EILE Stanisław

Urodzony 27 stycznia 1934 w Jarosławiu w rodzinie nauczycielskiej; syn Stanisława Eilego i Rozalii z Liśkiewiczów. W czasie II wojny światowej przebywał w Jarosławiu. W 1951 ukończył liceum ogólnokształcące w Jarosławiu. Studiował filologię polską na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim (1951-52) i Uniwersytecie Jagiellońskim (UJ; 1952-55), na którym uzyskał magisterium. Następnie pracował na UJ jako asystent i starszy asystent. Debiutował w 1955 sprawozdaniem z wystawy Mickiewicz poeta, patriota, rewolucjonista zamieszczonym w „Dzienniku Polskim” (nr 256) oraz w 1956 jako tłumacz przekładem z literatury amerykańskiej utworu Alberta Maltza Najszczęśliwszy człowiek na świecie w dodatku do „Dziennika Polskiego” pt. „Od A do Z” (nr 15). Pierwszą rozprawę naukową „Wierna rzeka” jako powieść historyczna opublikował w 1957 w „Zeszytach Naukowych Uniwersytetu Jagiellońskiego”. W 1963 otrzymał tytuł doktora nauk humanistycznych na podstawie pracy Twórczość Żeromskiego w oczach współczesnych (1892-1926) (promotorem był profesor Henryk Markiewicz), a następnie w 1964 stanowisko adiunkta na UJ. W 1964 ożenił się z Ireną Zienkiewicz, polonistką. Był członkiem Komisji Historycznoliterackiej Oddziału Polskiej Akademii Nauk w Krakowie. W 1972 habilitował się na podstawie pracy Światopogląd powieści i w 1974 otrzymał stanowisko docenta. Artykuły i rozprawy naukowe publikował m.in. w „Pamiętniku Literackim” (1974-76). W 1976 wyjechał do USA na zaproszenie University of Washington w Seattle na staż naukowy (visiting scholar, 1976-77). Następnie pracował jako visiting professor w University of Michigan w Ann Arbor (1978). Wobec niemożności prolongowania paszportu zdecydował się na pozostanie w Ameryce na statusie uchodźcy politycznego. Przez dwa następne lata pozostawał bez stałej pracy, w 1979 czasowo był zatrudniony w dziale slawistycznym biblioteki University of Washington. W 1980 przeniósł się do Londynu i rozpoczął pracę jako starszy wykładowca języka polskiego (senior lecturer in Polish) w School of Slavonic and East European Studies, University of London. W 1987 został mianowany profesorem zwyczajnym Polskiego Uniwersytetu na Obczyźnie. W 1987-89 był współorganizatorem międzynarodowej konferencji na temat Polski Polish Seminar. W 1991 uzyskał obywatelstwo brytyjskie. W 1999 przeszedł na emeryturę. Zmarł 3 lipca 2001 w Londynie.