BIO
Urodzona 13 października 1930 w Lidzie; córka Kazimierza Lubkiewicza, sędziego, i Marianny z Mickiewiczów. Do 1937 mieszkała w Lidzie, a następnie w Wilnie, gdzie skończyła I klasę szkoły powszechnej. Po wybuchu II wojny światowej, w okresie Republiki Litewskiej i Litewskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej mieszkała nadal w Wilnie. Podczas okupacji niemieckiej przebywała w majątku dziadków ze strony matki w Rakuciszkach, niedaleko Oran. W 1946 w ramach tzw. akcji repatriacyjnej przyjechała wraz z ciotką (ojciec zmarł, chora matka wróciła dopiero w 1950) do Wołowa (województwo wrocławskie), gdzie ukończyła w 1949 gimnazjum (z małą maturą). Następnie uczęszczała do dwuletniej szkoły pielęgniarskiej we Wrocławiu. Po jej ukończeniu pracowała w zakładzie dla dzieci chorych na chorobę Heinego-Medina w Goczałkowicach. Równocześnie kontynuowała naukę zaocznie w liceum ogólnokształcącym w Bielsku-Białej; w 1954 zdała maturę. W tym samym roku rozpoczęła studia na Wydziale Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego; w 1960 uzyskała magisterium. W czasie studiów pracowała dorywczo w ośrodkach zdrowia jako pielęgniarka, od 1959 jako dziennikarka w czasopiśmie „Rolnik Spółdzielca” (do 1978). Debiutowała w 1962 reportażem pt. Świerszczowe powroty, wydrukowanym w tomie zbiorowym Dymisja dla anioła (wyd. 1962); za właściwy debiut uważała wiersz pt. Czarownica, ogłoszony w 1962 w „Teatrze Ludowym” (nr 11-12). W następnych latach rozwijała twórczość prozatorską, od 1967 pisała także utwory dramatyczne i słuchowiska radiowe. Była laureatką wielu konkursów na opowiadania i słuchowiska radiowe. W 1968 wyszła za mąż za Ryszarda Urbanowicza, aktora. Od 1974 należała do Związku Literatów Polskich (do rozwiązania Związku w 1983). W 1978-90 pracowała w Polskim Radiu, m.in. jako współautorka radiowej powieści W Jezioranach. W 1989 została członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Wyróżniona odznaką Zasłużony Działacz Kultury (1974) i Złotym Krzyżem Zasługi (1985). Zmarła 7 grudnia 2023 w Warszawie.
Twórczość
1. Banda z Wroniej Góry. [Opowiadanie dla młodzieży]. Warszawa: Państwowe Zakłady Wydawnictw Szkolnych 1965, 46 s. Wyd. nast. tamże: wyd. 2 1967, wyd. 3 1970.
2. Kwiatek dla Basi. (Dzień Kobiet obchodzony przez spółdzielnię uczniowską). [Obrazek sceniczny]. W: W naszej szkolnej gromadzie. Warszawa: Zakład Wydawnictw Centrali Rolniczej Spółdzielni „Samopomoc Chłopska” 1967 s. 34-36.
3. Szczenię wilkołaka. [Utwór dramatyczny]. „Dialog” 1970 nr 11 s. 5-22. Telewizja Polska 1972.
4. Wieczór z Lońką. [Utwór dramatyczny]. „Dialog” 1970 nr 2 s. 5-12. Polskie Radio 1971.
5. Od tego się nie umiera. [Scenariusz filmowy]. „Kino” 1972 nr 5 s. 29-32.
Nagrody
6. Małanka. [Utwór dramatyczny]. Prapremiera: pt. Wodzianka. Warszawa, Teatr Nowy 1975. Polskie Radio 1979.
7. Wijuny. [Utwór dramatyczny]. „Dialog” 1975 nr 12 s. 5-30. Prapremiera: Poznań Teatr Nowy 1976. Wyd. Warszawa: Czytelnik 1982, 86 s.
Nagrody
Przekłady
angielski
8. Sękacz. [Utwór dramatyczny]. Prapremiera: Warszawa, Teatr Ziemi Mazowieckiej 1977.
9. W Jezioranach. [Powieść radiowa; współautorzy:] w 1977-1981: W. Milczarek, A. Mularczyk, Z. Posmysz; od 1983: A. Mularczyk, A. Bartosz. Polskie Radio od 1977.
10. Dzitwa. [Opowiadania]. Londyn: Polska Fundacja Kulturalna 1990, 111 s.
Zawartość
Adaptacje
radiowe
11. Boża podszewka. [Powieść]. Sejny: Biblioteka Krasnogrudy, Fundacja Pogranicze 1994, 293 s.
Cz. 2: Warszawa: Prószyński i S-ka 1998, 247 s. Wyd. nast. tamże 2003.
Wyd. łącznie cz. 1-2: wyd. 2 Warszawa: Prószyński i S-ka 1998, 445 s., wyd. 3 tamże 2003; wyd. 4 Warszawa: G+J Gruner + Jahr Polska 2005.
Adaptacje
telewizyjne
12. Babskie nasienie. [Opowiadania]. Warszawa: Prószyński i S-ka 2005, 216 s.
Słuchowiska radiowe, m.in.
Zob. też Twórczość poz. ↑, ↑, ↑.
Omówienia i recenzje
• Ankieta dla IBL PAN 1996, 2006.