BIO
Urodzony 11 listopada 1930 w Warszawie; syn Ignacego Łyskanowskiego, urzędnika, i Cecylii z Brelewskich. Uczęszczał do Liceum Ogólnokształcącego im. T. Reytana. W kwietniu 1948 został członkiem Związku Walki Młodych, a w lipcu tegoż roku Związku Młodzieży Polskiej. Po zdaniu matury w 1949, studiował medycynę na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej (AM) w Warszawie; w 1955 uzyskał dyplom lekarza. W tym też roku ożenił się z Marią Krystyną Gabryś, biologiem. Następnie pracował jako internista w Obwodowej Przychodni nr 2 w dzielnicy Warszawa-Wola, później jako psychiatra w Poradni Zdrowia Psychicznego. W 1957 został członkiem Polskiego Towarzystwa Historii Medycyny; przez dwie kadencje pełnił funkcję prezesa Zarządu Głównego. W 1958 ogłosił pierwszą książkę popularnonaukową z dziejów medycyny polskiej pt. Śladami polskiego Eskulapa (podpisany Karol Soczyński). W 1962 rozpoczął twórczość literacką. W 1964 uzyskał stopień specjalisty I stopnia z zakresu chorób psychicznych; w 1968 stopień doktora nauk medycznych, w 1970 habilitację. W tymże roku został członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W 1971 wygrał konkurs na stanowisko kierownika Zakładu Historii Medycyny i Farmacji AM w Warszawie (od 1995 Zakład Historii i Filozofii Medycyny AM). W 1971 został członkiem Związku Literatów Polskich (ZLP). Za książkę Medycyna i lekarze dawnej Warszawy otrzymał nagrodę im. T. Boya-Żeleńskiego I stopnia w 1977. W 1983 został członkiem nowego ZLP. W 1986 otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1995 tytuł profesora zwyczajnego. Obok pracy naukowej kontynuował praktykę lekarską, pracując w przychodni Warszawa-Praga Południe. Był w 1966 współzałożycielem Unii Polskich Pisarzy Medyków (od 1981 Unia Pisarzy Lekarzy); w 1978 został wybrany na jej przewodniczącego. Należał też do Światowej Unii Pisarzy Lekarzy (od 1966), Międzynarodowego Towarzystwa Historii Medycyny (od 1971) oraz Międzynarodowej Fundacji Hipokratesowskiej na wyspie Kos (od 1994). Odznaczony m.in. Medalem im. J.E. Purkyniego (1972), odznaką „Zasłużony Działacz Kultury” (1974), odznaką „Wzorowy Pracownik Służby Zdrowia” (1976) oraz Złotym Krzyżem Zasługi (1980). Zmarł 6 października 2013 w Wołominie.
Twórczość
Oprócz prac naukowych i popularnonaukowych z zakresu historii medycyny opublikował:.
1. Mury cytadeli. Notatnik lekarza. [Powieść]. Warszawa: Instytut Wydawniczy „PAX” 1962, 156 s. Wyd. 2 zob. poz. ↑.
2. Zapiski warszawskiego konsyliarza. [Powieść]. Warszawa: Instytut Wydawniczy „PAX” 1965, 219 s.
Nagrody
3. Ostatnie sprawozdanie archiatra. [Powieść]. Warszawa: Instytut Wydawniczy „PAX” 1967, 201 s.
4. Portret mistrza medycyny. [Powieść]. Warszawa: Czytelnik 1970, 272 s.
5. Testament mistrza chirurgii. [Powieść]. Warszawa: Czytelnik 1974, 201 s. Wyd. 2 zmienione tamże 1979.
6. Gwiazda doktora Oczki. [Opowieść historyczna]. Warszawa: Czytelnik 1977, 167 s.
Nagrody
7. Mury cytadeli; Doktor Karol S. [Powieści]. Warszawa: Czytelnik 1980, 290 s.
8. Doktor Grodecki. [Powieść]. Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza 1982, 70 s.
9. Rejony doktora Grodeckiego. [Powieść]. Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza 1983, 62 s.
10. Sostrates uczeń Hipokratesa. [Powieść dla młodzieży]. Szczecin: Glob 1987, 173 s.
11. Miłość w Domu Obłąkanych. [Powieść]. Katowice: Akapit 1992, 177 s.
