BIO
Urodzony 26 lutego 1913 w Warszawie; syn Mateusza Libina, urzędnika bankowego, i Ludwiki z Zająców, nauczycielki. W 1931 ukończył Gimnazjum im. M. Reja w Warszawie. Następnie studiował polonistykę oraz filozofię i historię na Uniwersytecie Warszawskim (UW). W 1936 otrzymał dyplom magistra filologii polskiej, a w 1938 dyplom nauczyciela szkół średnich. W 1939 odbywał praktykę nauczycielską w Gimnazjum im. M. Reja w Warszawie. W tymże roku ogłosił pierwsze studia naukowe pt. Antoni Lange w dziesięciolecie śmierci w piśmie „Epoka” (nr 8) oraz Pochwała akademicka w organie Towarzystwa Polonistów Rzeczypospolitej Polskiej „Życie Literackie” (nr 1). Podczas okupacji niemieckiej przebywał w Warszawie. Brał udział w tajnym nauczaniu, początkowo w gimnazjum na terenie getta (w Archiwum Żydowskiego Instytutu Historycznego znajduje się jego relacja o tajnym nauczaniu w getcie warszawskim), potem poza jego murami, w świetlicy Rady Głównej Opiekuńczej. Współpracował z czasopismami konspiracyjnymi „Czyn” i „Myśl Demokratyczna”. Uczestniczył w powstaniu warszawskim w oddziałach Armii Krajowej na terenie Politechniki Warszawskiej, wziął udział w akcji ratowania przed zagładą księgozbioru Jana Michalskiego. Po upadku powstania uczył na tajnych kompletach w Ursusie. Po wojnie, w 1945-50 pracował jako nauczyciel języka polskiego i propedeutyki filozofii w Gimnazjum im. B. Limanowskiego Robotniczego Towarzystwa Przyjaciół Dzieci i w Gimnazjum im. S. Sempołowskiej w Warszawie. W 1946 uzyskał doktorat na UW, na podstawie pracy pt. Działalność literacka Stanisława Kostki Potockiego (promotor prof. Julian Krzyżanowski). W tymże roku został członkiem Towarzystwa Literackiego im. A. Mickiewicza (TLAM; w 1946-50 skarbnik). W 1947 ożenił się z Heleną Żmijewską, nauczycielką łaciny. Od tegoż roku używał nazwiska Libin-Libera. Rozprawy i szkice na temat literatury przede wszystkim okresu Oświecenia, ale też literatury XIX i XX w. ogłaszał m.in. w „Pamiętniku Literackim” (od 1947), „Polonistyce” (od 1947), „Przeglądzie Humanistycznym” (od 1958). Od 1950 był pracownikiem naukowo-dydaktycznym na UW, od 1951 jako zastępca profesora historii literatury polskiej, a od 1954 jako profesor nadzwyczajny. W 1951/52 otrzymał nagrodę Ministra Szkolnictwa Wyższego. W 1952-60 pełnił funkcję dziekana Wydziału Filologicznego UW. W 1953 został członkiem Rady Naukowej Instytutu Badań Literackich (IBL) Polskiej Akademii Nauk (PAN). Od 1955 był działaczem Towarzystwa Wiedzy Powszechnej. Od tegoż roku współpracował stale z „Rocznikiem Literackim”, opracowując początkowo dział pt. Romantyzm, a od 1965 dział Oświecenie. W 1960 został członkiem Komitetu Nauki o Literaturze Polskiej PAN (początkowo Komitet Nauki o Literaturze PAN). W 1962-78 był przewodniczącym zarządu Oddziału Warszawskiego TLAM. W 1966-82 kierował Zakładem Literatury Oświecenia w Instytucie Filologii Polskiej UW. W 1971 został mianowany profesorem zwyczajnym. W 1971-90 był wiceprzewodniczącym Głównej Komisji Olimpiady Polonistycznej. W 1972 został członkiem komitetu redakcyjnego serii „Studia z Okresu Oświecenia”, wydawanej przez IBL PAN (od 1978 zastępca przewodniczącego komitetu redakcyjnego, od 1995 przewodniczący). Otrzymał nagrodę Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki I stopnia (1974), II stopnia (1976) i I stopnia (1983). W 1976 został członkiem Polskiego PEN Clubu. W 1977 został członkiem rady redakcyjnej „Przeglądu Humanistycznego”. W 1978 otrzymał tytuł członka honorowego TLAM, w 1983-96 był jego prezesem. Należał do komitetu redakcyjnego „Rocznika Literackiego” (1979), a także przewodnika encyklopedycznego Literatura polska (1984). W 1982 został członkiem Towarzystwa Naukowego Warszawskiego. W 1983 przeszedł na emeryturę na UW. W 1985 został członkiem rady redakcyjnej „Rocznika Warszawskiego”. Otrzymał nagrodę im. Hugona Steinhausa (1995). W 1997 został członkiem Rady Naukowej Ośrodka Badań nad Tradycją Antyczną w Polsce i Europie Środkowo-Wschodniej przy UW. W 1998 odbyło się na Wydziale Polonistyki UW uroczyste odnowienie jego doktoratu. Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1952), Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1958), Złotą Odznaką Honorową Za Zasługi dla Warszawy (1967), Orderem Sztandaru Pracy II klasy (1969), Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1979). Zmarł 26 marca 1998 w Warszawie.
