FRYDE Ludwik

Urodzony 6 kwietnia 1912 w Łodzi; syn Zygmunta Frydego, handlowca i dziennikarza, oraz Teofili z Konów. Ukończył 8-klasowe Gimnazjum Matematyczno-Przyrodnicze Teofila Sadkowskiego w Warszawie. Debiutował w 1928 wierszem pt. Dzień powszedni, opublikowanym w „Głosie Literackim” (nr 9), w którym drukował utwory poetyckie do 1930. W 1929-31 należał do grupy poetyckiej Kadra. Wiersze ogłaszał też m.in. w „Gazecie Polskiej” (1929-32) i „Kuźnicy” (1929-30). Po zdaniu matury, studiował w 1929-34 polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim. Uczestniczył w studenckim ruchu naukowym, był do 1935 członkiem Koła Polonistów, pełnił funkcję przewodniczącego jego rady naukowej. Działalność krytyczną rozpoczął m.in. na łamach „Bluszczu” (1931-35, 1937) i „Drogi” (1931-37), w której m.in. opublikował rozprawę pt. Utopia Irzykowskiego (1934 nr 10), uważaną za jego właściwy debiut krytyczny (tu też w 1934-37 stały dział recenzji pt. Książki). W latach późniejszych zajmował się wyłącznie krytyką literacką. Utworzył w 1935 grupę krytyków (działającą do 1937), w skład której weszli m.in. Antoni Andrzejewski, Franciszek Kaczmarski, Jan Aleksander Król, Krystyna Kuliczkowska, Stefan Lichański, Zdzisław Libera, Zdzisław Skwarczyński, Leonard Sobierajski. Był współpracownikiem wielu pism, w których oprócz recenzji współczesnej poezji i prozy, drukował rozprawy z zakresu teorii literatury i metod krytyki literackiej, a także próby syntez literatury dwudziestolecia międzywojennego. Publikował m.in. w „Pionie” (1934-39; m.in. stały dział recenzji pt. Świat książek), „Tygodniku Ilustrowanym” (1935-37; m.in. rubryka Pisarz, książka i czytelnik), „Ateneum” (1938-39), „Orce na Ugorze” (1938-39), „Wiedzy i Życiu” (1938-39; m.in. działy Zagadnienia literackie i Wśród książek). Był w 1938 współzałożycielem (wraz z Józefem Czechowiczem) oraz autorem programu estetycznego kwartalnika „Pióro” (wydany nr 1). Po wybuchu II wojny światowej udał się do Wilna. W okresie państwa litewskiego brał udział w zebraniach Towarzystwa Filozoficznego, wygłosił kilka odczytów (m.in. Stanowisko Mickiewicza w rozwoju poezji polskiej) oraz zamieścił dwa artykuły w „Kurierze Wileńskim”. Po włączeniu Litwy do Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich współpracował z „Prawdą Wileńską” (styczeń – marzec 1941). Podczas okupacji niemieckiej przebywał w miasteczku Zdzięcioł na Białorusi i pracował w magistracie. Zimą 1942 został aresztowany i osadzony w więzieniu w Nowogródku. Zginął rozstrzelany prawdopodobnie 20 marca tegoż roku.