BIO
Urodzony 27 września 1933 w Inowrocławiu; syn Edmunda Misiornego, dyżurnego ruchu na stacji Polskich Kolei Państwowych, i Joanny Struczyńskiej. W czasie okupacji niemieckiej przebywał w Tczewie. Po wojnie uczył się w Państwowym Koedukacyjnym Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcącym w Tczewie; w 1951 zdał maturę. Należał do Związku Harcerstwa Polskiego (do 1950), a w 1948-50 nadto do Związku Młodzieży Polskiej (członek zarządu miejskiego w Tczewie, potem usunięty z organizacji). W 1951 pracował w dziale inkasa bankowego w Rejonowym Urzędzie Telegraficzno-Telefonicznym w Gdańsku, a od września tegoż roku do sierpnia 1952 uczył w szkołach podstawowych w Jantarze i Solnicy na Żuławach. Od 1952 był członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR; z przerwą w 1958-62). W 1952-56 studiował filologię niemiecką na Uniwersytecie Poznańskim. W czasie studiów był redaktorem naczelnym miesięcznika „Nasze Sprawy.” Równocześnie pracował jako asystent Katedry Podstaw Marksizmu i Leninizmu w Wyższej Szkole Rolniczej w Poznaniu. Debiutował w 1955 szkicem o Intrydze i miłości Friedricha Schillera, opublikowanym w tygodniowym dodatku „Głosu Wielkopolskiego” pt „Nowy Świat” (nr 42). W 1956 uzyskał magisterium. W tymże roku ożenił się z Marią Strzembosz, wówczas studentką polonistyki (rozwód 1965). Od września 1956 do grudnia 1957 był redaktorem naczelnym tygodnika „Wyboje” (tu liczne recenzje teatralne, podpisane też: Kronikarz, (SP), Mieczysław Mariański), a w 1958-60 członkiem redakcji „Tygodnika Zachodniego.” Od 1958 należał do Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich; działał aktywnie w Klubie Krytyki Teatralnej. W 1960-65 pracował w „Głosie Szczecińskim” jako publicysta w dziale kulturalnym, a potem jako sekretarz dodatku społeczno-kulturalnego „7-my Głos Tygodnia” (tu też pod pseudonimami: MIŚ, (m.m.), MM). Liczne recenzje teatralne, literackie, filmowe, artykuły i tłumaczenia z języka niemieckiego publikował m.in. na łamach „Teatru” (1960-83; podpisane też M.M.; tu w 1978-79 cykl felietonów pt. Album nie dość stare, w 1983 cykl felietonów pt. Scena i życie codzienne), „Życia Literackiego” (od 1960, podpisywał też MIM), „Trybuny Ludu” (od 1961, podpisywał też: (DK), (dz.k.), (m), (mim), (m.s.), M.S., (REC); tu w 1977 cykl prozatorski pt. Notes). W 1962-63 wykładał historię sztuki w Studium Nauczycielskim w Szczecinie. Brał czynny udział w życiu literackim. W 1963 został członkiem Związku Literatów Polskich (w 1964-65 prezes Oddziału Szczecińskiego, w 1966-70 członek zarządu Oddziału Gdańskiego). W 1965 był redaktorem szczecińskiego „Rocznika Kultury i Sztuki.” Kontynuował działalność literacką, publikując recenzje, felietony i opowiadania w „Kulturze” (od 1965; tu w 1987 cykl artykułów pt. Dziennik włoski), „Głosie Wybrzeża” (1966-77; tu w 1970 cykl recenzji programów telewizyjnych). W 1966-72 był kierownikiem działu krytyki artystycznej w gdańskim miesięczniku „Litery”, na którego łamach zamieszczał też artykuły, recenzje oraz tłumaczenia z języka niemieckiego, fińskiego i szwedzkiego (podpisywał też: MiM, MM, (m.s.)). W 1968 ożenił się z Jadwigą Polanowską, aktorką. W 1972-79 pracował w „Trybunie Ludu”, początkowo jako zastępca kierownika, a następnie od 1976 jako kierownik działu kulturalnego. W 1978 otrzymał nagrodę dziennikarską im. B. Prusa, a w 1979 nagrodę Prezesa Rady Ministrów II stopnia. W 1979 został powołany na stanowisko dyrektora Departamentu Programowego Naczelnego Zarządu Kinematografii. W tymże roku otrzymał dyplom państwowego komitetu do spraw