FIJAS Zygmunt

Urodzony 26 czerwca 1910 w Nowym Sączu; syn Wojciecha Fijasa, murarza, i Urszuli z domu Ćwik. Uczył się w Gimnazjum Klasycznym im. J. Długosza w Nowym Sączu. W 1929 zdał maturę i rozpoczął studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie (studiów nie ukończył z powodu trudności materialnych). W 1930-31 był członkiem Związku Niezależnej Młodzieży Socjalistycznej. W 1931-34 należał do grupy literatów zorganizowanych w Gromadzie „Łom”. Debiutował w 1933 recenzją Śpiewający lazzarone (dot. tomu T. Giewonta-Szczeciny: Ziemia śpiewająca), drukowaną w „Głosie Podhala” (nr 33) oraz jako prozaik nowelą Jak doktor Łukasz znalazł definicję szczęścia w Medykowej Winiarni, ogłoszoną w „Kurierze Literacko-Naukowym” (nr 41). Z pismem „Głos Podhala” współpracował do 1936. Jako członek Legionu Młodych-Lewica brał w 1937 udział w studenckiej akcji protestacyjnej przeciw wpływom prawicowym w Bratniaku — blokadzie I Domu Akademickiego w Krakowie; współredagował kilka numerów pisemka „Blokadol”. W tymże roku wszedł w skład kolegium redakcyjnego miesięcznika „Nasz Wyraz”, w którym do 1939 publikował prozę i artykuły. Współdziałał z grupą pisma „Nowy Ustrój” i „Albo-albo”. W czasie okupacji niemieckiej przebywał kolejno w Nowym Sączu, Krakowie, a od 1942 na wsi w powiecie proszowskim. W styczniu 1945 powrócił do Krakowa. Został członkiem Związku Zawodowego Literatów Polskich (następnie Związku Literatów Polskich). Nawiązał współpracę z pismami: „Naprzód”, „Odrodzenie”, „Przekrój”, a od 1946 z pismami: „Rózgi” (do 1947) i „Szpilki” (do 1968). W 1946 otrzymał nagrodę literacką województwa krakowskiego. W tymże roku zamieszkał na stałe w Łodzi. Ogłaszał liczne utwory satyryczne na łamach pism łódzkich: „Dziennik Łódzki” (1951-53 i 1964-67), „Kronika” (1955-57), „Odgłosy” (1958-72, 1975, 1980; tu w 1958-60 stała rubryka satyryczna pt. Lunapark oraz felietony, m.in. w cyklu: Ambona satyryka, za które w 1960 otrzymał nagrodę specjalną pisma). Od 1957 współpracował z tygodnikiem „Karuzela” (tu aforyzmy i felietony w stałej rubryce pt. Bez piątej klepki, w 1967-70 wiele utworów satyrycznych; też pod pseudonimem Cezary Ćwiej). Zmarł tragicznie w pożarze 26 lutego 1985 w Łodzi.