruk zob. poz. ↑.
6. Amerykańska awantura. Scenariusz filmowy. Ekranizacja 1936.
7. Apollo i dziewczyna. Libretto baletu. Powst. ok. 1936.
Druk fragmentów w przeróbce autorskiej na poemat: „Skamander” 1937 z. 84/86 s. 164-166, nr 87/89 s. 206-211. Wyd. zob. poz. ↑.
8. Duby smalone. 14 obrazów. [Współautor:] J. Minkiewicz. Prapremiera: Warszawa, Teatr 13 Rzędów 1936.
9. Mira i satyra. 13 obrazów. [Rewia; współautor:] J. Minkiewicz. Muzyka: L. Philipp. Wystawienie: Warszawa, Teatr 13 Rzędów 1936.
10. Trzynaście wierszy. Warszawa: J. Przeworski 1936 [antydatowane 1935], 39 s. Przedruk zob. poz. ↑.
Nagrody
11. Walc prowincjonalny. [Utwór dramatyczny]. Powst. ok. 1936.
12. Warszawska szopka polityczna. [Współautor:] J. Minkiewicz. [Warszawa:] [druk] Drukarnia Współczesna 1936, 44 s. Wyd. 2 [B.m.w.] 1936.
13. Co wolno wojewodzie. 14 obrazów. [Rewia; autorzy: Ś. Karpiński, J. Minkiewicz, Z. Jurkowski] Kar-Min-Jur. Wystawienie: Warszawa, Teatr 13 Rzędów 1937.
14. Kredą na parkanie. Satyry i humoreski. Warszawa: Gebethner i Wolff 1937, 258 s. Przedruk zob. poz. ↑.
Zawartość
Adaptacje
telewizyjne
15. Ministerstwo humoru. [Słuchowisko]. Polskie Radio 1937.
Adaptacje
radiowe
16. Warszawska szopka polityczna. [Współautor:] J. Minkiewicz. [Warszawa:] [druk] Drukarnia Współczesna 1937, 46 s.
17. Poemat o Warszawie. [Warszawa:] J. Mortkiewicz 1938, 41 s. Wyd. nast.: Warszawa: [Druk Więzienia Karnego na Mokotowie] 1943, 39 s. Przedruk fragmentów zob. poz. ↑.
Adaptacje
telewizyjne
18. Przy zamkniętych drzwiach. Rewia satyryczna w 21 obrazach. [Współautorzy:] M. Hemar, J. Jurandot, [A. Słonimski] Prorok. Prapremiera: Warszawa, Teatr Cyrulik Warszawski 1938.
19. Ściana śmiechu. [Warszawa:] Gebethner i Wolff 1938, 230 s. Przedruk zob. poz. ↑.
20. Warszawska szopka polityczna. [Współautor:] J. Minkiewicz. Wystawienie: Warszawa, Café Club 1938. Wyd. [Warszawa:] [druk] Barwodruk 1938, 63 s.
21. Dziś flagi. Komedia w 4 aktach. [Utwór dramatyczny; współautor: S.J. Landau] J. Walden. Wystawienie: Kraków, Teatr im. J. Słowackiego 1939.
22. Cóż po tytule. [Rewia; teksty:] J. Minkiewicz, W. Hermanowicz, J. Jurandot, Ś. Karpiński, R. Kiersnowski, A. Maliszewski, W. Sławoniewski. Wilno, Studio Literacko-Artystyczne „Ksantypa” 1940.
23. Poezje i satyry. [Przedmowa:] J. Iwaszkiewicz. Warszawa: Czytelnik 1961, 431 s.
