BIO
Urodzony 28 kwietnia 1886 w Warszawie; syn Józefata Miłaszewskiego i Cecylii z Żurkowskich. Po ukończeniu średniej szkoły realnej w Warszawie, studiował filozofię, historię, historię sztuki i literatury na uniwersytecie w Liège w Belgii, na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie (1905-06), na Uniwersytecie Lwowskim oraz kolejno na uniwersytetach w Monachium, Rzymie i Paryżu. Debiutował w 1907 wierszem pt. Sonet, ogłoszonym w piśmie „Nasz Kraj” (t. 3 nr 8). W następnych latach drukował wiersze, przekłady z poezji francuskiej i niemieckiej, artykuły oraz recenzje literackie i teatralne m.in. w „Echu Literacko-Artystycznym” (1911-14), „Museionie” (1911, 1913), „Gazecie Warszawskiej” (1913-14). W 1914 ożenił się z Wandą Jentysówną, późniejszą powieściopisarką. W czasie I wojny światowej służył ochotniczo w II Brygadzie Legionów Polskich. W 1918-23 był referentem teatralnym w Ministerstwie Sztuki i Kultury (następnie w Ministerstwie Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego). Należał do Związku Zawodowego Literatów Polskich, był członkiem Zarządu w Warszawie. W 1920 kierował działem Życie teatru w „Nowym Przeglądzie Literatury i Sztuki”, w 1921-23 był redaktorem wydawnictwa Książki Ciekawe, a w 1923-27 redagował wraz z Wiktorem Brumerem miesięcznik „Życie Teatru”. Jako krytyk literacki i teatralny oraz felietonista współpracował m.in. z czasopismami „Tygodnik Ilustrowany” (1919-27), „Kurier Warszawski” (od 1920; w 1920-21 stale recenzje teatralne), „Bluszcz” (1921-24), „Rzeczpospolita” (1921-22, 1927-31), „Myśl Narodowa” (1925-36), „Gazeta Warszawska” (1927-35), „Polska” (1930), „Podbipięta” (1936-37). Pracował także jako kierownik literacki najpierw Teatru Rozmaitości, później Warszawskich Teatrów Miejskich (1923-24), a następnie Teatru Narodowego w Warszawie (1924-26). Należał do Polskiego PEN Clubu. W 1935 za wybitną twórczość literacką otrzymał Złoty Wawrzyn Polskiej Akademii Literatury. Od 1937 był prezesem Zjednoczenia Polskich Pisarzy Katolickich. W 1938 został senatorem Rzeczypospolitej Polskiej z mianowania (działał w Komisji Oświatowej). Podczas kampanii wrześniowej 1939 prowadził wraz z żoną kronikę wydarzeń w oblężonej Warszawie. W okresie okupacji niemieckiej mieszkał nadal w Warszawie. Utrzymywał się z żoną, prowadząc kiosk z książkami, umiejscowiony przy restauracji Gastronomia. Uczestniczył w konspiracyjnym życiu literackim. Zginął równocześnie z żoną 10 sierpnia 1944 podczas powstania warszawskiego; pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie.
Twórczość
1. Gest wewnętrzny. Poezje. Warszawa: Gebethner i Wolff 1911, 158 s. Wyd. nast.: Warszawa: E. Wende 1921; Warszawa: F. Hoesick 1929.
2. Farys. Komedia romantyczna w 7 odsłonach. Ilustracja muzyczna: H. Adamust. Prapremiera: Warszawa, Teatr Narodowy 1927. Wyd. Warszawa: Gebethner i Wolff [1928], 178 s.
3. Don Kiszot. Fantazja sceniczna według Cervantesa w 11 odsłonach. Prapremiera: Warszawa, Teatr Polski 1928. Wyd. Warszawa: F. Hoesick 1928, 182 s.
Adaptacje
radiowe
4. Bal w obłokach. Komedia w 3 aktach. Ilustracja muzyczna: J. Maklakiewicz. Prapremiera: Warszawa, Teatr Narodowy 1930. Druk fragmentów „Kurier Warszawski” 1930 nr 18; „Myśl Narodowa” 1930 nr 2.
5. Drugie imię miłości. Komedia w 3 aktach. Prapremiera: Warszawa, Teatr Nowy 1931.
Adaptacje
radiowe
6. Piękne Polki. Komedia w 4 aktach. Prapremiera: Warszawa, Teatr Narodowy 1931.
7. Bunt Absalona. Dramat w 10 odsłonach. Poznań: Księgarnia św. Wojciecha [1937], 209 s. Prapremiera: Warszawa, Teatr Narodowy 1938.
Adaptacje
radiowe
8. Papież Pius XI a drogi rozwoju cywilizacji polskiej. Warszawa: Archidiecezjalny Instytut Akcji Katolickiej 1938, 16 s.
9. Wspominamy. T. 2. Poznań: Księgarnia św. Wojciecha 1939, 194 s.