BIO
Urodzona 30 czerwca 1888 w Petersburgu; córka Eustachego, adwokata, i Heleny z Sokołowskich. Dzieciństwo i młodość spędziła na Łotwie w majątku Istalno nad jeziorem Istal. Studia uniwersyteckie odbywała w Krakowie, Wilnie, Lozannie i Paryżu. Około 1918 zamieszkała w Warszawie i wkrótce zaczęła działać w Polskim Towarzystwie Teozoficznym. Debiutowała w 1921 wierszem O łaskę Ognia, ogłoszonym w „Przeglądzie Teozoficznym” (nr 2, podpisana Marta Roszanówna). W 1923-29 była sekretarzem generalnym, a następnie do 1935 przewodniczącą Polskiego Towarzystwa Teozoficznego. Od 1924 należała do wolnomularstwa, początkowo do loży sieci organizacyjnej w Londynie, w 1925 była współzałożycielką kółka w Warszawie, a w 1926 członkiem założycielką i przewodniczącą loży Orzeł Biały w Warszawie. W 1927 odbyła podróż do Anglii, w czasie której wygłosiła wiele odczytów o dorobku kulturalnym Polski i działalności polskich teozofów. Założyła Związek Służebników Polskich (okultystów). Po 1929 została korespondentką zagraniczną „Gazety Polskiej”. W 1935 wyjechała do Indii na Jubileuszowy Zjazd Wszechświatowego Towarzystwa Teozoficznego. Pod wpływem pobytu w aszramie Szri Ramana Maharishiego zdecydowała się pozostać w Indiach. Studiowała filozofię i religię hinduską. Poznała kilka języków indyjskich. Przez pewien czas pracowała jako kuratorka w muzeum przemysłu i sztuki ludowej. Nawiązała bezpośredni kontakt z Mohandasem Gandhim i innymi działaczami indyjskiego ruchu niepodległościowego. Uczestniczyła w zjazdach Indyjskiego Kongresu Narodowego. Przyjęła imię nadane jej przez Gandhiego, Uma Devi (Świetlista Dusza). Jeździła też po różnych college'ach indyjskich z odczytami o Polsce. Po wybuchu II wojny światowej starała się powrócić do kraju. Dotarła jednak tylko do Czerniowiec i, nie mogąc przedostać się dalej, powróciła do Indii. Tu podjęła prace nad przekładami z literatur indyjskich na język polski. Współdziałała też w organizowaniu pomocy uchodźcom polskim i przez pewien czas pracowała w konsulacie polskim w Bombaju. Z uzbieranych przez siebie funduszów założyła w 1944 instytucję wydawniczą pod nazwą Biblioteka Polsko-Indyjska (w następnych latach subwencjonowana przez rząd Indii), w której zaczęła wydawać tłumaczenia z różnych języków Indii, opracowania o religii, filozofii i sztuce indyjskiej, a w serii angielskiej „The Indo-Polish Library” broszury propagujące Polskę i jej kulturę. W Bibliotece Polsko-Indyjskiej, w której była także tłumaczką i redaktorką, wydała ponad 40 pozycji. W 1947 przyjęła obywatelstwo Indii. Za działalność na rzecz zbliżenia polsko-indyjskiego otrzymała w 1957 dyplom uznania od ministra kultury i sztuki w Warszawie. W 1960 przyjechała do Polski na zaproszenie Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Indyjskiej i wygłosiła wiele odczytów w różnych miastach. Ostatnie lata spędziła w klasztorze buddystów tybetańskich w Dharamsali, gdzie od 1960 pracowała jako kierowniczka ochronki dla dzieci uchodźców z Tybetu. W 1969 ponownie odwiedziła Polskę. Zmarła jako katoliczka 20 marca 1971 w misyjnym szpitalu klasztoru w Mysore (Majsur); została pogrzebana wg obrzędów tybetańskich; symboliczny grób znajduje się na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.
Twórczość
1. Wiersze indyjskie. Powst. 1936-1939. Druk w: Razem pod wiatr zob. poz. ↑. Wyd. osobne: wyd. 2 Madras: Biblioteka Polsko-Indyjska 1962, 159 s.
2. Z pielgrzymką hinduską w głąb Himalajów. [Bombay]: Examiner Press 1944, 42 s. „Biblioteka Polsko-Indyjska”, 1. Przedruk zob. poz. ↑.
3. Dwugłos z Indii. [Autorzy:] W. Dynowska, [M. Frydman] Bharatananda . [Bombay, ok. 1945]. „Biblioteka Polsko-Indyjska”.
4. The heart of a nation. Bombay [ok. 1945]. „The Indo-Polish Library”, nr 17.
5. Underground Poland. Bombay [ok. 1945]. „The Indo-Polish Library”, nr 19.
6. Indie w walce o wolność. Aundh: Wyd. M. Frydman dla Biblioteki Polsko-Indyjskiej 1947, 47 s.
7. Razem pod wiatr. Wiersze indyjskie; Pożegnanie Polski; Z rozmów ze sobą. [B.m.:] printed at Bangalore: Sri Rama Press 1948, II, XII, 229 s. „Biblioteka Polsko-Indyjska”, [nr 7].
Zawartość
8. Prawo przyczyny i skutku, czyli jak kierować swoim przeznaczeniem. Karma. Według A. Besant i C. Jinarajadasy ułożyła W. Dynowska. Madras: published by Umadevi 1952, 98 s. „Biblioteka Polsko-Indyjska”. Wyd. nast.: zmienione tamże 1960, 122 s.; [wyd. 3] pt. Jak kierować swoim przeznaczeniem, czyli Prawo przyczyny i skutku. Katowice: Source 1995.
9. Rady Krishnamurtiego i ich „praktyczność”! W: Dhopeshwarkar, W. Dynowska. O nauce Krishnamurtiego. [Madras:] Biblioteka Polsko-Indyjska 1955, 23, 11 s.
10. Prawo ofiary (według A. Besant); Nauka serca. [Wyd. łącznie z:] C. Jinarajadasa: W Imię Jego. [Madras:] Biblioteka Polsko-Indyjska 1956, 27 + 28 + 19 s. Wyd. 2 zmienione: łącznie z J. Pang Way: Szczęście teraz, zaraz; A. Besant: Życie duchowe dla człowieka w zwykłym świecie, tamże 1959, 86 s.
11. Pielgrzymka hinduska w głąb Himalajów oraz Kaszmir. Madras: Biblioteka Polsko-Indyjska 1959, 56 s.
Zawartość
12. O przyrodzie i sztuce. [Autorzy:] C. Jinarajadasa, W. Dynowska. [Szkice]. Madras: Biblioteka Polsko-Indyjska 1961, 110 s.
13. Czy tylko raz żyjemy na ziemi? Rzecz o reinkarnacji. Wedle danych Wschodu i Zachodu podaje W. Dynowska. Madras: Biblioteka Polsko-Indyjska 1962, 154 s.
Przekłady
Adaptacje
teatralne
Wyd. 2 znacznie rozszerzone pt. Antologia indyjska. Madras 1958-1964. Biblioteka Polsko-Indyjska.