BIO
Urodzony 23 grudnia 1924 w Poznaniu; syn Tadeusza Maciejewskiego, urzędnika, i Marii z domu Maleszka. Do szkół uczęszczał w Poznaniu; do wybuchu II wojny światowej ukończył dwie klasy Gimnazjum im. A. Mickiewicza. W okresie okupacji niemieckiej nadal mieszkał w Poznaniu. Pracował zarobkowo m.in. w warsztacie naprawiającym maszyny do pisania (1941-43) i w fabryce akumulatorów AFA (1943-45). Brał udział w konspiracyjnym życiu literackim jako uczestnik grupy młodzieżowej Filmoni, zajmującej się twórczością literacką, organizowaniem przedstawień lalkowych (był autorem widowiska Królewna śnieżka, 1941, oraz libretta komedii muzycznej Bim-basza i jego sześćdziesiąta piąta żona). Od 1943 śpiewał w prowadzonym przez Stefana Stuligrosza (członka tej grupy) chórze, który miał pozwolenie na niedzielne występy w kościele Matki Boskiej Bolesnej w Poznaniu. Po zakończeniu wojny kontynuował naukę w Liceum im. Jana Kantego, w którym w 1946 zdał maturę. Następnie studiował polonistykę na Uniwersytecie Poznańskim (UPozn.); w 1950 uzyskał magisterium. Jeszcze w czasie studiów rozpoczął współpracę z Instytutem Badań Literackich (IBL) Polskiej Akademii Nauk (PAN). Uczestniczył od 1948 w opracowywaniu przez poznańską Pracownię Bibliograficzną rocznika 1947 i 1948 Polskiej Bibliografii Literackiej, a następnie bibliografii pozytywizmu wielkopolskiego. Pierwszy artykuł pt. Znaczenie mickiewiczowego pomnika ogłosił w 1948 w „Gazecie Poznańskiej” (nr 12); za swój właściwy debiut uważał opublikowany w 1949 na łamach „Przeglądu Zachodniego” (nr 11) artykuł pt. Wielkopolskie ścieżki wiersza Słowackiego «Do autora Trzech Psalmów». W 1950 ożenił się z Marią Krystyną Włodarczykówną, polonistką, później bibliografem literatury i teatru. W tymże roku rozpoczął pracę w Katedrze Literatury Polskiej UPozn. początkowo na etacie asystenta, a od 1958 adiunkta. W pracy naukowej zajmował się twórczością polskich pisarzy romantycznych, szczególnie Juliusza Słowackiego, a w latach późniejszych także dziejami kultury wielkopolskiej, teatru i polonistyki poznańskiej. Współpracował nadal z IBL, od 1953 jako współredaktor, z profesorem Zygmuntem Szweykowskim, tomu pozytywizmu i Młodej Polski nowej edycji Literatury polskiej (przekształconej później w Bibliografię literatury polskiej «Nowy Korbut»). W 1952 został członkiem Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk (w 1967-70 przewodniczący Komisji Filologicznej, od 1979 wiceprzewodniczący Wydziału I). W 1957-59 był kierownikiem redakcji literackiej w Wydawnictwie Poznańskim. W marcu 1960 uzyskał doktorat na postawie pracy pt. «Wielkopolskie» opowiadania Henryka Sienkiewicza (promotor profesor Zygmunt Szweykowski), a w grudniu tego roku habilitował się na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu (UAM) na podstawie rozprawy Gdy gościł w Wielkopolszcze. (Adam Mickiewicz w Wielkim Księstwie Poznańskim 1831-1832). W maju następnego roku został powołany na stanowisko docenta Katedry Literatury Polskiej UAM; w 1962-65 pełnił funkcję prodziekana Wydziału Filologii, a od 1964 kierował Zakładem Historii Literatury Polskiej XIX wieku. W 1963 został także pracownikiem etatowym IBL PAN i członkiem komitetu redakcyjnego wydawanej w Instytucie Bibliografii literatury polskiej «Nowy Korbut». Za osiągnięcia naukowe otrzymał w 1968 nagrodę Ministra Oświaty i Szkolnictwa Wyższego III stopnia. W tymże roku wszedł w skład Komitetu Nauk o Literaturze Polskiej PAN, a w 1969 Rady Naukowej IBL PAN. Od 1969 należał do komitetu redakcyjnego serii IBL „Archiwum Literackie” (od t. 14). Od 1970 pełnił funkcję kierownika Zakładu Historii Literatury Polskiej w Instytucie Filologii Polskiej UAM, a od 1974 dyrektora Instytutu (do 1981). W 1973 otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego. W 1975 został uhonorowany nagrodą Ministerstwa Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki II stopnia. Wchodził w skład komitetu redakcyjnego Wielkopolskiego słownika biograficznego (wyd. 1981). W 1976 został redaktorem naczelnym (a także współautorem) przewodnika biobibliograficznego Pisarze polscy, przygotowywanego w IBL PAN (gotowy w maszynopisie w 1987), w 1979-83 był członkiem redakcji serii, a potem czasopisma IBL „Literary Studies in Poland” (t. 1-10). W 1980 działał w Społecznym Komitecie Budowy Pomnika Ofiar Poznańskiego Czerwca 1956 i w Tymczasowym Komitecie Środowisk Twórczych. Wybrany w 1981 na prorektora UAM, po ogłoszeniu w grudniu stanu wojennego został odwołany z tego stanowiska. Od 1981 był czynnym członkiem Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Działał w Towarzystwie Literackim im. A. Mickiewicza, był wieloletnim prezesem Oddziału Poznańskiego, a od 1983 członkiem Zarządu Głównego Towarzystwa. W 1983 był opiniodawcą w postępowaniu przygotowawczym nadania doktoratu honoris causa papieżowi Janowi Pawłowi II przez Uniwersytet Jagielloński w Krakowie. W 1985-86 wchodził w skład Senatu Akademickiego UAM. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1973). Otrzymał nagrodę Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego I stopnia za 1987. Zmarł nagle 28 października 1987 w Poznaniu.
