BIO
Urodzony 25 czerwca 1914 w Piotrogrodzie (obecnie Sankt Petersburg); syn Wacława Minkiewicza, adwokata, i Emilii z Rodziewiczów, pianistki. W 1919 przeniósł się wraz z rodzicami do Warszawy. Od 1924 uczęszczał do Gimnazjum im. Stefana Batorego, następnie uczył się w Milanówku, w gimnazjum sanatoryjnym w Rabce i w Zakopanem; w 1933 zdał maturę w Szkole Mazowieckiej w Warszawie. Debiutował w 1931 wierszem pt. Bajka o wojewodzie, opublikowanym w tygodniku „Wróble na Dachu” (nr 28; podpisany H.I. Polit.), z którym współpracował do 1934, ogłaszając wiersze satyryczne i felietony (podpisany: H.I. Polit.; Hipek-Wariat). Należał do kręgu poetów grupy literackiej Skamander. W 1932-34 współpracował z satyrycznym tygodnikiem „Cyrulik Warszawski”. W 1933-36 studiował filozofię na Uniwersytecie Warszawskim. Od 1933 wspólnie ze Światopełkiem Karpińskim pisał i wystawiał szopki polityczne oraz rewie dla kabaretu Teatr 13 Rzędów w Warszawie, którego był wraz z Światopełkiem Karpińskim kierownikiem na przełomie 1936/37. Humoreski, felietony i przekłady drukował m.in. w „ABC Literacko-Artystycznym” (w 1934 cykl pt. Aktualia), „Wiadomościach Literackich” (1934, 1936-37, 1939), „Ilustrowanym Kurierze Codziennym” (1935-39), „Polonii” (1936-37), „Szpilkach” (1937-38). Był także w tym czasie korespondentem „Kuriera Porannego” w Londynie (1935) i na Olimpiadzie w Berlinie (1938). Ożenił się z Jadwigą Gosławską, aktorką (rozwiedzeni). Po wybuchu wojny brał udział w obronie Warszawy. Następnie w okresie istnienia Republiki Litewskiej przebywał w Wilnie, prowadził teatr satyryczny Ksantypa i opublikował kilka tekstów w „Gazecie Codziennej” (luty 1940). Po zajęciu Wilna przez wojska niemieckie powrócił do Warszawy. Po powrocie w sierpniu 1941 do okupowanej przez Niemców Warszawy nawiązał współpracę z działającym jawnie teatrzykiem Nowości, a później z teatrzykiem Miniatury (pod pseudonimem S. Kieliszek). W czasie powstania warszawskiego przebywał pod Warszawą, a następnie w 1944 przedostał się do Lublina. Od sierpnia tego roku publikował felietony i artykuły w „Gazecie Lubelskiej” (do 1945; tu stale felietony podpisany m.in.: H.I. Polit.; (hip); Jan Polityk), „Rzeczypospolitej” i „Stańczyku”. W tymże roku został członkiem Związku Zawodowego Literatów Polskich (od 1949 Związku Literatów Polskich). W 1945 był korespondentem „Polski Zbrojnej” i kierownikiem literackim Polskiego Radia w Lublinie. Współpracował stale od marca 1945 z tygodnikiem satyrycznym „Szpilki” (m.in. pod pseudonimem Jan Uszminkiewicz). Publikował wiersze i artykuły w krakowskim tygodniku „Przekrój”, na którego łamach prowadził m.in. w 1947-50 stały dział satyryczny pt. Pigułki. Organ Janusza Minkiewicza. W 1945 przebywał w Łodzi, gdzie m.in. był recenzentem teatralnym „Dziennika Łódzkiego”, następnie przeniósł się do Warszawy. W 1954-55 był kierownikiem artystycznym satyrycznego Teatru Kleks w Warszawie. W 1952-57 należał do kolegium repertuarowego Teatru Satyryków Syrena w Warszawie. W 1955 otrzymał Państwową Nagrodę Artystyczną. W 1957 był członkiem redakcji miesięcznika „Europa”, który ze względu na zakaz cenzury nie ukazał się drukiem. Zajmował się adaptacjami sztuk dla teatrów komediowych i muzycznych (często przy współudziale Antoniego Marianowicza), współpracował jako satyryk z radiem (m.in. w Kabareciku reklamowym 1961-78) i z telewizją. Za twórczość telewizyjną otrzymał nagrody Komitetu do Spraw Radia i Telewizji (1963, 1969). Odznaczony m.in. Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1956). Zmarł 29 maja 1981 w Warszawie; pochowany tamże na Cmentarzu Wojskowym na Powążkach.
Twórczość
1. Warszawska szopka polityczna 1934. [Współautor:] Ś. Karpiński. [Warszawa:] Nakład „Cukiernia Ziemiańska” [1933], 56 s.
2. Duby smalone. 14 obrazów. [Współautor:] Ś. Karpiński. Prapremiera: Warszawa, Teatr 13 Rzędów 1936.
3. Mira i satyra. 13 obrazów. [Rewia; współautor:] Ś. Karpiński. Muzyka: L. Philipp. Prapremiera: Warszawa, Teatr 13 Rzędów 1936.
4. Warszawska szopka polityczna. [Współautor:] Ś. Karpiński. [Warszawa:] [druk] Drukarnia Współczesna 1936, 44 s. Wyd. 2 [b.m.w.] 1936.
5. Co wolno wojewodzie. 14 obrazów. [Rewia; autorzy: Ś. Karpiński, J. Minkiewicz, Z. Jurkowski] Kar-Min-Jur. Wystawienie: Warszawa, Teatr 13 Rzędów 1937.
