LEWANDOWSKA Zofia

Urodzona 9 października 1924 w Warszawie; córka Kazimierza Piotrowskiego, urzędnika kolejowego, i Janiny z Kazimierskich. Od 1928 mieszkała w Pruszkowie, gdzie w 1937-39 uczyła się w Gimnazjum im. T. Zana. Należała do Związku Harcerstwa Polskiego. Podczas okupacji niemieckiej mieszkała nadal w Pruszkowie. W 1941-42 uczęszczała na Kursy Przygotowawcze do Szkół Zawodowych (program IV klasy gimnazjum), a następnie na tajne komplety liceum ogólnokształcącego; w 1943 otrzymała świadectwo dojrzałości. Była członkiem Szarych Szaregów. Po zakończeniu wojny w 1945 wyszła za mąż za Jerzego Wierzbowskiego (rozwód 1950). W 1947-49 pracowała jako referent w Funduszu Aprowizacyjnym. Studiowała też na Wydziale Społeczno-Politycznym Akademii Nauk Politycznych w Warszawie (1947-50) równocześnie (1948-50) pracowała jako młodszy asystent Katedry Ekonomii Politycznej tejże uczelni. W 1948 została członkiem Polskiej Partii Robotniczej (następnie Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej; PZPR). W 1950-53 odbywała studia aspiranckie w Instytucie Nauk Społecznych przy Komitecie Centralnym PZPR. W 1952/53 ukończyła studia magisterskie z zakresu ekonomii w Szkole Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie; w 1954 uzyskała magisterium. W 1953 wyszła za mąż za Jędrzeja Lewandowskiego. W 1954-59 pracowała w Wyższej Szkole Nauk Społecznych jako adiunkt Katedry Ekonomii Politycznej. W 1956 uzyskała stopień doktora nauk ekonomicznych. W tym czasie rozpoczęła twórczość literacką. Debiutowała jako prozaik w 1957 opowiadaniem pt. Czerwony dom, nadanym w audycji radiowej Debiuty pisarskie, prowadzonej przez Andrzeja Kijowskiego. W następnych latach obok pracy zawodowej rozwijała twórczość prozatorską. W 1959-61 pracowała jako starszy redaktor w redakcji ekonomicznej Spółdzielni Wydawniczej „Książka i Wiedza”. W 1961 została członkiem Związku Literatów Polskich. W tymże roku podjęła pracę w Katedrze Ekonomii Politycznej Politechniki Warszawskiej jako adiunkt, a po uzyskaniu w 1979 stopnia doktora habilitowanego nauk ekonomicznych – jako docent; od 1981 pełniła również funkcję kierownika Zakładu Problemów Rozwoju Gospodarczego. W 1982 została członkiem Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego. W 1985-92 była członkiem Związku Bojowników o Wolność i Demokrację. W 1991 przeszła na emeryturę. Od 1992 członek Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej oraz Stowarzyszenia Szarych Szeregów. Odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi (1974), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1983), Krzyżem Armii Krajowej (1995). Zmarła 17 marca 1999 w Warszawie; pochowana tamże na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.