BIO

Urodzony 14 sierpnia 1880 w Warszawie; syn Alfonsa Manna, przemysłowca, i Marii z domu Savary de Villard. W 1890-99 uczęszczał do II Gimnazjum Filologicznego w Warszawie. W 1901-05 studiował polonistykę i romanistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim (UJ) w Krakowie. Debiutował w 1902 artykułem pt. Z papierów po Wincentym Polu. (W 30-tą rocznicę śmierci poety), opublikowanym w „Bluszczu” (nr 50/51). W 1907 uzyskał doktorat na podstawie drugiego tomu monografii Wincenty Pol. Studium biograficzno-literackie (promotor profesor Józef Tretiak). Następnie do 1909 przebywał jako stypendysta Akademii Umiejętności (AU) w Paryżu, studiując w École des Chartres (kształcącej archiwistów i bibliotekarzy), na Sorbonie i słuchając wykładów w Collège de France (m.in. Henri Bergsona, Josepha Bédiera, Georges'a Dumasa). Odbył również w tym czasie teoretyczny i praktyczny kurs bibliografii i bibliotekoznawstwa. Ożenił się z Wacławą Purwin, nauczycielką języka francuskiego. Od 1908 był członkiem Komisji do Badań w Zakresie Historii Literatury i Oświaty w Polsce (potem Komisji Historii Literatury Polskiej) AU. W 1911 habilitował się na UJ w zakresie nowożytnej literatury powszechnej, na podstawie pracy Rozwój syntezy literackiej od jej początków do Gervinusa. Od 1912 pracował na UJ na stanowisku docenta najpierw w I Katedrze Historii Literatury Polskiej, a od 1915 w Katedrze Filologii Romańskiej. W pracy badawczej zajmował się komparatystyką, a także polską literaturą okresu romantyzmu i pozytywizmu. W 1913-14 przebywał przez kilka miesięcy w Paryżu, uczestnicząc w międzynarodowym specjalistycznym seminarium doktoranckim profesora Gustawa Lansona. W 1916 otrzymał nagrodę Towarzystwa Naukowego Warszawskiego; w tymże roku został członkiem rzeczywistym Towarzystwa (a w 1929 członkiem zwyczajnym). W 1919 objął jako profesor nadzwyczajny Katedrę Filologii Romańskiej na Uniwersytecie Warszawskim, w której założył bibliotekę romanistyczną i prowadził wykłady z zakresu italianistyki oraz innych literatur i języków romańskich. W 1929 został członkiem Komisji do Badań z Zakresu Literatury i Oświaty, a w 1931 Komisji Historii Literatury Polskiej Polskiej Akademii Umiejętności. Zmarł 28 listopada 1932 w Warszawie.

Twórczość

1. O naszym poecie Bohdanie Zaleskim. Kraków: Prawda 1903, 47 s.

Autor podpisany: M. Mann.

2. Wincenty Pol. Studium biograficzno-literackie. T. 1-2. Kraków: G. Gebethner i Sp. 1904, 1906, 402 + 464 s. Wyd. nast. tamże 1914,1916.

Rozprawa doktorska (t. 2).

3. Rozwój syntezy literackiej od jej początków do Gervinusa. „Rozprawy Wydziału Filologicznego Akademii Umiejętności1911 t. 48 s. 230-360; odbitka. Kraków: Akademia Umiejętności 1911, 131 s.

Rozprawa habilitacyjna.

4. Poganka” Narcyzy Żmichowskiej. Geneza, źródła artyzmu i idea utworu. Warszawa: E. Wende i Sp. 1916, 111 s. Towarzystwo Naukowe Warszawskie. Wydział I Językoznawstwa i Literatury.

5. Nowa Heloiza” Jana Jakuba Rousseau. Studium literackie. „Rozprawy Wydziału Filologicznego Akademii Umiejętności1917 t. 56 s. 172-264; odbitka. Kraków: Akademia Umiejętności, G. Gebethner i Sp. 1917, 95 s.

6. O literaturze porównawczej. Szkic informacyjny. „Rok Polski1917 nr 11 s. 52-70; odbitka. Kraków: G. Gebethner i Sp. 1918, 23 s.

7. Rozwój powieści w Polsce. Cz. III. Od roku 1831 do naszych czasów. W: Encyklopedia polska. T. 22. Dzieje literatury pięknej w Polsce. Cz. 2. Kraków: Wydawnictwo Akademii Umiejętności 1918 s. 135-187.

