LESZCZA Jan

Urodzony 20 maja 1918 w Zabrzegu na Śląsku Cieszyńskim. Po zdaniu matury w gimnazjum humanistycznym w Bielsku i ukończeniu podchorążówki, został przydzielony do 1. Pułku Strzelców Podhalańskich w Nowym Sączu, z którym po wybuchu II wojny światowej brał udział w kampanii wrześniowej 1939. Był ciężko ranny pod Przemyślem. Podczas okupacji niemieckiej został aresztowany i osadzony najpierw w obozie koncentracyjnym w Dachau, a potem w Gusen. Po zakończeniu wojny pozostał w zachodnich Niemczech. Przebywał przez jakiś czas w Ratyzbonie (Regensburg) i współpracował z miejscowym biuletynem informacyjnym pt. „Dziennik Polski” (1945-46). Następnie przeniósł się do Monachium, gdzie na tamtejszym uniwersytecie studiował prawo i nauki polityczne. W tym czasie był współorganizatorem Związku Pisarzy Polskich w Niemczech (w strefie amerykańskiej) i późniejszego Polskiego Klubu Literackiego. Współpracował z polskimi czasopismami emigracyjnymi wydawanymi na terenie Niemiec, m.in.: „Pismo Żołnierza” (Norymberga, 1945-46) i „Ostatnie Wiadomości” (Mannheim, 1945-51). Debiutował jako poeta w 1947 tomem pt. Czas obłąkany. W 1947-49 był wydawcą dodatku literackiego do tygodnika „Kronika” (Frankfurt nad Menem) oraz współwydawcą pisma „Student Polski na Obczyźnie” (Monachium). W 1951 wyjechał do Stanów Zjednoczonych i osiadł w Chicago. Razem z poetą Zbigniewem Chałko, dziennikarzem Józefem Białasiewiczem i publicystą Kazimierzem Nawrockim założył tzw. „Żywy Dziennik”, będący dowcipnym przeglądem życia polskiego i polonijnego. W 1959 przeniósł się wraz z żoną Olgą do Los Altos w Kalifornii. Rozwijając twórczość literacką, publikował wiersze, artykuły literackie oraz przekłady z literatury amerykańskiej, niemieckiej i czeskiej w czasopismach emigracyjnych „Wiadomości” (Londyn, 1950-69, z przerwami), „Kultura” (Paryż, 1953-69, z przerwami), „Tematy” (Nowy Jork, 1963-66, 1969), „Kontynenty-Nowy Merkuriusz” (Londyn, 1964, 1966) oraz „Oficyna Poetów” (Londyn, 1966-71). Zmarł 5 marca 1992 w Los Altos (USA).