BIO
Urodzony 6 lutego 1890 w Paryżu; syn Władysława Folkierskiego, inżyniera, i Julii z domu Leliwa, Francuzki. Uczęszczał do Gimnazjum św. Anny w Krakowie, a po zdaniu matury w 1907 studiował historię literatury polskiej i romanistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim (UJ). Debiutował w 1911 rozprawą Krasicki a La Fontaine, opublikowaną w „Bibliotece Warszawskiej” (t. 3). W 1912 uzyskał stopień doktora filozofii na podstawie pracy L'Élement historique dans les chansons de geste. W 1913-20 uczył języka francuskiego w gimnazjum w Wieliczce, a w 1919-20 również w Gimnazjum II w Krakowie. W 1919 redagował wraz z prof. Stanisławem Strońskim w Paryżu pismo „L'Indepéndance Polonaise” przeznaczone dla uczestników konferencji wersalskiej. W tymże roku habilitował się na uniwersytecie w Paryżu na podstawie pracy Entre le classicisme et le romantisme. Étude sur l'esthétique et les esthéticiens du XVIII-e siècle. Od 1920 jako profesor nadzwyczajny, a od 1929 jako profesor zwyczajny był dyrektorem Seminarium Filologii Romańskiej i kierownikiem Katedry Filologii Romańskiej UJ. Prowadził wykłady z historii literatury francuskiej XVIII i XIX w., zajmując się szczególnie problemami wpływów pisarzy francuskich na literaturę polską i badaniami komparatystycznymi. Rozprawy i eseje ogłaszał m.in. w „Przeglądzie Warszawskim” (1921-25), „Silva rerum” (1925, 1927, 1930), „Pamiętniku Literackim” (1935). W 1927-29 pełnił też funkcję kierownika sekcji nauk historycznych i społecznych w Institut International de Cooperation Intellectuelle przy Lidze Narodów w Paryżu. W 1928 został członkiem korespondentem Polskiej Akademii Umiejętności. Od 1930 należał do rady redakcyjnej „Archivum Neophilologicum.” Równocześnie od 1927 rozwijał działalność polityczną jako działacz Obozu Wielkiej Polski, a następnie Stronnictwa Narodowego. W 1935 wszedł w skład Komitetu Głównego, a w 1939 został wybrany na prezesa Rady Naczelnej Stronnictwa. Po wybuchu II wojny światowej przedostał się przez Rumunię i Węgry do Paryża, a po klęsce Francji udał się do Anglii i zamieszkał w Londynie. Był członkiem Rady Narodowej z ramienia Stronnictwa Narodowego (1940-41). Należał do założycieli, a następnie przewodniczył komitetowi redakcyjnemu organu Stronnictwa „Myśl Narodowa”; w piśmie tym publikował do 1961 wiele artykułów. Po wojnie kontynuował pracę naukową i dydaktyczną jako profesor literatur romańskich uniwersytetu w Bristolu (1944-61). Wykładał też literaturę polską w Centrum Studiów Slawistycznych uniwersytetu w Paryżu oraz wygłaszał wiele odczytów w Londynie, Rzymie i Paryżu poświęconych głównie polskiemu romantyzmowi. Rozprawy naukowe publikował m.in. w pismach „Antemurale” (Rzym, 1959), „Revue de Littérature Comparée”, „Comparative Literature”. Równocześnie kontynuował działalność polityczną. W 1944-47 był Ministrem Prac Kongresowych, a w 1946-49 Ministrem Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego. Należał do Rady Politycznej (1949-54), a następnie do Rady Jedności Narodowej (1954-61). Brał udział w pracach Centralnego Wydziału Wykonawczego Stronnictwa Narodowego i pełnił funkcję wiceprezesa Komitetu Politycznego Stronnictwa. Był prezesem Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie (1960), członkiem Związku Pisarzy Polskich na Obczyźnie, członkiem Towarzystwa Historyczno-Literackiego w Paryżu i Komitetu Opieki nad Biblioteką Polską w Paryżu. Odznaczony Croix de la Légion d'Honneur. Zmarł 3 czerwca 1961 w Londynie.
Twórczość
1. Neufelda słowniki. Polsko-francuski i francusko-polski z oznaczeniem wymowy. Kraków: G. Gebethner i Spółka 1913, 557 s. Wyd. nast.: Berlin: Neufeld et Henius [1917]; Paris: Librairie Polonaise [ok. 1917]; Warszawa: E. Wende [nie po 1928]; Warszawa: Drukarnia Grafia 1935.
2. „Cyd” Kornela w Polsce. „Rozprawy Wydziału Filologicznego Akademii Umiejętności w Krakowie” 1917 t. 57; odbitka Kraków: Akademia Umiejętności 1917, 84 s.
3. Ze studiów nad XVIII wiekiem. Estetyka Shaftesbury'ego. Diderot a Shaftesbury. Kraków: Akademia Umiejętności 1920, 92 s. Akademia Umiejętności w Krakowie Wydział Filologiczny.
4. L'héroisme français à travers les âges. Conférence prononcée à la séance solennelle de l'Association des Amis de la France à Cracovie le 14 Juillet 1921. Cracovie: L'Association des Amis de la France à Cracovie [1922], 16 s.
5. Entre le classicisme et le romantisme. Étude sur l'esthétique et les esthéticiens du XVIII-e siècle. Cracovie: Academie Polonaise des Sciences et des Lettres 1925, 604 s. Wyd. nast. facsimile Paris: Champion 1969.
Nagrody
6. Fredro a Francja. Kraków: Polska Akademia Umiejętności 1925, 44 s. Polska Akademia Umiejętności Wydział Filologiczny.
7. Z wywczasów bibliofila. „Silva Rerum” 1927. Wyd. osobne Kraków: Towarzystwo Miłośników Książki 1927, 24 + 13 s.
Zawartość
8. Od Chateaubrianda do „Anhellego”. Rzecz o związkach między przedmistycznym okresem Słowackiego a romantyzmem francuskim. Kraków: Polska Akademia Umiejętności 1934, 161 s.
Zawartość
9. Mieczem i krzyżem. Ernest Psichari: myśl, sztuka, życie. Poznań: Księgarnia św. Wojciecha [1935], 105 s.
10. L'esprit de la France. Podręcznik języka francuskiego dla 1 kl. wszystkich wydziałów liceów ogólnokształcących. Lwów: K. S. Jakubowski 1938, 240 s.
11. Pawła Włodkowica walka o Polskę. Londyn: Stronnictwo Narodowe 1955, 26 s.
12. Od „Boskiej” do „Nieboskiej komedii”. Szkice z zakresu europejskiej psychologii religijnej. Londyn: Katolicki Ośrodek Wydawniczy „Veritas” 1962, 355 s.
Zawartość
Artykuły w czasopismach i książkach zbiorowych, m.in.
Prace edytorskie i redakcyjne
Omówienia i recenzje
• Biogramy uczonych polskich. Cz. 1. Z. 1. Warszawa 1983.
