BIO
Urodzony 5 maja 1939 w Warszawie; syn Jana Makowieckiego, adwokata, i Danuty z Paprockich. W czasie okupacji niemieckiej i po wojnie przebywał z rodzicami nadal w Warszawie. Od 1946 uczęszczał do Gimnazjum Fundacji W. Górskiego, od 1954 do Liceum im. M. Reja. Po zdaniu matury w 1958, studiował polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim (UW); w 1963 uzyskał magisterium. W tymże roku rozpoczął tamże roczny staż asystencki. W czasie studiów, od 1961 współpracował z Działem Dokumentacji Naukowej Literatury Końca XIX i XX wieku w Instytucie Badań Literackich (IBL) Polskiej Akademii Nauk (PAN), uczestnicząc w opracowaniu Słownika współczesnych pisarzy polskich (nagroda zespołowa Wydziału I PAN w 1966), a od 1963 w pracach nad Kroniką życia literackiego Polski Ludowej 1944-1969. W 1963 ożenił się z Ireną Retko, matematyczką. W 1964-68 odbywał studia doktoranckie na UW. Debiutował w 1964 artykułem pt. Witkacy na scenach, opublikowanym w „Programie Teatru Narodowego” na wystawienie Kurki wodnej. Od 1966 zajmował się twórczością krytycznoliteracką, publikując recenzje i artykuły m.in. w „Tygodniku Kulturalnym” (do 1970), „Kulturze” (do 1974) i „Teatrze” (1970-71). W 1968 uzyskał doktorat na podstawie pracy Artysta jako bohater literacki prozy Młodej Polski (promotor profesor Janina Kulczycka-Saloni). Od marca 1969 pracował jako starszy redaktor w Państwowym Instytucie Wydawniczym, a od grudnia tegoż roku w Filii UW w Białymstoku, początkowo na stanowisku adiunkta a od 1974 docenta kontraktowego; w 1973-76 kierował Zakładem Filologii Polskiej Wydziału Humanistycznego, a w 1980-81 był dyrektorem Instytutu Filologii Polskiej. Od 1979 był zatrudniony także jako docent kontraktowy na Wydziale Lalkarskim warszawskiej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej (PWST), filia w Białymstoku, gdzie wykładał historię literatury polskiej i powszechnej. Publikował w tym czasie artykuły i recenzje w białostockich „Kontrastach” (m.in. pod kryptonimem (AZM)). W 1980 habilitował się na UW na podstawie rozprawy Trzy legendy literackie. Przybyszewski – Witkacy – Gałczyński. W 1982 został przeniesiony służbowo na UW jako docent etatowy i objął funkcję kierownika Zakładu Historii Literatury Okresu Pozytywizmu i Młodej Polski. W 1984-87 był prodziekanem do spraw studenckich Wydziału Polonistyki, a w 1987-93 dyrektorem Instytutu Literatury Polskiej UW. W 1988 otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego. W 1990-93 był dziekanem Wydziału Wiedzy o Teatrze warszawskiej PWST. W 1989 został członkiem korespondentem Towarzystwa Naukowego Warszawskiego, w 1994 członkiem zwyczajnym. W 1993-96 wchodził w skład Rady Naukowej IBL PAN. W 1995 otrzymał tytuł profesora zwyczajnego. W 1995-2001 był przewodniczącym Zespołu Nauk Humanistycznych w Komisji Ekspertów przy Ministrze Edukacji Narodowej, a w 1996-2003 członkiem Komitetu Nauk o Literaturze Polskiej PAN. W 1999-2005 pełnił obowiązki zastępcy dyrektora do spraw studiów i studentów w Kolegium Międzywydziałowych Indywidualnych Studiów Humanistycznych UW. W 2004-06 był członkiem jury nagrody Nike. W 2005 przeszedł na emeryturę na UW; kontynuował pracę naukową. Zmarł 11 października 2019 w Warszawie.
Twórczość
1. Kronika życia literackiego 1946, 1954, 1966, indeks do lat 1944/1945. W: Kronika życia literackiego Polski Ludowej 1944-1969. Materiały. Praca zespołowa pod red. E. Korzeniewskiej (do 1963) i J. Stradeckiego (1964-1969). Powst. 1963-1970. Maszynopis 124 + 81 + 125 + 329 s.
Wyd. t. 1: 1944-1945 w oprac. J. Czachowskiej; 1946 w oprac. A. Makowieckiego Warszawa 1986, III, 29, 136 + 113 s., powielone. Instytut Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk.
2. Dobrowolski. [Sylwetka]. Warszawa: Agencja Autorska 1969, 59 s.
Przekłady
angielski
3. Młodopolski portret artysty. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1971, 221 s.
Nagrody
Zawartość
4. Czeszko. [Sylwetka]. Warszawa: Agencja Autorska i Zjednoczenie Księgarskie 1972, 50 s.
Przekłady
francuski
5. Tadeusz Żeleński (Boy). Warszawa: Wiedza Powszechna 1974, 313 s. Wyd. 2 tamże 1987.
6. Trzy legendy literackie. Przybyszewski – Witkacy – Gałczyński. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1980, 171 s.
Nagrody
7. Młoda Polska. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne 1981, 350 s. „Biblioteka Polonistyki”. Wyd. 2 tamże 1987.
Zawartość
8. Wokół modernizmu. Szkice. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1985, 187 s.
Nagrody
Zawartość
9. Literatura polska. T. 3. Młoda Polska. [Autorzy:] J. Kulczycka-Saloni, I. Maciejewska, A. Makowiecki, R. Taborski. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe 1991, 340 s. Uniwersytet Warszawski, Instytut Literatury Polskiej.
10. Literatura Młodej Polski. Podręcznik dla klasy trzeciej szkoły średniej. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne 1994, 342 s. Wyd. nast. tamże: wyd. 2 1995, wyd. 3 1996, wyd. 4 1997, wyd. 5 Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne 1998, tamże: wyd. 6-10 1999-[2003]..
11. Pozytywizm. Młoda Polska. Podręcznik literatury dla klasy 11. [Współautor:] H. Chmielewska. Kaunas: Šviesa 1995, 272 s. Wyd. 2 tamże 2001.
12. Słownik postaci literackich. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 2000, 1067 s.
13. „Pamiętajcie o ogrodach...”. Kultura, literatura, język. Podręcznik dla liceum ogólnokształcącego, liceum profilowanego i technikum. Kształcenie w zakresie podstawowym, kształcenie w zakresie rozszerzonym. Scenariusze lekcji. [Autorzy:] A. Makowiecki i in. Cz. 1-3. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne 2002-2004, 456 + 543 + 519 s. + Antologie uzupełniające, 254 + 243 + 285 s.
14. Słownik postaci literackich. Literatura polska. Warszawa: Świat Książki 2004, 384 s.
15. Słownik postaci literackich. Literatura powszechna. Warszawa: Świat Książki 2004, 592 s.
Artykuły w czasopismach i książkach zbiorowych, m.in.
Prace edytorskie i redakcyjne
Cz. 2. Polska literatura współczesna. 1976, 215 s.