Wyróżniony zespołową nagrodą naukową miasta Poznania w 1991.
Twórczość
1. „Polska Bibliografia Literacka za rok 1947, 1948”. Oprac. pod kierunkiem S. Vrtela-Wierczyńskiego zespół poznańskiej Pracowni Bibliograficznej Instytutu Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk [m.in. J. Maciejewski]. [T. 1-2]. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum 1954, 1956, 568 + 531 s.
2. Słowacki w Wielkopolsce. Szkice i materiały. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum 1955, 239. Instytut Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk.
Zawartość
3. „Wielkopolskie” opowiadania Henryka Sienkiewicza: „Z pamiętnika poznańskiego nauczyciela”; „Za chlebem”; „Bartek Zwycięzca”. Poznań: Państwowe Wydawnictwo Naukowe 1957, 173 s. Poznańskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk. Wydział Filologiczno–Filozoficzny. Prace Komisji Filologicznej.
4. Gdy gościł w Wielkopolszcze. Adam Mickiewicz w Wielkim Księstwie Poznańskim 1831-1832. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie 1958, 289 s.
Zawartość
5. „Kordian”. Dramatyczna trylogia. [Monografia]. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie 1961, 262 s.
Zawartość
6. „Kordian” Juliusza Słowackiego. Warszawa: Państwowe Zakłady Wydawnictw Szkolnych 1964, 143 s. Wyd. 2 Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne 1976. Biblioteka Analiz Literackich.
7. Trzy szkice romantyczne. O „Dziadach”, „Balladynie”, Epilogu „Pana Tadeusza”. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie 1967, 297 s.
Zawartość
8. Mickiewicza wielkopolskie drogi. Rekonstrukcje i refleksje. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie 1972, 564 s.
9. Florenckie poematy Słowackiego. „Poema Piasta Dantyszka herbu Leliwa o piekle”, „Ojciec zadżumionych”, „W Szwajcarii”, „Wacław”. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum 1974, 216 s.
10. Poznański Czerwiec 1956. [Współautor:] Z. Trojanowicz. Warszawa: Niezależne Zrzeszenie Studentów PW* [Politechniki Warszawskiej] 1981, 27 k. Wyd. nast. Warszawa: Społeczny Instytut Wydawniczy „Młynek”* 1981. Por. Prace redakcyjne i edytorskie poz. ↑.
11. Teatry poznańskie w latach panowania króla Stanisława Augusta. [Rozprawa]. Warszawa, Poznań: Państwowe Wydawnictwo Naukowe 1986, 268 s. Wydział Kultury i Sztuki Urzędu Miejskiego w Poznaniu.
12. Dzieje poznańskiej polonistyki uniwersyteckiej 1842-1988. Powst. przed 1987. Oprac., szkicem „Ostatnich lat trzynaście” i posłowiem opatrzył T. Lewandowski. Poznań: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza 1992, 159 s.
13. Powieści poetyckie Słowackiego. Powst. przed 1987. Oprac. i przygotował do druku J. Fiećko. Poznań: W drodze 1991, 149 s.
Artykuły w czasopismach i książkach zbiorowych, m.in.
Utwory niepublikowane, niedatowane
Prace edytorskie i redakcyjne
Omówienia i recenzje
• Ankieta dla IBL PAN ok. 1977.