BIO
Urodzony 11 stycznia 1930 w Wołkowysku; syn Aleksandra Kabatca, kolejarza, i Anny z Grycuków. W czasie II wojny światowej przebywał nadal w Wołkowysku i kontynuował naukę w szkole podstawowej. W 1946 w ramach tzw. akcji repatriacyjnej przyjechał z rodzicami do Kwidzynia, gdzie następnie uczęszczał do Liceum Ogólnokształcącego im. S. Żeromskiego. W tym czasie rozpoczął działalność społeczno-polityczną w Organizacji Młodzieży Towarzystwa Uniwersytetu Robotniczego (OMTUR); m.in. pełnił funkcję przewodniczącego Komitetu Miejskiego OMTUR w Kwidzynie. Po zdaniu matury w 1948 wyjechał do Warszawy i podjął studia na Wydziale Handlu w Wyższej Szkole Handlowej (ukończone 1952) oraz równocześnie na Wydziale Dyplomatyczno-Konsularnym Akademii Nauk Politycznych (których nie ukończył). Należał do Związku Młodzieży Polskiej. Był działaczem Warszawskiego Klubu Narciarskiego. Debiutował w 1949 wierszem pt. Gołąbek z gałązką oliwną i opowiadaniem zatytułowanym Szofer Jasiota, opublikowanymi w tygodniku „Razem” (nr 45 i 46). W 1952 ożenił się z Krystyną Paradistal, pracownikiem bankowym. Pracował w Banku Handlowym, w Centrali Jubilerskiej, a później w Ministerstwie Finansów. Rozwijając twórczość literacką, publikował prozę oraz artykuły literackie, m.in. w „Sztandarze Młodych” (1953, 1955-56, 1963), „Nowej Kulturze” (1955-57), „Współczesności” (1956, 1959-63, 1965-68; tu m.in. w 1963 cykl felietonów pt. Rekonesanse), „Życiu Literackim” (1956-62 z przerwami, 1975, 1981). W 1953 został członkiem Koła Młodych przy Związku Literatów Polskich (ZLP). W 1957 zrezygnował z pracy w Ministerstwie Finansów i zajął się wyłącznie twórczością literacką. Od 1959 był członkiem ZLP (do rozwiązania Związku w 1983; tu m.in. w 1963-68 i 1974-78 wchodził w skład prezydium Zarządu Głównego, w 1965-68 przewodniczył Komisji Młodzieżowej, a w 1974-78 Komisji Zagranicznej). W 1960-68 był najpierw redaktorem działu prozy, a następnie działu zagranicznego w dwutygodniku „Współczesność”. W 1965 został członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W 1968-72 przebywał w Rzymie, gdzie w Ambasadzie Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej (PRL) pełnił funkcję pierwszego sekretarza do spraw kulturalno-naukowych. W 1973-86 (z przerwami) publikował artykuły w „Nowych Książkach”. W 1973-93 był zastępcą redaktora naczelnego miesięcznika „Literatura na Świecie”; tu też publikował liczne artykuły i recenzje literackie, fragmenty prozy oraz tłumaczenia z literatury białoruskiej i włoskiej. W 1975 został członkiem Stowarzyszenia Kultury Europejskiej (SEC). Zamieszczał artykuły w „Tygodniku Kulturalnym” (1975-88, z przerwami) i „Polityce” (1978-90, z przerwami). W 1979 otrzymał Dyplom Ministra Kultury Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich (ZSRR), a w 1980 – medal Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej „Za Zasługi w Rozwoju Współpracy Kulturalnej PRL-ZSRR”. W latach 1982-83 publikował w „Poglądach”. W 1985 dostał nagrodę za przekłady z języka białoruskiego, przyznawaną przez Stowarzyszenie Pisarzy Białoruskich. Kontynuował twórczość literacką i krytycznoliteracką, ogłaszając fragmenty prozy, artykuły i recenzje m.in. w „Kulturze, Oświacie, Nauce” (1986, 1989)„Kobiecie i Życiu” (1988), „Literaturze Radzieckiej” (1990), „Literaturze” (1991), „Wiadomościach Kulturalnych” (1997), „Sycynie” (1998), „Aneksie” (1999-2000), „Przeglądzie Powszechnym” (2001), „Twórczości” (2001), „Odrze” (2002) i „Res Humana” (2003). W 1990 został członkiem Polskiego PEN Clubu. W 1998 otrzymał wraz z żoną Krystyną włoską nagrodę państwową za upowszechnianie literatury włoskiej. W 2005 został wybrany na prezesa Polskiego Oddziału Stowarzyszenia Kultury Europejskiej (SEC). Odznaczony m.in: Złotą Odznaką Honorową „Za Zasługi dla Warszawy” (1978), Złotym Krzyżem Zasługi (1965), Krzyżem Kawalerskim (1981), Krzyżem Oficerskim (1982) i Krzyżem Komandorskim (2000) Orderu Odrodzenia Polski oraz Orderem Gwiazdy Solidarności Włoskiej, przyznawanym przez Prezydenta Republiki Włoskiej (2003). Zmarł 19 marca 2020 w Warszawie.
