KAJTOCH Jacek

Urodzony 7 lipca 1933 w Wadowicach; syn Eugeniusza Kajtocha, urzędnika sądowego, i Adelajdy z domu Tomiak. Uczył się kolejno w Wadowicach, Mielcu i Krakowie, gdzie w 1948-51 uczęszczał do Liceum Ogólnokształcącego im. Króla Jana Sobieskiego. W 1949-56 był członkiem Związku Młodzieży Polskiej. W 1951 ożenił się z Anną Nogaj, w latach późniejszych pisarką i dziennikarką. Od tegoż roku studiował filologię polską na Uniwersytecie Jagiellońskim (UJ); w 1955 uzyskał magisterium. Następnie był asystentem, a w 1958-61 starszym asystentem w Katedrze Historii Literatury Polskiej UJ. Od 1956 należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W 1959-60 uczył też języka polskiego w Zasadniczej Szkole Zawodowej. Debiutował w 1955 w „Gazecie Krakowskiej” (nr 151) recenzją powieści Józefa Ignacego Kraszewskiego Latarnia czarnoksięska. Następnie publikował artykuły i recenzje, m.in. w „Życiu Literackim” (stale w 1956-62), „Współczesności” (1962-67). Należał do komitetów redakcyjnych „Zebry” (1957-58), jednodniówki „Forum” (1963-64; ukazały się trzy numery), „Głosu Młodzieży Wiejskiej” (1964-68; tu m.in. artykuły pod pseudonimem Jaka). W 1960-64 pracował społecznie jako sekretarz Komitetu Wojewódzkiego Związku Młodzieży Socjalistycznej. W tym czasie został członkiem Korespondencyjnego Klubu Młodych Pisarzy. Od 1961 zatrudniony kolejno w Instytucie Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk (PAN) (starszy asystent) i Oddziale PAN w Krakowie (1964-67 starszy asystent, 1967-72 adiunkt). Pełnił funkcję sekretarza redakcji „Ruchu Literackiego” (1960-74, następnie do 1976 był jej członkiem). W piśmie tym (1960-72), a także w „Pamiętniku Literackim” (1958, 1962) i „Zaraniu Śląskim” (1964-70) publikował studia i artykuły. W 1962-71 wykładał w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Krakowie, w której też w 1967 uzyskał stopień doktora na podstawie pracy Studia nad poezją polską na Śląsku w XIX wieku: Norbert Bonczyk. Konstanty Damrot (promotor prof. Wincenty Danek). Nadto w 1968-69 wykładał w Wyższej Oficerskiej Szkole Wojsk Chemicznych w Krakowie, w 1972-82 kierował Podyplomowym Studium Dziennikarskim przy Uniwersytecie Śląskim w Katowicach. W 1969-77 był sekretarzem komitetu redakcyjnego serii Oddziału PAN w Krakowie Nauka dla Wszystkich. Kontynuował twórczość krytycznoliteracką, publikując m.in. w „Miesięczniku Literackim” (1966-68), „Tygodniku Kulturalnym” (1969-73), „Głosie Młodzieży” (1969-72; tu m.in. od 1964 stały dział pt. Notatnik recenzenta), „Regionach” (1970-74), „Gazecie Krakowskiej” (stale od 1973; w 1982-90 stały dział pt. O autorach i książkach), „Głosie Nowej Huty” (1974-77). W 1972 podjął pracę w Instytucie Filologii Polskiej UJ jako adiunkt, a od 1978 jako starszy wykładowca; równocześnie był tam w 1972-78 kierownikiem Podyplomowego Studium Dziennikarskiego. Za osiągnięcia naukowe otrzymał nagrody rektora UJ (1977, 1986, 1989, 1993). W 1982-85 był nauczycielem języka polskiego w V Liceum Ogólnokształcącym w Krakowie. Współpracował z Wydawnictwem Literackim, redagując serię Polskie Opowiadania Współczesne (1978-89). Brał czynny udział w życiu literackim: od 1970 należał do Związku Literatów Polskich (ZLP); w 1976-78 był członkiem zarządu Oddziału Krakowskiego oraz opiekunem Koła Młodych. Wchodził w skład jury nagrody literackiej im. S. Piętaka (1972-73), był organizatorem Krakowskich Dni Poezji (1974-86). W 1978 został członkiem Klubu „Kuźnica” (w 1978-80 członek tzw. Rady). W 1981-88 należał do grupy literackiej Nadskawie, był jej wiceprezesem do spraw programowych. W 1982-87 redagował serię Biblioteka Nadskawia. W latach osiemdziesiątych współpracował z Robotniczym Stowarzyszeniem Twórców Kultury. W 1983-86 oraz od 1994 wchodził w skład Komisji Kwalifikacyjnej Zarządu Głównego nowego ZLP. W 1985-90 należał do jury Nagrody Artystycznej Młodych im. S. Wyspiańskiego, w 1987-89 był członkiem Rady Funduszu Literatury, a w 1988-90 członkiem Komisji Kultury i Sztuki Rady Narodowej miasta Krakowa. Wielokrotnie wyjeżdżał za granicę, m.in. do Rumunii (1958), Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich (1960, 1984, 1985, 1987, 1989), Jugosławii (1984), Czechosłowacji (1986), Niemieckiej Republiki Demokratycznej (1986). W 1989 otrzymał nagrodę Funduszu Literatury za upowszechnianie polskiej literatury współczesnej. W 1994 wykładał na Uniwersytecie Polskim w Wilnie. Artykuły i recenzje publikował w pismach „Akant” i „Poezja Dziś”. Odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi (1972). Zmarł 13 stycznia 2019 w Krakowie; pochowany tamże na Cmentarzu Rakowickim.