BIO
Urodzony 18 kwietnia 1938 w Warszawie; syn Konstantego Łubieńskiego, ekonomisty, i Marii z Bogatyńskich, romanistki i pianistki. W czasie okupacji niemieckiej przebywał w majątku dziadków pod Dębicą. W 1955 ukończył Liceum Ogólnokształcące Towarzystwa Przyjaciół Dzieci nr 1 im. B. Limanowskiego w Warszawie. Debiutował w tymże roku wierszem pt. Z Tatr (I-IV), opublikowanym w czasopiśmie „Dziś i jutro” (nr 35). Od 1955 studiował na Uniwersytecie Warszawskim, początkowo historię, a następnie przeniósł się na filologię polską, którą ukończył w 1960. Od 1959 ogłaszał także utwory dramatyczne i prozę. Recenzje publikował m.in. w „Twórczości” (1958-61) i „Współczesności” (1959, 1962-65). Po rocznym pobycie we Francji, pracował w 1962-71 w miesięczniku „Polska”. W 1963 ożenił się z Dolores Bokową, historyczką sztuki (rozwód w 1972). Od 1970 należał do Związku Literatów Polskich (do rozwiązania Związku w 1983). W 1971-81 był członkiem redakcji tygodnika „Kultura”, publikując recenzje, artykuły. Wiele podróżował m.in. do Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich, Francji, Włoch, USA, Mongolii i Pakistanu. W 1976 zawarł związek małżeński z Katarzyną Zawadzką, tłumaczką. W 1978 był jednym ze współzałożycieli wychodzącego poza cenzurą czasopisma „Res Publica”, w którym drukował artykuły w latach następnych (m.in.: podpisywane KT, TK), także po 1987, kiedy pismo uzyskało debit. W 1979 został członkiem Polskiego PEN Clubu. W latach osiemdziesiątych publikował w emigracyjnych miesięcznikach „Aneks” (Londyn) i „Zeszyty Literackie” (Paryż). W 1989 został współzałożycielem, a następnie członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich oraz prezesem Oddziału Warszawskiego (do 1996). W 1989-92 był członkiem zespołu redakcyjnego „Tygodnika Solidarność”. W tymże okresie wchodził w skład Rady Krajowej Stowarzyszenia „Wspólnota Polska”. W roku akademickim 1992/93 zbierał materiały do książki pt. „Porachunki sumienia” w Collegium Budapest w Budapeszcie. W sezonie 1995/96 był konsultantem literackim Teatru na Woli w Warszawie. W 1996 wszedł do kolegium redakcyjnego miesięcznika „Teatr”. W styczniu 1998 został redaktorem naczelnym „Nowych Książek”. Odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2006). Zmarł 15 marca 2024 w Warszawie; pochowany tamże na Cmentarzu Powązkowskim..
Twórczość
1. Gra. [Utwór dramatyczny]. „Dialog” 1959 nr 9 s. 90-93. Telewizja Polska 1963.
2. Ćwiczenia. [Opowiadania]. Warszawa: Czytelnik 1962, 88 s.
Zawartość
3. Stare byki. [Utwór dramatyczny]. „Dialog” 1964 nr 7 s. 64-69.
4. Leningrad. [Przewodnik]. [Współautorka:] D. Łubieńska. Kompozycja i układ: K. Saysse-Tobiczyk. [Warszawa:] Wiedza Powszechna 1968, 277 s.
5. Zegary. [Utwór dramatyczny]. „Dialog” 1968 nr 10 s. 45-68. Prapremiera: Wrocław, Studencki Teatr „Kalambur” 1969. Przedruk zob. poz. ↑.
6. Koczowisko. [Utwór dramatyczny]. „Dialog” 1974 nr 11 s. 5-35. Prapremiera: Polskie Radio 1978; Wrocław, Teatr Polski 1979. Przedruk zob. poz. ↑.
Nagrody
7. Ćwiczenia z aniołem. [Utwór dramatyczny]. „Dialog” 1976 nr 8 s. 5-26. Prapremiera: Opole, Teatr im. J. Kochanowskiego 1979. Polskie Radio 1981.
8. Bić się czy nie bić? O polskich powstaniach. Kraków: Wydawnictwo Literackie 1978, 114 s. Wyd. nast. tamże: wyd. 2 1980, wyd. 3 1989, wyd. 4 1996, [wyd. 5] rozszerzone Warszawa: Świat Książki 1997, 202 s.
