BIO
Urodzony 25 marca 1932 we wsi Dwikozy pod Sandomierzem w rodzinie urzędniczo-chłopskiej; syn Juliana Myśliwskiego, uczestnika wojny polsko-bolszewickiej, porucznika Wojska Polskiego, a po demobilizacji urzędnika, i Marianny z Gałęzów – absolwentki Uniwersytetu Ludowego Zofii i Ignacego Solarzów w Szycach oraz aktywistki Związku Młodzieży Wiejskiej „Wici” w Sandomierzu. W 1935–39 mieszkał w Starachowicach, gdzie od 1938 uczęszczał do szkoły. W czasie okupacji niemieckiej przebywał w rodzinnej wsi. Po wojnie uczył się w Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcącym w Sandomierzu. Po zdaniu matury w 1951, starał się o przyjęcie na Politechnikę Gdańską, jednak mimo zdanych egzaminów nie został przyjęty. W tymże roku rozpoczął studia polonistyczne na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim (KUL); w 1956 uzyskał magisterium. Debiutował w 1955 recenzją powieści Étienne de Greeff Noc jest moim światłem, opublikowaną w „Tygodniku Powszechnym” (nr 33). W tym czasie zajął się pracą recenzencką, publikując omówienia prozy m.in. w miesięczniku „Twórczość”. W 1955–76 pracował w Ludowej Spółdzielni Wydawniczej (LSW) w Warszawie, kolejno jako asystent redaktora, następnie redaktor, od 1958 kierownik redakcji literatury współczesnej, a w 1968–76 jako zastępca redaktora naczelnego. Był inicjatorem serii Biblioteka Poetów, której patronowała LSW oraz Związek Młodzieży Wiejskiej. Współtworzył także Klub Kultury Chłopskiej. W 1967 ogłosił pierwszą powieść pt. Nagi sad. W następnych latach rozwijał twórczość prozatorską, a także scenopisarską i dramatopisarską. Od 1971 był członkiem Związku Literatów Polskich (ZLP; do rozwiązania Związku w 1983), przewodniczył jakiś czas Komisji Kwalifikacyjnej Zarządu Głównego ZLP. W 1975–99 sprawował funkcję redaktora naczelnego kwartalnika społeczno-kulturalnego „Regiony”, przy którym współtworzył Klub Literacki. Za twórczość literacką otrzymał m.in. nagrody: Przewodniczącego Komitetu do Spraw Radia i Telewizji I stopnia (1979), „Trybuny Ludu” (1980), Zarządu Wydawnictwa „Epoka” (1980), Medal im. F. Kotuli (1987). Był członkiem Narodowej Rady Kultury, w 1983–89 pełnił funkcję jej wiceprzewodniczącego. W 1986–89 należał do Rady Konsultacyjnej przy Przewodniczącym Rady Państwa. W latach 1994–99 był redaktorem naczelnym dwutygodnika (początkowo trzymiesięcznika) kulturalnego „Sycyna”; w 2000 na skutek braku dotacji przestał wydawać czasopismo. W 1998–2017 był przewodniczącym jury Nagrody Miasta Sandomierza im. A. Patkowskiego w Sandomierzu – Bonum Publicum. Otrzymał liczne nagrody, m.in.: Fundacji im. W.S. Reymonta w Toronto (1991), dwukrotnie Nagrodę Literacką Nike (1997, 2007), Fundacji im. A. Jurzykowskiego w Nowym Jorku w dziedzinie literatury (1998), im. J. Conrada-Korzeniowskiego (1998), nagrodę „Kowadło” nadawaną przez Stowarzyszenie „Kuźnica” w Krakowie (1998), honorową nagrodę rzeszowskiego oddziału ZLP „Diamentowe Pióro” (2002), nagrodę „Świętokrzyski Pegaz” za całokształt twórczości (2003), Nagrodę Literacką Gdynia (2007), Nagrodę Literacką Miast