FEDECKI Ziemowit

Urodzony 24 września 1923 w Wilnie; syn Stanisława Fedeckiego, urzędnika państwowego, i Marii z domu Krzywiec. Uczęszczał do Gimnazjum im. Zygmunta Augusta w Wilnie (do 1939). Po wybuchu II wojny światowej w czasie istnienia państwa litewskiego i po włączeniu Litwy do Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich (ZSRR) uczył się w III Państwowej Szkole Średniej w Wilnie, którą ukończył w maju 1941. W czasie okupacji niemieckiej mieszkał na wsi w okolicach Lidy. Po zajęciu Litwy przez wojska radzieckie w lipcu 1944 pracował jako korektor w redakcji „Prawdy Wileńskiej”. W sierpniu tego roku przyjechał do Lublina, gdzie został zatrudniony w Polskim Radiu. Od lutego 1945 przebywał w Moskwie. Początkowo był referentem prasowym w Ambasadzie Polskiej, a od września tego roku pracował jako korespondent dziennika „Rzeczpospolita”, na którego łamach debiutował artykułem pt. Poeta rosyjski Nikołaj Asiejew o poezji polskiej (1946 nr 90). W 1947 ożenił się z Lidią Wan. W tymże roku został attaché prasowym Ambasady Polskiej w Moskwie, wówczas także rozpoczął pracę przekładową z literatury rosyjskiej, ogłosiwszy w „Przyjaźni”, dokonane wspólnie z Adamem Galisem, tłumaczenie opowiadania Ilji Erenburga Szczęście (1947 nr 5). W tym okresie studiował też przez dwa lata biologię na uniwersytecie moskiewskim. Od 1947 był członkiem Polskiej Partii Robotniczej (w 1948-89 Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej). Po powrocie do Warszawy w październiku 1948, podjął studia na filologii słowiańskiej Uniwersytetu Warszawskiego, które ukończył w 1952. Jednocześnie w 1948-50 pracował w redakcji literatury rosyjskiej Spółdzielni Wydawniczej „Czytelnik”. Ogłaszał także w 1949-53 w prasie codziennej przekłady z literatury rosyjskiej. W 1950 nawiązał stałą współpracę z redakcją miesięcznika „Twórczość”, początkowo jako członek kolegium redakcyjnego, od 1956 redaktor działu poezji, a od 1964 także autor przeglądu prasy i wydawnictw radzieckich (podpisany zf); publikował tu nadto przekłady z literatury rosyjskiej i artykuły. Od 1951 należał do Związku Literatów Polskich. W 1956-74 był związany ze Studenckim Teatrem Satyryków (STS) jako członek Rady Artystycznej i autor tekstów. W 1957 był jednym z założycieli i członkiem kolegium redakcyjnego kwartalnika poświęconego kulturze radzieckiej „Opinie”. Kilkakrotnie wyjeżdżał do ZSRR. Wygłaszał odczyty na temat literatury rosyjskiej m.in. w Uppsali (1967) i Włoszech (1988). Za tłumaczenia z literatury rosyjskiej otrzymał nagrody „Literatury na Świecie” (1979), za twórczość przekładową nagrodę ZAiKS-u (1986) za 1981 oraz nagrodę im. W. Wasilewskiej przyznawaną przez Towarzystwo Przyjaźni Polsko-Radzieckiej (1988). W 1988 przeszedł na emeryturę; nadal współpracował (do 2000) z miesięcznikiem „Twórczość”. Zmarł 8 stycznia 2009 w Warszawie.