Twórczość
1. Odpoczynek w wysokiej trawie. [Powieść]. Warszawa: Iskry 1968, 146 s. Por. Słuchowiska radiowe.
2. Pijany anioł. [Opowiadania]. Warszawa: Iskry 1957, 207 s.
Nagrody
Zawartość
3. Fałszerz i jego córka. Sztuka w 3 aktach. [Współautor:] A. Minkowski. Prapremiera: Katowice, Teatr Śląski im. S. Wyspiańskiego 1959.
4. Za dużo słońca. [Powieść]. Łódź: Wydawnictwo Łódzkie 1959, 166 s.
Nagrody
Adaptacje
radiowe
5. Decyzja. Scenariusz filmowy. Ekranizacja 1960.
6. Gorzka plaża. [Opowiadania]. Warszawa: Iskry 1960, 188 s.
Zawartość
7. Romans. [Powieść]. Łódź: Wydawnictwo Łódzkie 1960, 180 s.
8. Strefa neutralna. [Powieść]. [Współautor:] A. Minkowski. Przedmowa: W. Żukrowski. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej 1960, 151 s.
9. Przygoda z Agnieszką. [Powieść]. „Zwierciadło” 1961 nr 40-49. Wyd. osobne Warszawa: Iskry 1962, 177 s. Wyd. nast. tamże: wyd. 2 1963, wyd. 3 1969. Por. poz. ↑.
10. Jedenaste przykazanie. [Powieść]. Łódź: Wydawnictwo Łódzkie 1965, 177 s. Wyd. nast. tamże: wyd. 2 1966, wyd. 3 1978.
11. Oranie morza. Rekonesanse włoskie. [Szkice]. Warszawa: Książka i Wiedza 1965, 237 s.
Zawartość
12. Przygoda z Agnieszką. [Widowisko teatralne]. Telewizja Polska 1965. Por. poz. ↑.
13. Żółwie. Powieść. Warszawa: Iskry 1966, 255 s.
14. Filip i Dżulietta. [Powieść dla młodzieży]. Warszawa: Nasza Księgarnia 1968, 145 s. Wyd. 2 łącznie z poz. ↑ pt. Filip i Dżulietta; Uprowadzenie Dżulietty tamże 1979, 326 s.
15. Przesłuchanie Roberta W. [Utwór dramatyczny]. Prapremiera: Telewizja Polska 1968. Druk „Teatr Polskiej Telewizji” 1969 nr 1 s. 5-31.
Adaptacje
radiowe
16. Uprowadzenie Dżulietty. [Powieść dla młodzieży]. Warszawa: Nasza Księgarnia 1973, 180 s. Wyd. 2 łącznie z poz. ↑ pt. Filip i Dżulietta; Uprowadzenie Dżulietty tamże 1979, 326 s.
17. Patrycja czyli o miłości i sztuce w środku nocy. [Powieść]. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1975, 221 s. Wyd. 2 tamże 1976.
18. Autostrada słońca. Opowieść podróżnicza. Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza 1979, 99 s.
19. Małgorzata, czyli Requiem dla wojowniczki. [Powieść]. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1980, 158 s. Wyd. 2 tamże 1981.
20. Śmierć robotnika w hotelu „Savoy”. [Powieść]. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1985, 174 s.
21. Czarnoruska kronika trędowatych. [Powieść historyczna]. Powst. 1988. Druk fragmentów „Miesięcznik Literacki” 1988 nr 11 s. 4-18. Wyd. osobne całości: Sejny: Pogranicze 2005, 310 s.
22. Pogoda burzy nad Palermo. [Książka o J. Iwaszkiewiczu]. [Powieść dokumentalna]. Druk fragmentów: „Odra” 1988 nr 12 s. 52-61, „Kultura, Oświata, Nauka” 1989 nr 1/2 s. 129-149, „Autograf” 1989 nr 10 s. 3-13, „Twórczość” 1994 nr 2 s. 53-67, „Wiadomości Kulturalne” 1995 nr 10 s. 12. Wyd. osobne: Warszawa: Kopia 1999, 191 s.
Adaptacje
radiowe
23. Tajemnice ojca Pio. [Biografia]. Warszawa: Kopia; Inowrocław: Pozkal 1999, 176 s.
24. Vinum sacrum et profanum. Wino w kulturze, wino w naturze, wino na naszym stole. [Szkice]. Warszawa: Iskry 2003, 188 s.
Słuchowiska radiowe, m.in.
Przekłady i adaptacje
Nagrody
Prace redakcyjne
Omówienia i recenzje
• Ankiety dla IBL PAN 1973, 1978, 1993, 1995, 2005.