6. Warszawska szopka polityczna. [Współautor:] Ś. Karpiński. [Warszawa:] [druk] Drukarnia Współczesna 1937, 46 s.
7. Warszawska szopka polityczna. [Współautor:] Ś. Karpiński. Wystawienie: Warszawa, Café Club 1938. Wyd. [Warszawa:] [druk] Barwodruk 1938, 63 s.
8. Nic świętego. [Wiersze]. Z 23 rysunkami J. Zaruby. Warszawa: Gebethner i Wolff 1939, 200 s.
Zawartość
9. Moskwa-Wilno. Program artystyczny R. Kiersnowskiego, J. Minkiewicza i A. Maliszewskiego. Prapremiera: Wilno, Teatr Miniatur VIII 1940.
10. W imieniu brawa. [Rewia]. Teksty piosenek: R. Kiersnowski, J. Minkiewicz. Prapremiera: Wilno, Studio Literacko-Artystyczne „Ksantypa” VIII 1940.
11. Moczmy nogi, czyli porwanie pupilek. [Widowisko estradowe; współautor:] [S. Straus] S. Struś. Prapremiera: Warszawa, Teatr „Miniatury” 1943.
12. Szopka polityczna 1945-1946. [Współautor:] J. Brzechwa. [Warszawa:] Czytelnik 1945, 54 s. Prapremiera: Łódź, Teatr Syrena 1946.
13. Kazania i skargi. [Wiersze i utwory satyryczne]. Warszawa: Czytelnik 1946, 147 s.
14. Miś z parasolem. [Wiersze dla dzieci]. Kraków: Przełom 1946, [16] s. Wyd. 2 Warszawa: Czytelnik 1960.
15. Ikar i spółka. [Wiersze dla dzieci]. [Łódź:] Łódzki Instytut Wydawniczy [1947], 22 s. Wyd. nast. Warszawa: Instytut Wydawniczy Nasza Księgarnia 1949.
16. Literki dziecięce od A do Z. [Wiersze dla dzieci]. [Łódź:] Łódzki Instytut Wydawniczy [1947], [14] s.
17. Pamiętniki. „Nowiny Literackie” 1947 nr 3/4-11, 14-17, 19-26. Przedruk w: Minio. Przyjaciele o Januszu Minkiewiczu. Londyn 1989 s. 161-228.
18. Lenin w Poroninie. [Poemat]. Warszawa: Książka i Wiedza 1951, 46 s.
19. Pigułki. [Wiersze satyryczne]. Warszawa: Czytelnik 1951, 94 s.
20. Wybór wierszy. [Współwyd. z:] J. Brzechwa: Pokój zwycięży. Wiersze i satyry. Warszawa: Czytelnik 1951, 47 s.
21. Upominki noworoczne. Szopka satyryczna 1953. [Współautorzy:] J. Brzechwa, A. Marianowicz. Oprac., reżyseria: K. Rudzki. Muzyka: A. Markiewicz i E. Olearczyk. Warszawa: Iskry 1952, 101 s.
22. Kramik z kukiełkami. [Szopka; współautorzy:] J. Brzechwa, A. Marianowicz. Prapremiera: Warszawa, Teatr Baj 1953.
23. Wiersze wybrane. 1944-1954. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1954, 384 s. Wyd. 2 tamże 1956.
24. Szopka satyryczna 1956. [Współautorzy:] A. Marianowicz, M. Załucki. Prapremiera: Warszawa, Klub Prasy 1955. Wyd. Warszawa: Czytelnik 1956, 70 s.
25. Sonety warszawskie i pierwsze wiersze. Warszawa: Czytelnik 1956, 155 s.
Zawartość
26. Szekspir zabiera się do pisania. (Sprostowanie historyczne w jednym akcie z prologiem). „Dialog” 1956 nr 3 s. 52-68.
27. Piękna Helena. Libretto [operetki]. Muzyka: J. Offenbach. Prapremiera: Poznań, Teatr Satyry 1957. Wyd. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1957, 150 s.
28. Strasznie głupie wierszyki (z angielskiego). [Autorzy:] A. Marianowicz, J. Minkiewicz. Warszawa: Czytelnik 1958, 34 s.
29. Od A do Z. [Dla dzieci]. Warszawa: Ruch 1959, [12] k. Wyd. nast. tamże 1971.
30. To bardzo źle. [Dla dzieci]. Warszawa: Ruch 1960, [23] s.
31. Sen o Gagarinie. [Dla dzieci]. Warszawa: Instytut Wydawniczy Nasza Księgarnia 1961, [8] k.
Przekłady
rosyjski
32. Szopka sylwestrowa. [Współautorzy:] J. Brzechwa, A. Marianowicz. Telewizja Polska 1961. Druk pt. Szopka noworoczna 1961. „Szpilki” 1961 nr 3 dod. s. I-VI.
33. Szopka warszawska. [Współautor:] A. Marianowicz. „Szpilki” 1961 nr 51/52 s. 12-17.
34. Wycinanki Majsterklepki. Warszawa: Ruch 1961, [6] k.
35. Szopka noworoczna. [Współaut.:] J. Brzechwa, A. Marianowicz. Telewizja Polska 1963. Druk „Szpilki” 1963 nr 2 s. 6-11.
Nagrody
36. Niedźwiedź. [Dla dzieci]. Warszawa: Ruch 1970, [12] k.
37. Tysiąc rymów. [Wybór wierszy dla dzieci]. Warszawa: Nasza Księgarnia 1979, 81 s.
38. Między wierszami. [Satyry]. Wstęp: A. Marianowicz. Warszawa: Czytelnik 1989, 284 s.
Zawartość
39. Bilans osobisty. [Komedia, wiersze i satyry]. Wstęp i oprac.: A. Marianowicz. Warszawa: Trio 2001, 299 s.
Przekłady i adaptacje
Omówienia i recenzje
• Ankieta dla IBL PAN 1951.
