FRAJLICH Anna

Urodzona 10 marca 1942 w Katta-Tałdyk (Kirgizja); córka Psachie Frajlicha, referenta technicznego w przedsiębiorstwie budowlanym, i Amalii z Frajlichów, instruktorki krawiectwa. W 1946 wraz z rodzicami powróciła do kraju i zamieszkała w Szczecinie. Uczęszczała do Liceum Ogólnokształcącego im. A. Asnyka, w którym w 1960 zdała egzamin maturalny. Należała do Związku Harcerstwa Polskiego. Debiutowała w 1958 wierszami pt.: W parku, Deszcz i Jesienny zamek, ogłoszonymi w „Naszym Głosie” (nr 17/42), polskojęzycznym tygodniowym dodatku do „Fołks Sztyme”, wydawanego w Warszawie. W 1959 była laureatką konkursu literackiego „Głosu Szczecińskiego”. W 1959-60 należała do grupy literacko-artystycznej Rak w Szczecinie. Od 1960 studiowała polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim. W 1963/64 i 1964/65 zarabiała na swoje utrzymanie, pracując jako chałupniczka w Spółdzielni Pracy Optima. Była członkiem Forum Poetów Hybrydy. W 1965 wyszła za mąż za Władysława Zająca, z zawodu inżyniera. Po uzyskaniu magisterium w 1965 pracowała w redakcjach pism dla niewidomych: „Nasz Świat” i „Niewidomy Spółdzielca”. W „Naszym Świecie” publikowała też wiersze (1968-75) oraz stały cykl pt. Przegląd nowości wydawniczych, dotyczący książek mówionych i brajlowskich. W 1969 wraz z mężem i synem wyemigrowała z kraju. Po siedmiomiesięcznym pobycie w Rzymie osiadła na stałe w USA, w Nowym Jorku. W 1970-71 pracowała jako instruktorka języka polskiego w State University of New York w Stony Brook. W 1971-75 była asystentką epidemiologa w wydziale epidemiologii Kimbell Research Institute przy New York Blood Center. W 1975 podjęła gradate studies (studia doktoranckie) na New York University, kontynuowane do 1979; tu też równocześnie w 1977 pracowała jako instruktorka języka polskiego. Kontynuując twórczość literacką i krytyczną, ogłaszała liczne wiersze, fragmenty prozy, artykuły i recenzje literackie, teatralne i filmowe na łamach „Wiadomości” (Londyn, 1972-81), dodatku „Nowego Dziennika”, „Tydzień Polski” (Nowy Jork, 1974-80) oraz „Gwiazdy Polarnej” (Stevens Point, 1977-78). W 1976-81 pisała korespondencje o życiu kulturalnym Nowego Jorku dla Radia Wolna Europa. W 1982 podjęła pracę jako lektorka języka polskiego na Columbia University w Nowym Jorku. W 1980-86 była członkiem Związku Pisarzy Polskich na Obczyźnie. W 1982 podjęła pracę na wydziale slawistyki (Department of Slavic Languages) Columbia University w Nowym Jorku (w 1982-93 zajmowała stanowisko lektora języków słowiańskich, w 1993-99 adiunkta, od 1999 wykładowcy języka polskiego). Wiersze, recenzje i szkice literackie publikowała w wielu czasopismach emigracyjnych, m.in. w „Tygodniku Nowojorskim” (1985), „Archipelagu” (Berlin Zachodni, 1985-87), „Dzienniku Polskim i Dzienniku Żołnierza” (Londyn, 1986), „Głosie Polskim” (Toronto, 1986), „Kulturze” (Paryż, od 1982), a także w czasopismach drugiego obiegu w kraju: „Jesteśmy” (Katowice, dwumiesięcznik Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”, 1986) oraz „Most” (Warszawa, 1986). W 1986 została członkiem amerykańskiego oddziału Międzynarodowego PEN Clubu (sekcja Writers in Exile’ w 1987 – członkiem zarządu tej sekcji). W 1991 uzyskała tytuł doktora nauk humanistycznych w Department of Slavic Languages na New York University na podstawie rozprawy pt. The Image of ancient Rome in the poetry of Russian symbolists, której promotorem był profesor Zoya Yurieff. W 1991 została członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. W tym czasie publikowała swoje wiersze w „Więzi” (1990), „Potopie” (1991) oraz „Tygodniku Powszechnym” (1992) i „NaGłosie” (1992). Od 1992 związała się z Language Immersion Institute of the College at New Paltz New York, gdzie sporadycznie uczyła języka polskiego. Od kwietnia 1992 prowadziła w „Przeglądzie Polskim” (dawny „Tydzień Polski”, dodatek do „Nowego Dziennika”) stałą miesięczną rubrykę pt. Co czytają inni?, składającą się z wywiadów ze znanymi osobami z życia publicznego. W 1995-2003 pracowała jako konsultant w Administration Office of the Court State w New Jersey. Wygłosiła wiele prelekcji na uniwersytetach w Stanach Zjednoczonych, a także w Uppsali i Sztokholmie oraz Toronto. Stale uczestniczyła w dorocznych konferencjach slawistycznych organizowanych przez American Association for the Advancement of Slavic Studies oraz American Association of Teachers of Slavic and East European Languages, będąc również członkiem tych organizacji. Artykuły literackie i wiersze publikowała też w czasopismach krajowych, m.in. w „Dekadzie Literackiej” (tu w 1995-96 cykl pt. Z nowojorskiej perspektywy), „Regionach” (1997), „Akcencie” (1997, 1999, 2002-03), „Rzeczpospolitej” (1998-2001), „Arkuszu” (1998, 2002), „Midraszu” (1998-99, 2003), „Tygodniku Powszechnym” (1999-2000, 2003) i „Odrze” (2004). Luźno współpracowała z izraelskim pismem „Nowiny i Kurier”. Została członkiem Polskiego Instytutu Naukowego w Nowym Jorku i Polskiego PEN Clubu (od 1999). W 2003 otrzymała nagrodę Fundacji W. i N. Turzańskich w Toronto. Odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej (2002). Mieszka na Manhattanie w Nowym Jorku.