MARLICZ Jerzy

Urodzona 1 lipca 1898 w Baraniu pod Orszą w rodzinie ziemiańskiej; córka Stanisława Gordziałkowskiego i Zofii ze Sławińskich. Uczyła się początkowo w domu, następnie uczęszczała do szkół w Lozannie w Szwajcarii, w Warszawie i w Mińsku Litewskim. W 1912-16 przebywała w majątku Borysów pod Mińskiem, gdzie pod wpływem Melchiora Wańkowicza podjęła pierwsze próby literackie. Debiutowała w 1915 nowelką ogłoszoną w druku w jednodniówce na rzecz ofiar wojny, wydanej w Mińsku Litewskim. W 1917 wraz z rodzicami znalazła się na sporządzonej przez bolszewików liście osób do rozstrzelania; wobec niemożności ucieczki w kierunki Polski, skierowała się na wschód i dotarła do Barnaułu na Syberii. W 1917-18 wystawiła w tamtejszym teatrze amatorskim kilka drobnych utworów scenicznych. W 1919 publikowała wiersze w polskim czasopiśmie wychodzącym we Władywostoku. Pracę literacką łączyła z aktywną działalnością społeczną; współpracując z Józefem Jakóbkiewiczem, prezesem Komitetu Ratunkowego Dzieci Polskich na Dalekim Wschodzie, zredagowała odezwę nawołującą do niesienia pomocy opuszczonym, która, przetłumaczona na różne języki obce, rozeszła się przede wszystkim w Japonii i Ameryce. W 1919, w drodze powrotnej do Polski, zwiedziła Japonię, Indie, Cejlon, Egipt, Grecję, Turcję i Rumunię. Wyszła za mąż za Józefa Borowika, dyrektora Instytutu Bałtyckiego w Gdyni. Zamieszkała w Warszawie i podjęła twórczość prozatorską. Równocześnie rozpoczęła pracę przekładową od tłumaczenia powieści japońskiej, następnie specjalizowała się w przekładach dzieł Jamesa Oliviera Curwooda. Opowiadania i tłumaczenia drukowała w wielu czasopismach, m.in. w „Przeglądzie Myśliwskim” i „Łowiectwie Polskim” (1924-38, z przerwami), „Naokoło świata” (1927, 1930-31, 1937), „Tęczy” (1927-38), „Łowcu” (1930-33), „Kurierze Warszawskim” (1931, 1933-39; tu m.in. w 1936-37 cykl korespondencji z podróży do Ameryki) oraz „Pionie” (1936). W 1936 odbyła podróż do Stanów Zjednoczonych; w wyniku tej podróży powstała powieść Broadway ma 30 mil (niewydana). We wrześniu 1937 przypłynęła statkiem do Rio de Janeiro. W tym czasie związała się z Włodzimierzem Nowakowskim, zamieszkała na stałe w Brazylii, prowadziła gospodarstwo rolne w Santa Luzia w stanie Eslado Goiás; tam też przebywała podczas II wojny światowej. Po wojnie nadal zajmowała się hodowlą bydła i ogrodnictwem. Kontynuowała też pracę literacką. Publikowała m.in. opowiadania na tematy brazylijskie w amerykańskim czasopiśmie „Look Haven Express”. Zmarła 10 czerwca 1980 w Luzianii (Brazylia).