Twórczość
1. Powstanie styczniowe. [Warszawa: Związek Walki Młodych 1944], 10 k. powielone „Biblioteka Samokształceniowa”, 6. Dod. do „Poradnika Oświatowego”.
2. Historia literatury polskiej. Klasa 9. Cz. 2: Literatura okresu stanisławowskiego. Warszawa: Państwowe Zakłady Wydawnictw Szkolnych 1952, 154 s. Wyd. nast. tamże łącznie z cz. 1 z podtytułem: Od początków piśmiennictwa do końca XVIII w. [Współautor:] K. Budzyk, J. Pietrusiewiczowa: wyd. 2 1952, 372 s., wyd. 3 1953, wyd. 4 zmienione [Współautor:] K. Budzyk, J. Pietrusiewiczowa, W. Szyszkowski 1954, 315 s., toż wyd. 5-16 1955-1965.
3. Adam Mickiewicz, wielki poeta polskiego romantyzmu. Warszawa: Wiedza Powszechna 1955, 62 s. Wyd. 2 tamże 1956.
4. Historia literatury polskiej okresu romantyzmu. Podręcznik próbny dla klasy 10. [Współautor:] S. Jerschina, E. Sawrymowicz. Warszawa: Państwowe Zakłady Wydawnictw Szkolnych 1956, 335 s. Wyd. nast. pt. Historia literatury polskiej okresu romantyzmu. Dla klasy 10: wyd. 2-12 tamże 1957-1967.
5. „Konrad Wallenrod” Adama Mickiewicza. Warszawa: Czytelnik 1966, 166 s.
6. Literatura polska okresu romantyzmu. Podręcznik dla klasy 2 liceów ogólnokształcących oraz techników i liceów zawodowych. [Współautor:] S. Jerschina, E. Sawrymowicz. Warszawa: Państwowe Zakłady Wydawnictw Szkolnych 1968, 455 s. Wyd. nast. 2-13 tamże 1969-1982.
7. Zygmunt Krasiński. [Szkic]. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe 1968, 78 s. Wyd. 2 rozszerzone tamże 1986, 95 s.
8. Problemy polskiego Oświecenia. Kultura i styl. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe 1969 [właśc. 1968], 305 s.
Zawartość
9. Życie literackie w Warszawie w czasach Stanisława Augusta. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1971, 234 s.
Zawartość
10. Oświecenie. W: Literatura polska. [T. 1]. Od średniowiecza do pozytywizmu. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe 1974 [właśc. 1973] s. 217-312. Uniwersytet Warszawski Instytut Filologii Polskiej. Wyd. nast. tamże: wyd. 2 1975, wyd. 3 1977, wyd. 4 1979.
Nagrody
11. Romantyzm. Podręcznik literatury polskiej dla klasy 2 szkół średnich. [Współautor:] S. Makowski, E. Sawrymowicz. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne 1978, 511 s. Wyd. nast. 2-9 tamże 1979-1988.
12. Wiek oświecony. Studia i szkice z dziejów literatury i kultury polskiej XVIII i początków XIX w. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1986, 395 s.
Zawartość
Przekłady
francuski
13. Oświecenie. W: Literatura polska. T. 1. Od średniowiecza do oświecenia. [Współautor:] J. Pietrusiewiczowa, J. Rytel. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe 1988, s. 227-365. Uniwersytet Warszawski Instytut Literatury Polskiej. Wyd. 2 tamże 1989.
14. Świat książek Jana Parandowskiego. [Szkic]. Warszawa: Czytelnik 1989, 15 s.
15. Rozważania o wieku tolerancji, rozumu i gustu. Szkice o XVIII stuleciu. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1994, 400 s.
Zawartość
16. Uczeni i nauczyciele. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe 1995, 199 s.
17. W literaturze i legendzie. O judaikach polskiego Oświecenia. Szkice literackie. Łódź: Oficyna Bibliofilów 1999, 70 s.
Zawartość
18. Narodziny idei Biblioteki Narodowej w literaturze polskiego Oświecenia. Warszawa: Biblioteka Narodowa 2003, 30 s.
19. Od Sejmu Czteroletniego do Napoleona. [Szkice]. Oprac. M. Bokszczanin. Warszawa: Instytut Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk; Towarzystwo Literackie im. A. Mickiewicza 2004, 276 s.
Zawartość
Artykuły w czasopismach i książkach zbiorowych, m.in.
Prace redakcyjne
Omówienia i recenzje
• Ankieta dla IBL PAN 1957.
