BIO

Urodzona 13 października 1930 w Lidzie; córka Kazimierza Lubkiewicza, sędziego, i Marianny z Mickiewiczów. Do 1937 mieszkała w Lidzie, a następnie w Wilnie, gdzie skończyła I klasę szkoły powszechnej. Po wybuchu II wojny światowej, w okresie Republiki Litewskiej i Litewskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej mieszkała nadal w Wilnie. Podczas okupacji niemieckiej przebywała w majątku dziadków ze strony matki w Rakuciszkach, niedaleko Oran. W 1946 w ramach tzw. akcji repatriacyjnej przyjechała wraz z ciotką (ojciec zmarł, chora matka wróciła dopiero w 1950) do Wołowa (województwo wrocławskie), gdzie ukończyła w 1949 gimnazjum (z małą maturą). Następnie uczęszczała do dwuletniej szkoły pielęgniarskiej we Wrocławiu. Po jej ukończeniu pracowała w zakładzie dla dzieci chorych na chorobę Heinego-Medina w Goczałkowicach. Równocześnie kontynuowała naukę zaocznie w liceum ogólnokształcącym w Bielsku-Białej; w 1954 zdała maturę. W tym samym roku rozpoczęła studia na Wydziale Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego; w 1960 uzyskała magisterium. W czasie studiów pracowała dorywczo w ośrodkach zdrowia jako pielęgniarka, od 1959 jako dziennikarka w czasopiśmie „Rolnik Spółdzielca” (do 1978). Debiutowała w 1962 reportażem pt. Świerszczowe powroty, wydrukowanym w tomie zbiorowym Dymisja dla anioła (wyd. 1962); za właściwy debiut uważała wiersz pt. Czarownica, ogłoszony w 1962 w „Teatrze Ludowym” (nr 11-12). W następnych latach rozwijała twórczość prozatorską, od 1967 pisała także utwory dramatyczne i słuchowiska radiowe. Była laureatką wielu konkursów na opowiadania i słuchowiska radiowe. W 1968 wyszła za mąż za Ryszarda Urbanowicza, aktora. Od 1974 należała do Związku Literatów Polskich (do rozwiązania Związku w 1983). W 1978-90 pracowała w Polskim Radiu, m.in. jako współautorka radiowej powieści W Jezioranach. W 1989 została członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Wyróżniona odznaką Zasłużony Działacz Kultury (1974) i Złotym Krzyżem Zasługi (1985). Zmarła 7 grudnia 2023 w Warszawie.

Twórczość

1. Banda z Wroniej Góry. [Opowiadanie dla młodzieży]. Warszawa: Państwowe Zakłady Wydawnictw Szkolnych 1965, 46 s. Wyd. nast. tamże: wyd. 2 1967, wyd. 3 1970.

2. Kwiatek dla Basi. (Dzień Kobiet obchodzony przez spółdzielnię uczniowską). [Obrazek sceniczny]. W: W naszej szkolnej gromadzie. Warszawa: Zakład Wydawnictw Centrali Rolniczej Spółdzielni „Samopomoc Chłopska 1967 s. 34-36.

3. Szczenię wilkołaka. [Utwór dramatyczny]. Dialog 1970 nr 11 s. 5-22. Telewizja Polska 1972.

4. Wieczór z Lońką. [Utwór dramatyczny]. Dialog 1970 nr 2 s. 5-12. Polskie Radio 1971.

5. Od tego się nie umiera. [Scenariusz filmowy]. Kino 1972 nr 5 s. 29-32.

Nagrody

Nagroda Ministra Kultury i Sztuki i Naczelnego Zarządu Kinematografii w 1972.

6. Małanka. [Utwór dramatyczny]. Prapremiera: pt. Wodzianka. Warszawa, Teatr Nowy 1975. Polskie Radio 1979.

7. Wijuny. [Utwór dramatyczny]. Dialog 1975 nr 12 s. 5-30. Prapremiera: Poznań Teatr Nowy 1976. Wyd. Warszawa: Czytelnik 1982, 86 s.

Nagrody

Nagroda Teatru Ateneum za debiut dramaturgiczny w Warszawie w 1974 oraz nagroda im. S. Piętaka w 1976.

Przekłady

angielski

[Przeł.] H. Kaut-Howson. Druk „Plays and Players,” Londyn 1978. Wystawienie: London, Theatre Space-Actors Soup Kitchen 1978.
[Przeł.] R. Pulvers. Wystawienie: Georgetown, Alla Ragers Gallery 1991.

