BIO
Urodzony 7 kwietnia 1915 w Kielcach; syn Leona Lewańskiego, przemysłowca, i Marii z Lesieckich. Uczęszczał do prywatnego Gimnazjum im. św. Stanisława Kostki w Kielcach. Po zdaniu w 1933 matury, studiował polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim; w 1937 uzyskał magisterium. Po półtorarocznym pobycie na kuracji zdrowotnej w Zakopanem, zamieszkał w 1938 na Śląsku i pracował jako polonista w Gimnazjum Państwowym w Siemianowicach Śląskich. W tym czasie nawiązał kontakt z Instytutem Śląskim w Katowicach. Podczas okupacji niemieckiej mieszkał głównie w Krakowie; od 1940 brał udział w tajnym nauczaniu w okręgu krakowskim. W lutym 1945 rozpoczął pracę w Instytucie Śląskim w Katowicach, jako referent działu piśmiennictwa śląskiego, sekretarz redakcji kwartalnika „Zaranie Śląskie”, a następnie do 1948 sekretarz organizacyjny i pełniący obowiązki kierownika Oddziału Wrocławskiego tegoż Instytutu. Od marca do sierpnia 1945 pracował nadto jako cenzor w Wojewódzkim Biurze Kontroli Prasy, Publikacji i Widowisk w Katowicach. Od maja 1946 był także asystentem, a następnie adiunktem w Instytucie Historii Literatury Polskiej Uniwersytetu Wrocławskiego (do 1951). Rozprawy oraz recenzje naukowe ogłaszał m.in. w „Pamiętniku Literackim” (od 1947) i „Pamiętniku Teatralnym” (od 1954). Artykuły literackie publikował m.in. w stałej kolumnie „Trybuny Dolnośląskiej” (1948). Współpracował z rozgłośnią wrocławską Polskiego Radia. Po rocznym urlopie zdrowotnym nawiązał współpracę z Instytutem Badań Literackich (IBL). Około 1950 rozpoczął opracowywanie monografii dramatu staropolskiego. W 1952 był wspólnie z Alodią Kawecką-Gryczową inicjatorem prac zespołowych nad bibliografią dramatu staropolskiego, obejmującą zabytki rękopiśmienne i drukowane. W tymże roku otrzymał stanowisko asystenta Działu Literatury Staropolskiej IBL Polskiej Akademii Nauk (PAN). W 1957 przeniósł się na stałe do Warszawy. W pracy badawczej zajął się głównie literaturą XVI w. oraz dramatem XVII w. Wielokrotnie wyjeżdżał za granicę w związku z prowadzonymi badaniami oraz na wykłady, głównie do Włoch, a także do Francji, Czechosłowacji i na Węgry. Współpracował z Instytutem Sztuki PAN, Komitetem Nauk o Sztuce Polskiej oraz zagranicznymi instytutami teatralnymi, m.in. w Budapeszcie i Wenecji. W 1958 otrzymał za prace badawcze w dziedzinie teatru nagrodę im. L. Schillera, przyznaną przez SPATiF. W 1959 uzyskał w IBL stopień kandydata nauk filologicznych na podstawie pracy Studia nad dramatem polskiego Odrodzenia (promotor prof. Kazimierz Budzyk). W 1960-64 kierował Pracownią Historii Literatury XVII w. w IBL, od 1965 był członkiem Pracowni. Opracował kwestionariusze, a następnie zorganizował prace nad rejestracją poezji w rękopisach siedemnastowiecznych oraz rejestracją rękopisów średniowiecznych w zbiorach polskich (objęto nią północną część kraju, zbiory kościelne zostały zewidencjonowane niemal kompletnie). Równocześnie w 1960-62 i 1968-75 prowadził zajęcia dydaktyczne na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, gdzie zorganizował Zakład Historii Literatury Staropolskiej. Habilitował się w 1968 w IBL PAN na podstawie pracy pt. Średniowieczne gatunki dramatyczno-teatralne, po czym otrzymał stanowisko docenta. W 1970 prowadził seminarium z zakresu historii teatru polskiego w Scuola Normale Superiore w Pizie. W 1978 otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego. W 1986 przeszedł na emeryturę w IBL PAN. W 1988/89 prowadził wykład i seminarium na temat teatru staropolskiego w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Warszawie. Zmarł 5 czerwca 2003 w Warszawie.
Twórczość
1. Popularny dramat i teatr Polskiego Odrodzenia. Warszawa 1953, 113 s., powielone Polska Akademia Nauk. Druk wersji poszerzonej w: Odrodzenie w Polsce. T. 4. Warszawa 1956 s. 329-429.
2. Studia nad dramatem polskiego Odrodzenia. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum 1956, 309 s. Polska Akademia Nauk Instytut Badań Literackich.
Zawartość
3. Teatr polski w czasie panowania Stefana Batorego. Powst. przed 1962.
Przekłady
węgierski
4. Il teatro medievale polacco. [Referat]. Venezia 1964, 20 s. powielone.
5. Dramat liturgiczny. (Poetyka. Zarys encyklopedyczny. Dział I. T. 3. Z. 1). Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum 1966, 85 s. Instytut Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk.
6. Il teatro polacco del XVII secolo. [Referat]. Venezia 1966, 33 s., powielone.
7. Rapports de la dramaturgie avec le goût et l’opinion du public d’après les pièces du théâtre populaire polonais du XVIe siècle et du XVIIe. Nancy, 14-21 avril 1967. Paris: Édition du Centre National de la Recherche Scient 1967, 12 s. Przedruk w: Dramaturgie et société. T. 1. Paris 1968.
8. Komedia elegijna. Red.: M.R. Mayenowa. (Poetyka. Zarys encyklopedyczny. Dział I. T. 3. Z. 2). Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum 1968 s. 91-203. Instytut Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk.
9. Średniowieczne gatunki dramatyczno-teatralne. Powst. 1968. Maszynopis 451 k.
10. Misterium. Red.: M.R. Mayenowa. (Poetyka. Zarys encyklopedyczny. Dział I. T. 3. Z. 3). Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum 1969, s. 207-332. Instytut Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk.
11. Polskie przekłady Jana Baptysty Marina. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineum 1974, 179 s. Instytut Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk.
12. Dramat i teatr średniowiecza i renesansu w Polsce. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe 1981, 630 s. + 80 s. ilustrowany Polska Akademia Nauk Instytut Badań Literackich.
Nagrody
Artykuły w czasopismach i książkach zbiorowych, m.in.
Inne adaptacje
Adaptacje radiowe, telewizyjne i teatralne, przygotowanie i udostępnienie tekstów dramatów oraz utworów staropolskich, m.in.:.
Prace redakcyjne
Zawartość
Omówienia i recenzje
• Ankieta dla IBL PAN 1969.
