FRYCIE Stanisław

Urodzony 21 kwietnia 1933 we Włyniu (Sieradzkie) w rodzinie chłopskiej; syn Stanisława Fryciego i Franciszki z Glinkowskich. Uczył się w XX Gimnazjum i Liceum (przekształcone w VIII Liceum Ogólnokształcące Towarzystwa Przyjaciół Dzieci) w Łodzi. Należał do Związku Młodzieży Polskiej, a od 1951 do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR). Po zdaniu matury w 1952 studiował do 1956 filologię polską w Wyższej Szkole Pedagogicznej (WSP) w Warszawie. W tym czasie redagował uczelniane czasopismo studenckie „Młody Nauczyciel”, ogłaszał w nim pierwsze artykuły publicystyczne. W 1956-63 pracował w Wolborzu jako nauczyciel języka polskiego w liceum pedagogicznym, a w 1963 nadto dyrektor tej szkoły. W 1958 został radnym Powiatowej Rady Narodowej w Piotrkowie Trybunalskim. Jako krytyk debiutował w 1959 recenzją pt. Numer «Twórczości» poświęcony Słowackiemu opublikowaną na łamach „Polonistyki” (nr 6); z pismem tym współpracował także w latach następnych, publikując artykuły głównie na temat literatury dla dzieci i młodzieży oraz recenzje, w 1976-91 był jego redaktorem naczelnym. Doktoryzował się w 1963 na Uniwersytecie Warszawskim (UW) na podstawie rozprawy pt. Monografia działu literackiego «Tygodnia» piotrkowskiego (promotor profesor Eugeniusz Sawrymowicz). W tymże roku przeniósł się do Rzeszowa i rozpoczął pracę w Studium Terenowym krakowskiej WSP oraz w rzeszowskiej WSP, kolejno na stanowisku wykładowcy, starszego wykładowcy, a od 1969 – docenta mianowanego. Był organizatorem i kierownikiem Zakładu Literatury Polskiej WSP w Rzeszowie, a w 1968-70 sprawował funkcję dziekana Wydziału Filologicznego. W 1968 otrzymał nagrodę Ministra Oświaty i Szkolnictwa Wyższego III stopnia. W 1963-72 działał w Rzeszowskim Towarzystwie Przyjaciół Nauk, później Rzeszowskim Towarzystwie Naukowym (członek Zarządu, przewodniczący Komisji Historycznoliterackiej) oraz w Rzeszowskim Oddziale Towarzystwa Literackiego im. A. Mickiewicza. Redagował „Rocznik Naukowo-Dydaktyczny Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Rzeszowie. Nauki Humanistyczne” (w 1964-72 z. 1-6) oraz „Prace Humanistyczne Rzeszowskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk” (w 1970 i 1975 z. 1, 4), w którym zamieszczał studia m.in. na temat historii czasopiśmiennictwa i recepcji literatury romantycznej w szkole. W 1966 był założycielem i redaktorem „Kwartalnika Rzeszowskiego”, przekształconego w 1968 w pismo „Profile” (tu też do 1972 liczne artykuły i recenzje literackie). Był m.in. członkiem Komisji Nauki i Oświaty, a następnie Komisji Kultury Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Rzeszowie oraz w 1969-73 radnym Miejskiej Rady Narodowej. W 1970 został członkiem Komisji Historycznoliterackiej Oddziału Polskiej Akademii Nauk (PAN) w Krakowie. W 1972 przeniósł się do Warszawy i objął stanowisko wicedyrektora Instytutu Kształcenia Nauczycieli, a w 1976 dyrektora Instytutu Programów Szkolnych Ministerstwa Oświaty i Wychowania (do 1990); przewodniczył komitetowi redakcyjnemu serii Instytutu pt. Biblioteka Programów Szkolnych. W 1972 wszedł w skład Zarządu Głównego Towarzystwa Literackiego im. A. Mickiewicza oraz do Komitetu Nauki o Literaturze Polskiej PAN (przez jedną kadencję przewodniczył Komisji Dydaktyki Szkolnej). W 1973-76 był redaktorem naczelnym „Nowej Szkoły”, a później do 1986 członkiem komitetu redakcyjnego tegoż czasopisma; drukował tu liczne artykuły, m.in. z zakresu dydaktyki nauczania i pedagogiki. W 1974 otrzymał nagrodę indywidualną Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki II stopnia. W 1977 został członkiem Komitetu Nauk Pedagogicznych PAN, a w 1980 członkiem Komitetu Terminologii przy Prezydium PAN. Wchodził w skład redakcji „Dydaktyki Literatury” (od 1977) i rady redakcyjnej kwartalnika „Edukacja” (w 1978-91). Habilitował się na UW w 1979 na podstawie rozprawy pt. Literatura dla dzieci i młodzieży w latach 1945-1970. Proza, a w 1984 uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego. Współpracował z oficyną Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne jako członek Rady Programowej (1985-90), Komitetu Redakcyjnego Encyklopedii szkolnej. Kultura (1985-90) oraz redaktor naczelny serii Portrety literackie Pisarzy dla Dzieci i Młodzieży (1989-91). Był członkiem Krajowej Rady Postępu Pedagogicznego (w 1987-90). W 1991 rozpoczął pracę (od 1992 na stanowisku profesora zwyczajnego) na Wydziale Zamiejscowym kieleckiej WSP w Piotrkowie Trybunalskim, gdzie zorganizował Katedrę Filologii Polskiej i objął jej kierownictwo. Był współorganizatorem Piotrkowskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk i w 1991-94 jego prezesem; zainicjował serię książkową Biblioteka Piotrkowskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk. W 1992-94 zajmował stanowisko redaktora naczelnego kwartalnika społeczno-oświatowego„Zbliżenia” (od 1993 „Zbliżenia Piotrkowskie”), którego był założycielem. W 1992-95 kierował Katedrą Filologii Polskiej, a w 1996 został kierownikiem Instytutu Filologii Polskiej i Zakładu Literatury dla Dzieci i Młodzieży na Wydziale Zamiejscowym kieleckiej WSP (od 2000 Akademia Świętokrzyska) w Piotrkowie Trybunalskim. Wchodził w skład rad naukowych Mazowieckiego Ośrodka Badań Naukowych im. S. Herbsta przy Mazowieckim Towarzystwie Kultury (1993-97) oraz Centralnego Ośrodka Metodycznego Studiów Nauczycielskich przy WSP w Krakowie (1994-2000). W 1994 zorganizował przy Wydziale Zamiejscowym kieleckiej WSP wydawnictwo ciągłe „Studia i Materiały Polonistyczne” i objął w nim funkcję przewodniczącego rady redakcyjnej. W 1995-2000 był redaktorem naukowym serii Lektury Szkolne z Opracowaniem, wydawanej przez warszawskie wydawnictwo Kama. W 1998 rozpoczął organizowanie studiów polonistycznych w Wyższej Szkole Pedagogicznej Towarzystwa Wiedzy Powszechnej (WSP TWP) w Warszawie; w 2002 został kierownikiem Zakładu Filologii Polskiej na tej uczelni. Był pomysłodawcą i redaktorem naczelnym wydawanej od 2000 przez WSP TWP serii wydawniczej Portrety Literackie Autorów Lektur Dziecięcych. Odznaczony m.in.: odznakami „Zasłużony dla Województwa Rzeszowskiego” (1969) i „Zasłużony Działacz Kultury” (1972), Złotym Krzyżem Zasługi (1973), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1979), Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1984). Zmarł 14 maja 2013 w Warszawie; pochowany na cmentarzu parafialnym w Pyrach.