FURMANIK Stanisław

Urodzony 20 czerwca 1896 w Saratowie; syn Józefa Furmanika, muzyka, i Scholastyki Walerii ze Starożyków. Uczęszczał do gimnazjum humanistycznego w Warszawie, a po jego ukończeniu w 1915 studiował od 1917 polonistykę i romanistykę na Uniwersytecie Warszawskim. Równocześnie w 1911-18 uczył się w Wyższej Szkole Muzycznej im. F. Chopina w Warszawie. W 1918-20 służył jako ochotnik w Wojsku Polskim. Po ukończeniu studiów w 1922 pracował (do 1936) jako polonista w gimnazjach warszawskich. W 1924 uzyskał stopień doktora filozofii na podstawie pracy Sonety Adama Mickiewicza. W tymże roku zaczął ogłaszać recenzje z zakresu literatury teatrologicznej w „Scenie Polskiej” (do 1932). Od 1926 był współpracownikiem Komisji do Badań nad Historią Literatury i Oświaty Towarzystwa Naukowego Warszawskiego. Publikował liczne recenzje m.in. w pismach: „Tygodnik Ilustrowany” (1926-28), „Polska Zbrojna” (1928-30), „Kwartalnik Muzyczny” (1928-30). W 1930-36 był wykładowcą poetyki, stylistyki i wersyfikacji w Wyższej Szkole Dziennikarskiej. W 1933-38 prowadził stały dział Literatura pamiętnikarska w „Roczniku Literackim”. Od 1936 pracował w Wydziale Sztuki Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego. Równocześnie współpracował bliżej jako recenzent z „Gazetą Polską”. W czasie okupacji niemieckiej przebywał nadal w Warszawie i uczestniczył w tajnym nauczaniu. Po wojnie został w 1946 dyrektorem Departamentu Literatury w Ministerstwie Kultury i Sztuki. Następnie przeniósł się do Wrocławia, gdzie w 1949-51 był adiunktem przy Katedrze Historii Literatury Polskiej Uniwersytetu Wrocławskiego, a w 1951-56 pracował w redakcji Słownika języka polskiego. Został członkiem Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego. Oprócz pracy naukowej zajmował się w 1949-55 tłumaczeniami współczesnej literatury rosyjskiej. Od 1952 był członkiem Polskiego PEN Clubu. W 1957 zamieszkał w Poznaniu i, mianowany docentem na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza, objął kierownictwo Zakładu Literatury XX wieku. W 1966 przeszedł na emeryturę. Był wiceprezesem Polskiego Oddziału Stowarzyszenia Kultury Europejskiej (SEC). Zmarł 11 maja 1972 w Warszawie.