Wyd. nast. łącznie z poz. ↑, ↑ pt. Bić się czy nie bić?; Czerwonobiały; Norwid wraca do Paryża. Warszawa: Pavo 1996, 227 s.
9. Pod skórą. [Powieść]. Warszawa: Czytelnik 1980, 115 s.
10. Przez śnieg? [Utwór dramatyczny]. „Dialog” 1981 nr 8 s. 40-57.
11. Zegary; Koczowisko. [Utwory dramatyczne]. Warszawa: Czytelnik 1982, 162 s. Zob. poz. ↑, ↑.
12. Czerwonobiały. [O L. Mierosławskim]. Kraków: Wydawnictwo Literackie 1983, 134 s.
Wyd. nast. łącznie z poz. ↑, ↑ pt. Bić się czy nie bić?; Czerwonobiały; Norwid wraca do Paryża. Warszawa: Pavo 1996, 227 s.
13. Pisane przedwczoraj. [Szkice]. [Kraków:] Oficyna Literacka* 1983, 44 s. Przedruk zob. poz. ↑.
Zawartość
14. Śmierć komandora. [Utwór dramatyczny]. „Dialog” 1983 nr 10 s. 5-37. Prapremiera: Wrocław, Teatr Polski 1984.
Przekłady
węgierski
15. Skarbuś. (Słuchowisko teatralne). „Dialog” 1985 nr 5 s. 5-31.
16. Bohaterowie naszych czasów. Londyn: Aneks 1986, 109 s.
Nagrody
Zawartość
17. Sławek i Sławka. [Utwór dramatyczny]. „Dialog” 1988 nr 2 s. 5-25.
18. Historia z psem. [Utwór dramatyczny]. „Dialog” 1989 nr 11/12 s. 5-20.
19. Norwid wraca do Paryża. [Opowieść]. Kraków: Wydawnictwo Literackie 1989, 146 s. Wyd. nast. Warszawa: Słowo 1993.
Nagrody
Wyd. nast. łącznie z poz. ↑, ↑ pt. Bić się czy nie bić?; Czerwonobiały; Norwid wraca do Paryża. Warszawa: Pavo 1996, 227 s.
20. Trzeci oddech. [Utwór dramatyczny]. „Dialog” 1991 nr 3 s. 5-14.
21. Strefa nadgraniczna. [Utwór dramatyczny]. „Dialog” 1992 nr 4 s. 5-29.
22. Śniadanie do łóżka. [Utwór dramatyczny]. „Dialog” 1993 nr 10 s. 5-21. Prapremiera: Warszawa: Stowarzyszenie Autorów ZAiKS 1994.
23. Porachunki sumienia. [Eseje]. Warszawa: Biblioteka „Więzi” 1994, 104 s.
Nagrody
Zawartość
24. Nieobecni mają rację. [Wiersze]. Warszawa: Wydawnictwo Fundacji „Historia Pro Futuro” 1996, 42 s.
25. Wzgórze. [Utwór dramatyczny]. „Dialog” 1996 nr 11 s. 5-29.
26. Italiam, Italiam... [Utwór dramatyczny]. „Dialog” 1998 nr 5 s. 19-28.
27. M jak Mickiewicz. [Biografia]. Warszawa: Świat Książki 1998, 317 s. Wyd. nast.: wyd. 2 poprawione tamże 1999; wyd. 2 [właśc. 3] Warszawa: Nowy Świat 2003, tamże 2005.
28. Domy, drzewa, chińska róża. [Utwór dramatyczny]. „Dialog” 2000 nr 7 s. 35-51.
29. Ostatni. [Utwór dramatyczny]. „Dialog” 2002 nr 1/2 s. 5-47. Prapremiera: Warszawa, Teatr Narodowy 2003.
30. Ani tryumf, ani zgon. Szkice o Powstaniu Warszawskim. Warszawa: Nowy Świat 2004, 102 s.
31. Wszystko w rodzinie. [Szkice literackie]. Warszawa: Świat Książki 2004, 157 s.
Nagrody
32. Przez las. [Utwór dramatyczny]. „Dialog” 2007 nr 2 s. 102-116.
Przekłady
Zawartość
Adaptacje
radiowe
Omówienia i recenzje
• Ankieta dla IBL PAN 1997.