8. Sękacz. [Utwór dramatyczny]. Prapremiera: Warszawa, Teatr Ziemi Mazowieckiej 1977.

9. W Jezioranach. [Powieść radiowa; współautorzy:] w 1977-1981: W. Milczarek, A. Mularczyk, Z. Posmysz; od 1983: A. Mularczyk, A. Bartosz. Polskie Radio od 1977.

Emisja raz w tygodniu od 1960 (do 1976 bez udziału Teresy Lubkiewicz-Urbanowicz).

10. Dzitwa. [Opowiadania]. Londyn: Polska Fundacja Kulturalna 1990, 111 s.

Zawartość

Szlachecka choroba; Żyłka myśliwska; Prynuka; Dzitwa; Wypowiedziano mi wojnę.

Adaptacje

radiowe

Poszczególnych opowiadań. Polskie Radio 1991.

11. Boża podszewka. [Powieść]. Sejny: Biblioteka Krasnogrudy, Fundacja Pogranicze 1994, 293 s.

Cz. 2: Warszawa: Prószyński i S-ka 1998, 247 s. Wyd. nast. tamże 2003.

Wyd. łącznie cz. 1-2: wyd. 2 Warszawa: Prószyński i S-ka 1998, 445 s., wyd. 3 tamże 2003; wyd. 4 Warszawa: G+J Gruner + Jahr Polska 2005.

Adaptacje

telewizyjne

Boża podszewka. Scenariusz serialu telewizyjnego: I. Cywińska. Dialogi: T. Lubkiewicz-Urbanowicz. [Cz. 1] Telewizja Polska 1997, cz. 2 Telewizja Polska 2005.

12. Babskie nasienie. [Opowiadania]. Warszawa: Prószyński i S-ka 2005, 216 s.

Słuchowiska radiowe, m.in.

Zob. też Twórczość poz. , , .

Prynuka. Polskie Radio 1968. Druk „Teatr Polskiego Radia” 1968 nr 6 s. 17-30.
My z Ciepieliszek. Polskie Radio 1970.
Nie samą miłością. Polskie Radio 1971.
Czar Gaładusi. Powst. 1972. Polskie Radio 1977 [nagroda w konkursie na słuchowisko współczesne w 1972].
Przed podróżą. Polskie Radio 1972. Druk „Teatr Polskiego Radia” 1973 nr 1 s. 35-43 [nagroda w konkursie Polskiego Radia na słuchowisko współczesne w 1972].
Kogutek. Polskie Radio 1973.
Podróżniczki. Polskie Radio 1973.
Z moich stron. Polskie Radio 1973.
Kwiat paproci. Polskie Radio 1974. Druk „Teatr Polskiego Radia” 1973 nr 4 s. 45-58.
Gajdis. Polskie Radio 1975.
Narzeczona. Polskie Radio 1975.
Nietutejsza. Polskie Radio 1975. Druk „Teatr Polskiego Radia” 1975 nr 2 s. 31-40.
Smykałka. Polskie Radio 1975.
Wyrodek. Polskie Radio 1976.
Babskie nasienie. Polskie Radio 1977.
Domowy złodziej. Polskie Radio 1977.
Opiekun. Polskie Radio 1977.
Pomoc domowa. Polskie Radio 1978.
Impreza. Polskie Radio 1979.
Małodobry. Polskie Radio 1980.

Omówienia i recenzje

Ankieta dla IBL PAN 1996, 2006.

Ogólne

Artykuły

W. Billip: Ciepieliszki i szeroki świat. Tygodnik Kulturalny 1977 nr 5 [dot. słuchowisk radiowych].
J. Dunin: Jak to na kresach było... Życie Warszawy 1995 nr 60.
M. Sugiera: Leworęczna i wilkołak. „Inny” w dramatach Lubkiewicz-Urbanowicz. Teksty Drugie 1999 nr 5.
L. Szaruga: Kresy w prozie Teresy Lubkiewicz-Urbanowicz. W: Kresy w literaturze. Szczecin 1999.

Wijuny

J. Korczak. „Życie Literackie1976 nr 14.
J. Ratajczak: Wijcie się „Wijuny”!Teatr1976 nr 11.
M. Sienkiewicz: Wijuny, czyli zło, które jest w nas. Kultura 1976 nr 18.

Boża podszewka

J. Dunin: Podwójna podszewka. Nowe Książki 1998 nr 10 [dot. Cz. 2].
Wywiad: Prawda mojej mamy. Rozm. T. Sobolewski. Gazeta Wyborcza 1998 nr 50.

Kogutek

M. Kaziów. „Gazeta Zielonogórska1973 nr 244.