8. Zagadnienia podziału w historii literatury. Warszawa, Lwów: Książnica Polska; Towarzystwo Nauczycieli Szkół Wyższych 1921, 45 s. Towarzystwo Naukowe Warszawskie. Prace Filologiczne.

9. Echa włoskie w poezji Adama Asnyka. Warszawa: [b.w.] 1926, 80 s.

10. Jak się uczyć literatury włoskiej? Poradnik bibliograficzny dla studentów i samouków. Warszawa, Kraków, Lublin: Gebethner i Wolff 1928, 67 s.

11. Włochy. [Odczyt]. Warszawa: Wydawnictwo Koła Historyków Studentów Uniwersytetu Warszawskiego 1928, 23 s. Przedruk w: Najnowsze prądy umysłowe zachodniej Europy. 4 odczyty. Warszawa 1929.

12. Benedetto Croce, jego estetyka i krytyka literacka. Warszawa 1930, 208 s. Towarzystwo Naukowe Warszawskie. Wydział Językoznawstwa i Literatury.

13. Literatura włoska. W: Wielka literatura powszechna. T. 2 cz. 1. Warszawa: Trzaska, Evert i Michalski 1932/33 s. 85-254. Dodruk Warszawa 1959.

Przekłady

1. Żywot Łazika z Tormesu. Przeł., wstępem i przypisami opatrzył M. Mann. Warszawa: Towarzystwo Wydawnicze Ignis 1923, 101 s. Wyd. nast.: Warszawa: Wiedza 1948; Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1959; Tekst porównał z oryginałem i przeł. wyodrębnione kursywą fragmenty M. Minc. Warszawa: Książka i Wiedza 1989.

Omówienia i recenzje

Słowniki i bibliografie

Słownik współczesnych pisarzy polskich. T. 2. Warszawa 1964.
Polski Słownik Biograficzny. T. 19. Cz. 4. Wrocław 1974 (M. Brahmer).
Biogramy uczonych polskich. Cz. 2. Wrocław 1984.
Słownik badaczy literatury polskiej. T. 2. Łódź 1998 (J. Starnawski).
Literatura polska XX wieku. Przewodnik encyklopedyczny. T. 1. Warszawa 2000 (J. Wojnowski).

Ogólne

Artykuły

A. Tretiak: Śp. Maurycy Mann. „Rocznik Towarzystwa Naukowego Warszawskiego1933.
S. Pieczara: Działalność naukowa i pedagogiczna profesora Maurycego Manna. „Sprawozdanie Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk za 1973 Wydział Filologiczno-Filozoficzny” nr 91 [streszczenie referatu].

Wincenty Pol

I. Chrzanowski. „Książka1904 nr 4, 1907 nr 5.
J. Kallenbach: Nowa książka o Wincentym Polu. „Tygodnik Ilustrowany1904 nr 19.
S. Tarnowski. „Przegląd Polski1904/1905 t. 153 z. 2, 1906/1907 t. 163 z. 2.
S. Zdziarski. „Muzeum1904 nr 8/9.
M. Janik. „Krytyka1907 t. 1.

Rozwój syntezy literackiej od jej początków do Gervinusa

M. Kridl. „Biblioteka Warszawska1911 t. 4.
Z. Łempicki. „Pamiętnik Literacki1912 z. 4.

Rozwój powieści w Polsce

K. Wojciechowski: Synteza czy materiał do syntezy. „Kwartalnik Historyczny1918 z. 4.

Echa włoskie w poezji Adama Asnyka

L. Oppenheimówna. „Świat Literacki i Teatralny1926 nr 4.
G. Maver. „Rivista di Letterature Slave”, Rzym 1927 nr 4.
Z. Szmydtowa. „Ruch Literacki1927 nr 4.
G. Marver. W tegoż: Literatura polska i jej związek z Włochami. Warszawa 1988.

Włochy

A. Barta: Croce, futuryzm, faszyzm. „Głos Prawdy1928 nr 240.
E. Damiani. „Leonardo”, Rzym 1928.
[P. Hulka-Laskowski] phl. „Wiadomości Literackie1928 nr 19.

Benedetto Croce, jego estetyka i krytyka literacka

Z. Matuszewiczowa: Monografia o Benedetto Crocem. „Przegląd Literacki1930 nr 4.