kinematografii Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich. Następnie w 1981-82 pełnił kolejno funkcje zastępcy redaktora naczelnego Teatru Telewizji Polskiej, kierownika działu kulturalnego „Trybuny Ludu”, redaktora naczelnego redakcji filmowej Telewizji Polskiej, następnie powrócił do „Trybuny Ludu” na uprzednie stanowisko (do 1990). Działał w zespole pisarzy w Komitecie Centralnym PZPR. W 1982 został członkiem Stronnictwa Demokratycznego Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej. W 1985 na łamach tygodnika satyrycznego „Szpilki” zamieszczał cykl anegdot z prasy światowej i doniesień agencyjnych pt. Stuk dalekopisów (podpisane MIM). Był członkiem rady Funduszu Literatury oraz Narodowej Rady Kultury. W 1990 był założycielem wydawnictwa „Mundus”. W 1991-97 pracował jako redaktor (okresowo jako redaktor naczelny) w wydawnictwach „Panda” oraz „Real Press”. W 1997 przeszedł na emeryturę. W 2000 publikował stały felieton pt. Z dnia na dzień na łamach „Przeglądu Tygodniowego”. Wyróżniony m.in. odznaką Zasłużony Ziemi Gdańskiej (1969) oraz Krzyżem Kawalerskim (1976) i Krzyżem Oficerskim (1988) Orderu Odrodzenia Polski. Zmarł 2 listopada 2005 w Warszawie.
Twórczość
1. Teatry dramatyczne Ziem Zachodnich 1945-1960. Przedmowa: W Szewczyk. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie 1963, 220 s.
2. Mariusz Maszyński. [Monografia]. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1967, 105 s.
3. Bestia. (Sztuka w 2 częściach na motywach opowiadania B. Brechta). „Dialog” 1968 nr 1 s. 5-24. Telewizja Polska 1977.
4. Muzyka i życie muzyczne na Ziemiach Zachodnich i Północnych 1945-1965. [Autorzy:] M. Misiorny i B.M. Jankowski. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie 1968, 249 s.
5. Pisarze gdańscy. Informator. Gdańsk: Wydawnictwo Morskie 1969, 95 s.
6. Piękne ogrody. [Utwór dramatyczny; współautor:] L. Legut. Prapremiera: Gdańsk, Teatr Wybrzeże, Teatr Kameralny w Sopocie 1970.
Adaptacje
telewizyjne
7. Tak cicho, że wierzyć nie chciałem. Reportaż dramatyczny. Telewizja Polska 1971.
8. Spadkobiercy Courths-Mahlerowej. Warszawa: Książka i Wiedza 1972, 231 s.
Zawartość
9. Andrzej Łapicki. [Biografia]. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe 1974, 81 s.
10. Sambora, róg Nowej. [Powieść]. Gdańsk: Wydawnictwo Morskie 1974, 101 s.
11. Ofiarowanie. (Widowisko telewizyjne). „Dialog” 1977 nr 5 s. 35-48.
12. Sierpień w Getyndze. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie 1978, 89 s.
Zawartość
13. Współczesny teatr na świecie. Sylwetki pisarzy. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe 1978, 175 s.
14. Terroryści. [Utwór dramatyczny]. Teksty songów: B. Chorążuk. Prapremiera: Wałbrzych, Teatr Dramatyczny im. J. Szaniawskiego 1980.
15. Literatura „dobrze” i „źle” obecna. Wyd. wspólnie z: W. Rogowski: Literatura w walce. Warszawa: Książka i Wiedza 1985, 28 s.
16. Klub „Piątej Pory Roku”. [Powieść]. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1987, 182 s.
17. Mały leksykon podróżników i odkrywców. Zestawił M. Misiorny. Warszawa: Real Press 1994, 368 s.
18. Gerhardt Hauptmann – Pan na Jagniątkowie. [Szkic; współautor:] J. Koprowski. Warszawa: Elipsa 1996, 112 s.
19. Słownik niemiecko-polski i polsko-niemiecki; Gramatyka. Warszawa: Delta WZ 2003, 1422 s.
20. Uniwersalny słownik niemiecko-polski i polsko-niemiecki. Warszawa: Delta WZ 2003, 1820 s.
21. Podręczny słownik niemiecko-polski i polsko-niemiecki. Warszawa: Delta WZ 2005, 866 s.
Przekłady
Prace redakcyjne
Omówienia i recenzje
• Ankieta dla IBL PAN ok. 1988, 1996, 2004.
