FRONCZEK Zbigniew Włodzimierz

Urodzony 8 marca 1947 we Wrocławiu; syn Henryka Fronczka, pracownika umysłowego, i Emilii z domu Wójcik, nauczycielki. Dzieciństwo spędził na Kielecczyźnie. Uczył się w Liceum Ogólnokształcącym im. J. L. Chreptowicza w Ostrowcu Świętokrzyskim i tam w 1966 otrzymał świadectwo maturalne. Od tegoż roku studiował polonistykę na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Debiutował w 1972 wierszem pt. Zmarła ciotka..., opublikowanym w „Kamenie” (nr 13). W tym samym roku został członkiem Studenckiej Grupy Literackiej Samsara działającej w Lublinie (do 1974). Po ukończeniu w 1974 studiów pracował w różnych zawodach, był m.in. drwalem, palaczem centralnego ogrzewania, pracownikiem państwowego gospodarstwa rolnego, muzeum, biblioteki. W 1976 zamieszkał w Nałęczowie. Wiersze, prozę, recenzje literackie, artykuły i felietony ogłaszał na łamach m.in.: „Kameny” (1974-81), „Nowego Wyrazu” (1977-81), „Akcentu” (1980-81). Pełnił funkcję redaktora działu prozy w zespołach redakcyjnych „Nowego Wyrazu” (1979-81) oraz „Akcentu” (1980-83). W 1982-89 ogłaszał felietony w podziemnym piśmie „Biuletyn. Solidarność Nauczycielska” (pod pseudonimami: Gerwazy; zew; Zybi Fronc.). W 1988-89 publikował w miesięczniku „Okolice” reportaże w cyklu Okolice historii i literatury. W 1989 przeniósł się do Lublina, nawiązał współpracę z „Tygodnikiem Kulturalnym”, publikując na jego łamach m.in. recenzje literackie. W 1990 drukował w lubelskim tygodniku „Nowe Relacje” felietony w cyklu Widok z mojego okna. W 1991 był kierownikiem działu kultury w redakcji „Lubelskiego Tygodnika Współczesnego”. Interesował się okultyzmem. Otrzymał wiele nagród literackich. Mieszka w Lublinie.