Partnerskich Torunia i Getyngi im. S.B. Lindego (2011), „Złote Berło” Fundacji Kultury Polskiej i Banku Millenium (2011), Nagrodę literacką m.st. Warszawy w kategorii Warszawski Twórca (2014), Nagrodę Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2014), Ogólnopolską Nagrodę Literacką im. F. Karpińskiego (2016), Nagrodę „Człowiek Słowa 2017” Festiwalu Stolica Języka Polskiego w Szczebrzeszynie, Poznańską Nagrodę Literacką im. A. Mickiewicza (2019), Świętokrzyską Nagrodę Kultury I stopnia (2019), wyróżnienie Gratae Memoriae Signum Universitatis nadawane przez KUL (2019), Nagrodę Polskiego PEN Clubu im. J. Parandowskiego za 2020 (2021). W 2007 został uhonorowany tytułem doktora honoris causa Akademii Świętokrzyskiej im. J. Kochanowskiego w Kielcach oraz tytułem Honorowego Obywatela Miasta Sandomierza, w 2009 tytułem doktora honoris causa Uniwersytetu Opolskiego, w 2012 Uniwersytetu Rzeszowskiego oraz Honorowego Obywatela Kielc, w 2022 tytułem doktora honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 2022 jako pierwszy otrzymał tytuł Honorowego Obywatela Miasta Szczebrzeszyna. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim (1980) i Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1998), Orderem Ecce Homo (2004), Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2005), Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (2012) i Odznaką Honorową Województwa Świętokrzyskiego (2014). Mieszka w Warszawie.
W 1956 ożenił się z Wacławą z domu Stec, polonistką i redaktorką wydawniczą; z tego związku ma syna Grzegorza, historyka.
Twórczość
1. Nagi sad. [Powieść]. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1967, 162 s. Wyd. nast.: wyd. 2 tamże 1972; wyd. 2 [!] Kraków: Wydawnictwo Literackie 1989; Warszawa: Muza 1997; Kraków: Społeczny Instytut Wydawniczy „Znak” 2011, wyd. 5 (III) tamże 2020 . Por. poz. ↑.
Inne formy wydań
Nagrody
Przekłady
niemiecki
rosyjski
Adaptacje
radiowe
Wyd. łącznie z poz. ↑ : pt. Pałac; Nagi sad. Wyd. 3. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1977, 305 s.; wyd. 4 pt. Nagi sad; Pałac. Warszawa: Czytelnik 1982; [wyd. 2] pt. Nagi sad; Pałac. Kraków: Wydawnictwo Literackie 1989.
2. Pałac. [Powieść]. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1970, 213 s. Wyd. nast.: wyd. 2 tamże 1973; Szczecin: Glob 1988; Warszawa: Muza 1998; Kraków: Społeczny Instytut Wydawniczy „Znak” 2010, wyd. 2 (VII) tamże 2021.
Inne formy wydań
Nagrody
Przekłady
angielski
esperanto
węgierski
Adaptacje
radiowe
filmowe
telewizyjne
Wyd. łącznie z poz. ↑ pt. Pałac; Nagi sad. Wyd. 3. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1977, 305 s.; wyd.5 pt. Nagi sad; Pałac. Warszawa: Czytelnik 1982; [wyd. 2] pt. Nagi sad; Pałac. Kraków: Wydawnictwo Literackie 1989.
3. Przez dziewięć mostów. Scenariusz filmowy wg powieści „Nagi sad”. Ekranizacja 1972. Por. poz. ↑.
Nagrody
4. Złodziej. (Dramat bez aktów i scen). „Dialog” 1973 nr 7 s. 5–34. Prapremiera: teatralna: Reżyseria: A. Minkiewicz. Warszawa, Teatr Polski 1974; telewizyjna: Reżyseria: S. Szlachtycz. Telewizja Polska 1979.
