MYCIELSKA Gabriela

Urodzona 29 września 1902 w Krakowie; córka Zygmunta Hofmokla-Ostrowskiego, adwokata, i Marii z domu Kotwicz-Zgórskiej; bratanica Bronisławy Ostrowskiej, poetki. Do czternastego roku życia przebywała z rodzicami w Wiedniu, gdzie uczęszczała do szkół. Po powrocie zamieszkała w Warszawie i kontynuowała naukę w Prywatnym Gimnazjum i Liceum Krystyny Malczewskiej, gdzie zdała maturę. Uczyła się także gry na fortepianie (była uczennicą Zbigniewa Drzewieckiego). Odbyła studia prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim zakończone uzyskaniem magisterium. W czasie studiów należała do Stowarzyszenia Poznaj Świat, z którym odbyła wiele podróży. Była członkiem Polskiej Partii Socjalistycznej; jeździła z koncertami po fabrykach. W 1927 wyszła za mąż za Antoniego Dębczyńskiego, inżyniera rolnika, badacza Konga i Algieru. W związku ze studiami męża wyjechała najpierw na rok do Algieru, a w 1929 mieszkała przez rok w Paryżu. Po powrocie do Polski przez trzy lata odbywała aplikację sądową, a następnie przez cztery lata adwokacką. Debiutowała w 1936 przekładem powieści François Mauriaca pt. Genitrix. W czasie okupacji niemieckiej przebywała nadal w Warszawie. Po zakończeniu wojny zamieszkała na Dolnym Śląsku, była kierowniczką Izby Przemysłowo-Handlowej w Jeleniej Górze. Po śmierci pierwszego męża, wyszła w 1946 za mąż za Stanisława Mycielskiego, ekonomistę, podróżnika po Afryce. W 1948 została członkiem Stronnictwa Demokratycznego; należała także do Ligi Kobiet. Od 1949 mieszkała w Warszawie. Rozwijała twórczość przekładową z języka francuskiego i niemieckiego. Tłumaczenia drukowała na łamach m.in. „Życia Literackiego” (1956, 1958-59, 1964) i dodatku „Dziennika Polskiego” pt. „Od A do Z” (1951-52, 1955-56). W 1960 została członkiem Związku Literatów Polskich, a w 1964 Polskiego PEN Clubu. Współpracowała z Polskim Radiem jako autorka przekładów słuchowisk. Była członkiem Towarzystwa Polsko-Austriackiego i Klubu Adwokatów-Pisarzy. W 1976 otrzymała nagrodę Ministra Kultury i Sztuki z okazji jubileuszu 40-lecia pracy twórczej, a w 1982 nagrodę miasta Krakowa. Odznaczona m.in. Złotą Odznaką Za Pracę Społeczną dla m. Krakowa (1975), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1978), Złotą Odznaką Niemieckiej Republiki Demokratycznej za krzewienie przyjaźni między narodami (1988). Zmarła 25 sierpnia 1991 w Krakowie.