MACIEJEWSKA Irena

Urodzona 10 grudnia 1930 w miejscowości Dziepółć pod Radomskiem; córka Kazimierza Matysiaka i Marcjanny z Broniszewskich, rolników. W czasie okupacji niemieckiej mieszkała w Dziepółci, a w pobliskim Radomsku uczęszczała na tajne komplety. Debiutowała w 1945 wierszem Rozkaz, opublikowanym w dodatku „Częstochowskiego Głosu Narodu” pt. „Przemiany” (nr 1). W 1949 zdała maturę w II Państwowym Gimnazjum i Liceum w Radomsku. W tymże roku rozpoczęła studia polonistyczne na Uniwersytecie Łódzkim. Debiutowała w 1952 recenzją książki Fiodora Gładkowa «Cement» – epopea pracy socjalistycznej w tygodniku „Wieś” (nr 40). W tymże roku wyszła za mąż za Janusza Maciejewskiego, studenta polonistyki, później historyka literatury i krytyka. W 1952, po ukończeniu trzyletniego studium o specjalizacji pedagogicznej, została przeniesiona na studia magisterskie na Uniwersytet Warszawski (UW), które ukończyła w 1954. Jednocześnie w 1952-53 pracowała w Instytucie Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk, jako zastępca asystenta. Następnie od 1953 pracowała na UW, jako asystentka i od 1956 starsza asystentka początkowo na Wydziale Dziennikarskim, a od 1961 na polonistyce. W 1956-68 była członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W 1958 ogłosiła pierwsze studia naukowe pt. Sylwetka literacka Adama Pługa, opublikowane w „Pamiętniku Literackim” (z. 1) i Twórczość powieściowa Mariana Gawalewicza w „Pracach Polonistycznych” (seria 14). W pracy badawczej zajmowała się literaturą okresu Młodej Polski i XX w. W 1964 uzyskała doktorat na podstawie pracy pt. Twórczość Leopolda Staffa w okresie lwowskim (promotor profesor Jan Zygmunt Jakubowski). W 1968 otrzymała nagrodę Ministra Oświaty i Szkolnictwa Wyższego II stopnia. W 1974 habilitowała się na podstawie rozprawy pt. Warszawski okres twórczości Leopolda Staffa. W 1976 otrzymała stanowisko docenta i do 1978 pracowała w Filii UW w Białymstoku. W 1980-93 była członkiem Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”. W 1981-87 kierowała studium zaocznym filologii polskiej w Warszawie. W 1989 otrzymała tytuł profesora nadzwyczajnego, w 1992 profesora zwyczajnego. Zmarła 8 września 1994 w Warszawie.