Nagrody
Przekłady
czeski
rosyjski
Adaptacje
radiowe
filmowe
5. Klucznik. [Utwór dramatyczny]. „Dialog” 1978 nr 6 s. 32–60. Prapremiera: Reżyseria: R. Ber. Warszawa, Teatr Polski 1978. Por. poz. ↑ .
Nagrody
6. Klucznik. Scenariusz filmowy na motywach sztuki „Klucznik”. [Współautor:] W. Marczewski. Warszawa; Łódź: Centralna Wytwórnia Programów i Filmów Telewizyjnych Poltel 1980. Por. poz. ↑.
7. Droga. Scenariusz filmowy. Reżyseria: R. Ber. Telewizja Polska 1981.
Inne formy wydań
Nagrody
8. Kamień na kamieniu. [Powieść]. „Twórczość” 1983 nr 3 s. 8–63, nr 4 s. 8–66, nr 5 s. 9–40, nr 6 s. 8–80, nr 7 s. 8–70. Wyd. osobne Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1984, 403 s. Wyd. nast.: wyd. 2 tamże 1985; wyd. 3 [Szczecin]: Glob 1986; wyd. 4 Chicago, Warszawa: Andy Grafik 1991; wyd. 5 Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1994; Warszawa: Muza 1999; Kraków: Społeczny Instytut Wydawniczy „Znak” 2008; Warszawa: Polityka Spółdzielnia Pracy 2008, tamże [2009]; wyd. 2 Kraków: Społeczny Instytut Wydawniczy „Znak” 2019, wyd. 3 tamże 2022. Por. poz. ↑, ↑.
Inne formy wydań
Nagrody
Przekłady
angielski
bułgarski
czeski
estoński
gruziński
litewski
łotewski
niderlandzki
niemiecki
rosyjski
rumuński
słowacki
turecki
Adaptacje
teatralne
radiowe
9. Popielec. Scenariusz serialu w 9 odcinkach na podstawie powieści Włodzimierza Kłaczyńskiego. [Współautor i reżyser:] R. Ber. Telewizja Polska 1984.
Nagrody
10. Drzewo. [Utwór dramatyczny]. „Twórczość” 1988 nr 7 s. 11–73, nr 8 s. 7–50. Prapremiera: teatralna: Reżyseria: K. Dejmek. Warszawa, Teatr Polski 1988; radiowa: Reżyseria: J. Kukuła. Polskie Radio 1993; telewizyjna: I. Cywińska. Telewizja Polska 1998. Wyd. osobne Szczecin: Glob 1989, 185 s.
Przekłady
angielski
francuski
Adaptacje
radiowe
telewizyjne
11. Kamień na kamieniu. Scenariusz filmowy. [Współautor i reżyser:] R. Ber. Ekranizacja 1995. Por. poz. ↑.
Inne formy wydań
12. Widnokrąg. [Powieść]. „Twórczość” 1996 nr 4 s. 5–94, nr 5 s. 4–85, nr 6 s. 5–123. Wyd. osobne Warszawa: Muza 1996, 595 s. Wyd. nast.: tamże: dodruk 1997, 1998, 1999; Warszawa: Świat Książki 2000; Warszawa: De Agostini Polska we współpracy z Editiones Altaya Polska 2003; Kraków: Społeczny Instytut Wydawniczy „Znak” 2007, tamże: dodruk 2008, wyd. 2 2018, wyd. 3 (VI) 2019, wyd. 4 (VII) 2022.
Inne formy wydań
Nagrody
Przekłady
czeski
francuski
litewski
niderlandzki
niemiecki
rumuński
słowacki
ukraiński
węgierski
Adaptacje
teatralne
radiowe
telewizyjne
13. Requiem dla gospodyni. Sztuka w 2 aktach. „Dialog” 2000 nr 10 s. 5–47. Prapremiera: Reżyseria: K. Dejmek. Warszawa, Teatr Narodowy, Scena przy Wierzbowej 2000. Wyd. osobne Warszawa: Muza 2000, 130 s. Przedruk: Trans/formacja. Dramat polski po 1989 roku. [Antologia]. T. 1. Wybór i wstęp: J. Kopciński. Oprac. tekstów: G. Wroniewicz. Warszawa: Instytut Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk 2012 s. 627–730.
