MALICKI Jan

Urodzony 24 stycznia 1948 w Katowicach; syn Ignacego Malickiego, kierowcy samochodowego, i Benigny z domu Patalas, pielęgniarki. W 1962-67 uczęszczał do Technikum Teletransmisyjnego Centralnego Związku Spółdzielczości Pracy w Katowicach, a następnie studiował polonistykę na Uniwersytecie Śląskim (UŚ). Po uzyskaniu magisterium, w 1972 rozpoczął pracę w Instytucie Filologii Polskiej UŚ, początkowo jako asystent, a od 1974 jako starszy asystent. W 1974 zawarł związek małżeński z Henryką Wach, dziennikarką. W 1976 odbył staż w Instytucie Badań Literackich (IBL) Polskiej Akademii Nauk (PAN) w Warszawie. W tymże roku doktoryzował się na UŚ na podstawie pracy pt. Twórczość Wacława Potockiego wobec polskiej tradycji literackiej (promotor profesor Jan Zaremba). Również w 1976 debiutował artykułem naukowym pt. „Decyma pieśni pokutnych” Wacława Potockiego wobec Morsztynowej „Pokuty w kwartanie”, opublikowanym na łamach „Prac Naukowych Uniwersytetu Śląskiego” („Prace Historycznoliterackie” nr 99). Należał do zespołu autorskiego Bibliografii piśmiennictwa polskiego na Śląsku. „Śląski Korbut” (t. 2. Bibliografia piśmiennictwa polskiego na Śląsku XVII i XVIII wieku; wyd. 1980). W 1980 był ponownie na półrocznym stażu w Pracowni Staropolskiej IBL PAN w Warszawie. W 1981 habilitował się na UŚ na podstawie rozprawy pt. Mity narodowe. Lechiada. W tymże roku otrzymał nagrodę Ministra Edukacji Narodowej. W 1983 został docentem na UŚ. W 1983-89 przewodniczył Komisji Historycznoliterackiej Oddziału PAN w Katowicach. W 1987-90 pełnił funkcję dziekana Wydziału Filologicznego UŚ. W 1987 został członkiem rady naukowej kwartalnika „Zaranie Śląskie”. W 1988-91 kierował Zakładem Badań nad Kulturą Regionu Śląskiego Instytutu Naukowego w Katowicach. W 1989 podjął wspólnie z Krystyną Heską-Kwaśniewicz redakcję tomów z serii Śląskie Miscellanea. Literatura-folklor, wydawanych w ramach Prac Komisji Historycznoliterackiej Oddziału PAN w Katowicach. Wykładał na uniwersytetach w Cambridge (Harvard University, 1987), Skopje (1989), Trewirze (1989), Neapolu (1990-91), Amsterdamie (1991), Ostrawie (1991-94), Düsseldorfie (1992), Grenadzie (1992), Herne (1993), Raperswilu (1996). Był współzałożycielem Towarzystwa Zachęty Kultury w Katowicach (1989), Śląskiego Towarzystwa Naukowo-Literackiego (1991; od tegoż roku prezes Towarzystwa) oraz Górnośląskiego Towarzystwa Literackiego (1992). W 1990 otrzymał ponownie nagrodę Ministra Edukacji Narodowej. W 1991 został mianowany profesorem nadzwyczajnym oraz objął stanowisko dyrektora Biblioteki Śląskiej w Katowicach. W tymże roku został redaktorem naczelnym kwartalnika „Książnica Śląska” oraz redaktorem czasopisma „Przegląd Wschodni”, a w 1994 redaktorem naukowym serii Epizody i Biblioteka Piśmiennictwa Śląskiego. W 1996 otrzymał nagrodę im. Z. Glogera. W 2002 został przewodniczącym redakcji serii Biblioteka Śląskiego Wawrzynu Literackiego. W 2003 wszedł w skład Krajowej Rady Bibliotecznej (wiceprzewodniczący). Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1997). Mieszka w Katowicach.