Adaptacje
radiowe
14. Kres kultury chłopskiej. [Szkic]. Warszawa, Bochnia: Prowincjonalna Oficyna Wydawnicza 2003, 34 s. Przedruk: „Twórczość” 2004 nr 4 s. 53–61; „Gazeta Wyborcza” 2004 nr 119 s. 18, 20; „Gadki z Chatki” 2004 nr 53 (4) s. 6–13, dostępny w Internecie: Zob. link [dostęp: 27 października 2021]; toż w: Myśl Myśliwskiego. Katowice 2018, w tegoż: w środku jesteśmy baśnią. Kraków 2022. Por. poz. ↑.
15. Traktat o łuskaniu fasoli. [Powieść]. Warszawa: Społeczny Instytut Wydawniczy „Znak” 2006, 400 s. Wyd. nast. tamże: dodruk 2007, wyd. 2 2007, dodruk 2010, wyd. 3 2018, wyd. 4 2022.
Inne formy wydań
Nagrody
Przekłady
angielski
chorwacki
czeski
francuski
gruziński
hebrajski
hiszpański
litewski
niderlandzki
serbski
słowacki
słoweński
turecki
węgierski
włoski
Adaptacje
teatralne
radiowe
telewizyjne
16. Ostatnie rozdanie. [Powieść]. Kraków: Społeczny Instytut Wydawniczy „Znak ” 2013, 444 s. Wyd. nast. tamże: wyd. 2 2019, wyd. 3 2022.
Inne formy wydań
Nagrody
Przekłady
francuski
litewski
niderlandzki
17. Ucho Igielne. [Powieść]. Kraków: Społeczny Instytut Wydawniczy „Znak” 2018, 423 s.
Inne formy wydań
Nagrody
Przekłady
litewski
niderlandzki
turecki
Adaptacje
radiowe
18. Myśliwski – Bocheński. Rozmowy istotne. [Wywiad rzeka]. Współautor: T. Bocheński. Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego 2021, 164 s.
Inne formy wydań
19. w środku jesteśmy baśnią. Mowy i rozmowy. [Zbiór artykułów i wywiadów]. Wstęp: J. Illg. Kraków: Wydawnictwo Znak 2022, 548 s.
Inne formy wydań
Zawartość
20. Dramaty. Złodziej; Klucznik; Drzewo; Requiem dla gospodyni. Kraków: Wydawnictwo Znak 2023, 496 s.
Zawartość
Dialogi do filmów
Przekłady utworów literackich w antologiach zagranicznych
bułgarski
filipiński
niemiecki
Prace redakcyjne
Omówienia i recenzje
• Ankieta dla IBL PAN 1979, 1996.
Autor o sobie
Wywiady
Zawartość
Słowniki i bibliografie
Ogólne
Książki
Zawartość
Zawartość
Zawartość
Zawartość
Zawartość
Artykuły
Zawartość
Nagi sad
Zob. też Wywiady.
Pałac
Złodziej
Klucznik [Utwór dramatyczny]
Klucznik [Scenariusz filmowy]
Droga. Proza i wiersze
Kamień na kamieniu [Powieść]
Zob. też Wywiady.
Popielec
Drzewo
Widnokrąg
Zob. też Wywiady.
Requiem dla gospodyni
Zob. też Wywiady.
Kres kultury chłopskiej
Traktat o łuskaniu fasoli
Zob. też Wywiady.
Ostatnie rozdanie
Zob. też Wywiady.
Ucho Igielne
Zob. też Wywiady.